Manuel - Grom (1998)

Wat experimenteler dan voorganger Krang, weet ook hier Manuel een album neer te zetten dat tegendraads, gevoelig, overal tegenaan schoppend en vooral raak is. Simpele maar verrassende instrumentatie, prachtige teksten, en een zeer ingetogen geheel.

Alleen al voor het nummer Junkie moet deze CD in de annalen worden bijgeschreven
(' Ik ben een zoon van het lied
En een kind van het akkoord
Ben een junkie van de taal
En verslaafd aan het woord
Pers het bloed uit m'n vingers
Spuit m'n armen vol inkt
Ik jaag de taal door m'n lichaam
Totdat het lekker klinkt')

Maar niet alleen Junkie is een juweeltje op dit album. Mijn favorieten zijn dus Junkie, daarnaast Vinger en Held. Tekstueel briljant, muzikaal geniaal: heerlijk luisteralbum.

"Laat het water stijgen
Alle lippen barstend droog
Te plat de oppervlakkigheid
Het peil moet weer omhoog" (Vinger)

Ik kan bijna mijn commentaar op het album Krang van Manuel hier copieren: ook dit album is een heel mooi album, maar nu ik het na een aantal jaren weer eens draai, grijpt het me minder dan destijds omdat ik een aantal nummers teveel kleinkunst vind.

Maar, ook hier weer ijzersterke teksten, mooi gedoseerde instrumentatie, en een aantal tijdloze liedjes - Junkie uiteraard, maar ook Grom, Tijs, Soogdier. En ja, Vis blijft leuk natuurlijk, met alle dramatiek die Manuel in zijn stem legt.