menu

Deerhoof - Friend Opportunity (2007)

mijn stem
3,29 (52)
52 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Kill Rock Stars

  1. The Perfect Me (2:40)
  2. +81 (3:03)
  3. Believe E.S.P. (3:07)
  4. The Galaxist (2:40)
  5. Choco Fight (3:01)
  6. Whither the Invisible Birds? (2:11)
  7. Cast Off Crown (2:47)
  8. Kidz Are So Small (1:59)
  9. Matchbook Seeks Maniac (3:23)
  10. Look Away (11:47)
totale tijdsduur: 36:38
zoeken in:
avatar van Bert Wasbeer
0,5
Wat een overgeforceerde en uber-verantwoorde muzak is dit. Experimenteel ter wille van het experiment in plaats van ter wille van een mooi liedje
Ik heb de band drie kwartier doorstaan omdat ik mijn mooie plek bij Radiohead niet kwijt wilde raken maar het verpestte mijn humeur dusdanig dat ik er zelfs tijdens de eerste nummers van Radiohead nog last van had.

0.5* dus

fastpulseboy
Bert Wasbeer schreef:
Wat een overgeforceerde en uber-verantwoorde muzak is dit. Experimenteel ter wille van het experiment in plaats van ter wille van een mooi liedje
Ik heb de band drie kwartier doorstaan omdat ik mijn mooie plek bij Radiohead niet kwijt wilde raken maar het verpestte mijn humeur dusdanig dat ik er zelfs tijdens de eerste nummers van Radiohead nog last van had.

0.5* dus


we de boer nie kent, da vret ie nie

sxesven
Bert Wasbeer schreef:
Wat een overgeforceerde en uber-verantwoorde muzak is dit. Experimenteel ter wille van het experiment in plaats van ter wille van een mooi liedje
Ik heb de band drie kwartier doorstaan omdat ik mijn mooie plek bij Radiohead niet kwijt wilde raken maar het verpestte mijn humeur dusdanig dat ik er zelfs tijdens de eerste nummers van Radiohead nog last van had.

0.5* dus

En alsnog heb je deze plaat gedraaid?

avatar van itchy
4,5
Bert Wasbeer schreef:
Wat een overgeforceerde en uber-verantwoorde muzak is dit. Experimenteel ter wille van het experiment in plaats van ter wille van een mooi liedje
Ik heb de band drie kwartier doorstaan omdat ik mijn mooie plek bij Radiohead niet kwijt wilde raken maar het verpestte mijn humeur dusdanig dat ik er zelfs tijdens de eerste nummers van Radiohead nog last van had.

0.5* dus

Nou moe, zet Thom Yorke jullie eens een leuke band voor, is het weer niet goed. Misschien is dát wel de reden dat de volgende Radioheadplaat een terugkeer naar veilige gitaarpop schijnt te worden: bekrompen fans. En dat terwijl ze net een beetje interessant begonnen te worden.
Verder raken je opmerkingen kant noch wal, want als er een band is die niet-geforceerde en niet-verantwoorde muziek maakt, Deerhoof de eerste naam is die me te binnen schiet. Jouw omschrijving vind ik dan eerder bij de hoofdact van toepassing

Ontopic:
Reeds zeven albums lang bouwt Deerhoof onverstoorbaar verder aan een fantasierijk, speels oeuvre. De vorige plaat, The Runners Four leek een soort omhelzing van Classic Rock te zijn op een Deerhoofmanier. Deze plaat zit een beetje tussen laatstgenoemde plaat en de vroegere platen in: af en toe heel speels met toegankelijke melodietjes, en af en toe vliegt het serieus de bocht uit. "+81" is tot mijn groot plezier voorzien van kekke trompetjes.

4* maar ik overweeg 5* om de stem van Bert Wasbeer te compenseren (als we dan toch dom aan het stemmen zijn)

sxesven schreef:
(quote)

En alsnog heb je deze plaat gedraaid?


