Fountains of Wayne - Utopia Parkway (1999)

Het meest 'Britpop se' album dat ooit door een Amerikaanse band is gemaakt. Grandioos!!!

hij evenaart hun debuut niet, die sprankelde van de popsongs, deze heeft soms saaie momenten, jammer

"Denise" is dan wel een dijk van een schijf! 3,5

Is ie beter of slechter? Hij is vooral anders. Persoonlijk vind ik dit de sterkste plaat. Vooral het nummer prom theme is hilarisch

Gevarieerder dan het debuut maar net niet beter. Denise, The Valley Of Malls en Go Hippie (Britpop-parodie?) zijn briljant, maar een aantal nummers missen die drive van hun eerste album. De teksten zijn dan wel weer erg leuk.

Mooi plaatje hoor, minder dan het debuut natuurlijk, maar red dragon tattoo, denise, a fine day....héérlijke nummers 3,5*

Utopia parkway, Red Dragon tattoo, Denise, the valley of malls, troubled times en it must be summer zijn mijn favoriete nummers.
Eigenlijk vind ik alleen Go hippie niet echt geweldig en hat and feet.
Ik vind dit album het beste klinken van fountains of wayne... lekker zomers!

"Amity Gardens" is zo hemeltergend mooi!

Ik denk dat mensen die dit kunnen waarderen eens Jimmy Eat world - Bleed American moeten gaan luisteren.
Naar mijn mening in hetzelfde straatje en net zo verslavend.

Misschien minder perfect dan het debuut, maar nog steeds een miskend meesterwerk. De productie is beter dan het debuut en het album poogt het onmogelijke: een conceptalbum met pretentieloze popnummers.

Heerlijke plaat! Heb em voor 1 euro opgepikt in de uitverkoopbak en geen moment spijt van gehad

Naar Fountains of Wayne luisteren maakt me altijd wel blij, maar - vreemd genoeg - soms ook wat weemoedig. In sommige FoW-nummers merk ik namelijk een ietwat melancholische ondertoon. Dit is ook niet anders op 'Utopia Parkway', een conceptalbum over jong zijn in een karakterloze buitenbuurt van New York.

Dit album benadert het saaie 'Suburbia', dat zo alomtegenwoordig is in Amerikaanse steden, en verandert het in iets fascinerend. Soms een tikkeltje naïef, maar fascinerend des te meer. 'Utopia Parkway' schets een herkenbaar beeld van de alledaagse bekommernissen van jongeren die vanuit hun saaie middenklasse buitenbuurt in Queens naar het in de verte gelegen 'coolere' Manhatten turen.

Ieder nummer brengt herkenbare emoties naar boven, gooi er nog enkele verwijzingen naar (vroegere) popcultuur bij en je hebt een zeer vermakelijk album.

Wederom een prachtig album. Het overtreft nochtans het origineel van Thomas Moore.

Fountains of Wayne, ik zal nooit echt een liefhebber worden vrees ik. Een opvallende up-tempo sound, maar de opgeblazen sound wordt me al snel iets aan de langdradige kant. Een groot deel van de nummers gaat redelijk in een rechte lijn van A naar B, zonder echte uitstapjes die een indruk op me achter laten. Gelukkig kent het album een aantal fijne momenten van variatie, zoals Hat and Feet en Prom Theme, wat er voor zorgt dat ik wel door wil blijven luisteren.