Op Metal Archives zegt iemand het ook, volgens het Britse tijdschrift Kerrang ging dit “the next big thing” worden maar ik weet ondertussen beter. Kerrang trok op niet veel evenals de Duitsers van Metal Hammer, je weet wel, uit een misselijk patriottisme de groepen van eigen bodem omhoog duwen. Tijdsgeest en achtergrond van dit album.
De vier heren van Rogue Male lieten stylisten en kappers op hen los, de hoes is gewoon een tekening van de zanger-gitarist Jim Lyttle en rond die tijd kwamen de luchtige haardossen van vluchtige groepen op. Geeft de uptempo opener Crazy Motorcycle nog enige hoop, dan is het gauw gedaan, een beetje eenheidsworst met een zanger die zijn best doet om à la Lemmy te zingen. De uptempo punky nummers zijn nog best verteerbaar maar niet memorabel. Stoer aandoende Rock is dit van een bende posers op een groot label.