The Devil Came Up to Michigan klinkt vandaag de dag zo bekrompen en dom (neem alleen al eens de countryachtige sample van The Charlie Daniels Band die ze erin verwerkt hebben, om dan nog maar te zwijgen over de volkomen nonsens tekst), dat hij vanzelf leuk wordt. De rest is ook behoorlijk suf, maar leuk wordt het niet meer. Uit de twee redelijk funky tracks Sittin’ Back Coolin’ en het titelnummer Gettin’ Smooth With It blijkt dat de heren -anders op z'n minst één van de twee- zowaar potentie hadden maar kennelijk er niet alles uit hebben gehaald wat erin zat. Drie van de tien nummers die wel aardig zijn, is gewoonweg te weinig. Het gegeven dat veel producties hierop niet alleen tamelijk standaard, maar op momenten bovenal erg goedkoop klinken, werkt ook niet in het voordeel van dit album en / of de heren.