Ik vrees dat Wasbeer zijn stem puur baseert op zijn traumatische ervaring.

Herbert LC
Bert Wasbeer schreef:
Wat een overgeforceerde en uber-verantwoorde muzak is dit. Experimenteel ter wille van het experiment in plaats van ter wille van een mooi liedje
Ik heb de band drie kwartier doorstaan omdat ik mijn mooie plek bij Radiohead niet kwijt wilde raken maar het verpestte mijn humeur dusdanig dat ik er zelfs tijdens de eerste nummers van Radiohead nog last van had.

0.5* dus


Het siert je dat je, hoewel je het optreden barslecht vond, toch de moeite gedaan hebt om deze cd te downloaden om erop te kunnen stemmen. Stemmen enkel op basis van een optreden zou nogal idioot zijn, nietwaar? Friend Opportunity is hun toegankelijkste plaat totnutoe. Zelf vind ik hem voorlopig wat minder dan hun vorige werk, maar toch nog steeds meer dan de moeite. Unieke band.

fastpulseboy
Herbert LC schreef:
(quote)


Het siert je dat je, hoewel je het optreden barslecht vond, toch de moeite gedaan hebt om deze cd te downloaden om erop te kunnen stemmen. Stemmen enkel op basis van een optreden zou nogal idioot zijn, nietwaar? Friend Opportunity is hun toegankelijkste plaat totnutoe. Zelf vind ik hem voorlopig wat minder dan hun vorige werk, maar toch nog steeds meer dan de moeite. Unieke band.


ik ging er niet vanuit dat ie er echt naar geluisterd had hoor! laat meneer de beer dat zelf maar eens zeggen hahaha.

avatar van Bert Wasbeer
0,5
Nounounou, ik maak een hoop los bij de fans zo te horen... Prima! Muziek is om over te discussieren en ik kan tegen kritiek Mocht je deze plaat briljant vinden: van mij mag je, evengoede vrienden. Maar als iedereen alleen maar schreef hoe geweldig ze iets vinden, valt er ook niet veel over te praten, toch?

Maar goed, reactie. Allereerst: ja, ik heb de plaat gedraaid, tot twee keer toe zelfs, hij is te vinden op de luisterpaal van 3voor12. Terwijl ik dit schrijf smijt ik er zelfs een derde luisterbeurt tegenaan. Ik vroeg me vooraf af of mijn mening nog zou wijzigen tov de live-show maar nee...

Ten tweede: eerlijk is eerlijk, ik heb inderdaad een licht trauma van dat concert (was de enige niet in de zaal). Zonder dat concert had ik hier zeer waarschijnlijk geen seconde aandacht aan besteed. Mijn leven zou niets aan kwaliteit hebben verloren vermoed ik maar goed...

Ten derde: ik blijf erbij dat dit hooguit een halve ster waard is.

Waarom?

Ik hou best van experimentele of wat tegendraadse muziek, niet radiovriendelijk, etc. Zaken als Spinvis, De Kift, Gorillaz, Waits, Grandaddy, Meindert Talma, Polyphonic spree, de latere Radiohead en Blur (vind ik meestal beter dan de OK-computernummers), zelfs sommige dingen van Autechre en Apex Twin, ik kan het allemaal prima hebben en soms is het zelfs ronduit prachtig.

MAAR: alle bovenstaande acts maken uiteindelijk met hun ge-experimenteer wel LIEDJES (daar draait (pop)muziek uiteindelijk toch min of meer om). En Deerhoof lijkt (in mijn ogen) het experimentele in hun songs niet ten dienste van de muziek, ze BLIJVEN experimenteren en experimenteren en moeilijk doen en moeilijk doen. Volgens mij puur en alleen omdat ze het kunnen en niet om een liedje beter te maken. Keer op keer hoor ik een aardig beginnetje, een leuke beat of een goede riff of basloop. Dan denk ik, goh, wat inventief, het lijkt wel of ze talent hebben. Maar in plaats van wat te doen met dat talent door een en andere uit te werken tot een liedje smijten ze er nog 80 tegendraadse dingetjes tegen aan. Ik kan nergens een fatsoenlijk nummer ontdekken in de geluidenbrei, niets blijft plakken. En het lijkt ook wel alsof ze het niet eens proberen. Daarbij komt dat ik de stem van de zangeres ronduit debiel vind (japanse pokemon zingt woordenboek fonetisch op, zoiets), dat werkt ook niet echt mee.

Sommige muziek vind ik slecht omdat ik het niet oprecht vind of te gemakkelijk (Borsato, Blunt, Kane, etc). Dat is hierbij niet het geval maar dit is dus het andere uiteinde van het spectrum voor mij.

Tot slot: en NU gaat de luisterpaal definitief op iets anders over. Vaarwel Deerhoof, hopelijk tot nooit.

fastpulseboy
hahaha, echt?
ik hoor hele inventieve liedjes!
ik kan me wel voorstellen dat het gewoon je smaak niet is.
als ik dit luister proef ik frisse aardbeitjes, als ik bv Eels luister proef ik halfgare taaie meelballen.

anathema
Ik heb zo'n ontzettende hekel aan deze band en, hoewel een mild persoon, krijg ik echt de neiging om bij die zangeres(?) haar mond dicht te slaan.
Overigens oprecht drie platen lang m'n best gedaan (vrienden vinden het wèl mooi), maar dit gaat langs me heen.

avatar van Facedown
2,5
De zangeres doet mij ook elke keer denken aan Yoko ono...





En dat is niet oké

avatar van itchy
4,5
Thx Bert Wasbeer voor je uitleg! En ik neem vanzelfsprekend mijn valse beschuldiging dat je de plaat niet zou hebben geluisterd terug.
Ik heb eigenlijk hetzelfde als fastpulseboy: voor mij is dit tintelfrisenfruitige pop, met scherpe randjes maar zeker niet experimenteel. We komen dus uit op de aloude dooddoener (hou je vast): smaken verschillen!

Het is wel een band die de menigen verdeelt!

anathema
Bij nader inzien vind ik deze plaat een stuk beter te verteren dan z'n twee voorgangers (haalde ze even doorelkaar). Volgens de liefhebbers is dit nu juist een wat mindere, terwijl ik hier nu juist pogingen tot een liedje meen te horen i.p.v. experiment om experiment, zoals Wasbeer ook al aangaf.
Die drummer mag sowieso blijven, al was het maar vanwege z'n 'sound', maar Yoko (quote Facedown) blijft het categorisch verzieken. De nummers 'Cast Off Crown' en 'Look Away' zijn zelfs ronduit goed........Yoko houdt dan ook grotendeels haar klep.
Van 0,5 naar 2*. Hun vorige plaat komt echter niet boven de 0,5 uit.

fastpulseboy
live is die drummer ook super. Hij doet me een beetje denken aan animal van de muppetshow

avatar van Herr Meijer
Dát zijn de beste referenties voor drummers!

edejong
ik vind 'm best wel oké! de eerste keer vond ik 'm ook niet zo best!
3.0*

4,5
Ik hoor Deerhoof liever iets minder poppy, maar toch is dit een erg fijne plaat. Vandaar 3,5 *

avatar van grovonion
2,0
Chaotische klanken: check
Origineel: hmm, best wel (al ken ik de oude platen niet)
Songs: euh?
Goed: euh, toch niet:

2*

avatar van Nautilus
3,5
Vanmiddag voor het eerst beluisterd, leuke plaat.

avatar van Haveaniceday
1,5
blij dat deze plaat maar een ruim half uurtje duurt..
Ben nu op de helft, dus een stem moet nog gevormd worden. Maar veel gaat het niet worden verwacht ik zo..

handsome_devil
Waarom mensen albums afluisteren die ze niet leuk vinden is mij nog steeds onduidelijk.

avatar van Haveaniceday
1,5
Een mening wil ik gefundeerd kunnen vormen.
Ik ben deze plaat gaan luisteren aan de hand van een aantal top10's uit het topic "Top 10 van 2007", aangezien hij staat tussen voor mij bekende platen die ik wel goed vind. Wat mij betreft een reden om te kijken of dit mij ook bevalt

handsome_devil
Ok, ik begin ook wel eens iets te luisteren omdat ik nieuwsgierig ben, maar als ik het dan niet leuk vind ga ik dat album echt niet afluisteren. Maar goed, ik ben waarschijnlijk wat minder masochistisch ingesteld dan jij.

avatar van Haveaniceday
1,5
haha, misschien..
Maar dan nog, als iemand met een vergelijkbare muzieksmaak dit leuk vindt, waarom zou ik dat dan niet goed vinden? Het overkomt mij vaak genoeg dat ik een plaat voor een onbepaalde tijd niet luister, om vervolgens tot de ontdekking te komen dat het helemaal zo slecht nog niet is. Dan ben ik juist blij dat ik het album op basis van 1 nummer niet weggegooid heb.

3,0
Dat heb ik ook, op een nummer haak ik af, en dan blijkt het album toch best mooi te zijn.
Overigens stem ik altijd pas op een album, nadat ik 'm minimaal 2x geluisterd heb, omdat m'n tweede luisterbeurt m'n mening vaak nog veranderd.

handsome_devil
Ik zet albums ook niet na één nummer af, maar wel halverwege als ik nog niets boeiends gehoord heb. En na één luisterbeurt weet ik wel of ik iets wel of niet leuk vind.

Maar goed, over Friend Opportunity:

Fijn album, alleen die stem van de zangeres begint me na een tijdje ietwat te irriteren. Maar de muziek is oh zo tof.

Larsch
Ooit gedownload en geluisterd; pure ellende. Na aandringen van iemand toch opnieuw geprobeerd. En... mja. Ik weet het niet. Zo'n Cast Off Crown klinkt supertof, maar daarna weer zo'n Kidz Are So Small...

Stemmen doe ik nog niet. Ik ben er immers nog niet uit en ik heb het gevoel dat dat nog wel even gaat duren.

4,5
Fantastisch! Ze mochten festival De Affaire (het alternatieve broertje van de vierdaagsefeesten) afsluiten zaterdagavond, en maakten daar spontaan een van de gaafste concerten van die ik ooit heb meegemaakt, en het hele publiek meekreeg op deze, zeg maar, aparte muziek.
Elke 30 seconden is er wel weer een nieuwe riff te horen, ze houden zich aan geen enkele cliché die er te vinden is, vinden ondertussen wel mooi de prachtigste ritmes, akkoordenschema's en melodieën. En live doen ze het nog minstens even goed als op het album ook. Perfect gevoel voor timing en harmonieën. Ik zou graag een keer een jamsessie van deze band bijwonen, weer eens een band die gewoon hun eigen geluid maken en zich niets aantrekken van wat hoort, en daar nog perfect mee wegkomen ook!
The Galaxist, +81 en Matchbook Seeks Maniac springen erbovenuit, Cast Off Crown heeft opeens een mannelijke zanger (drummer Greg), die een beter stemgeluid heeft dan de uit Japan ingevlogen Satomi. Want inderdaad, een goed zangeres kan ik Satomi niet noemen, ze zingt wel op de toon en zingt enorm hoog, wat alleen maar toevoegt aan hun unieke geluid.
En tja, experimenteel zijn heeft nou eenmaal een hoog erop-of-eronder-gehalte, eens in de zoveel liedjes klinkt het ook gewoon nergens naar. Maar in de meeste liedjes ligt - soms diep verborgen - fantastische muziek opgeslagen.
Echt heel gaaf dit!

Gast
geplaatst: vandaag om 13:42 uur

geplaatst: vandaag om 13:42 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.