Sinds de jaren zeventig behoort het oeuvre van Townes van Zandt tot mijn muziek-DNA. Het was één van de vele mooie ontdekkingen, die ik dankzij OOR journalist Bert van de Kamp deed. Van Zandt was in die tijd absoluut een cultheld, helaas slechts in beperkte kring bekend.
Al zijn platen tot aan Flyin’ Shoes zijn van hoog niveau, daarna werden ze allemaal beduidend minder. Het lag dus voor de hand dat Paal Flaata zich tot die beginperiode beperkt heeft met het uitkiezen van de songs voor Come Tomorrow, het laatste deel van een trilogie. Vooraf gingen Wait By the Fire: the Songs Of Chip Taylor en Bless Us All: Songs Of Mickey Newbury.
Paal Flaata werd bekend dankzij de groep Midnight Choir, die schitterende albums maakte als Amsterdam Stranded en Unsung Heroine. Minder bekend is dat hij een paar jaar terug deel uitmaakte van The Humble Servants die het fantastische Down to the Bone maakte, die helaas niets deed.
In die groep speelde ook multi-instrumentalist Gøran Grini. Hij speelt een belangrijke rol op deze cd. Niet alleen bespeelt hij een groot aantal instrumenten, produceerde hij het samen met Flaata, maar verzorgde hij ook de fraaie strijkersarrangementen. In de meeste songs wordt er van strijkers gebruik gemaakt.
Het best vertegenwoordigd is het album Delta Momma Blues met vier liedjes. In Tower Song is er naast strijkers plaats voor een bevallige Franse hoorn. Van Zandt was een buitengewoon goede tekstschrijver, het refrein van Tower Song is doorspekt met veel wanhoop:
You close your eyes and speak to me
Of faith and love and destiny
As distant as eternity
From truth and understanding
The wind blows cold outside your door
It whispers words I’ve tried before
But you don’t hear me anymore
Your pride’s just too demanding
You build your tower strong and tall
Can’t see you, it’s got to fall someday
Gelukkig zijn er ook klein gehouden songs te vinden als Kathleen, het enige nummer waarop hijzelf gitaar speelt. De enig echte countrysong is, ondanks de strijkers, het aandoenlijke titelnummer. Het is een duet met dochter Maia. Het zal ongetwijfeld veel emoties bij vader en dochter losgemaakt hebben, gezien het familiedrama van eind vorig jaar.
Een van mijn favorieten is de ingetogen afsluiter Snow Don’t Fall, maar hoogtepunt is voor mij toch wel Quicksilver Daydreams of Maria, sinds jaar en dag mijn favoriete van Zandtnummer. Met zijn geweldige stem weet hij het repertoire op geheel eigen wijze te interpreteren. Wonderschoon eerbetoon.
Lura schreef: Al zijn platen tot aan Flyin’ Shoes zijn van hoog niveau, daarna werden ze allemaal beduidend minder. .
Dat allemaal waren er na Flyin' Shoes in 1978 nog exact 2 in de resterende 18 jaar van zijn leven. De laatste is No Deeper Blue, dat is ondanks zijn compleet geruïneerde stem toch een uitstekend album hoor. Is al weer even geleden dat ik Townes draaide. Ik zal mijn avatar weer eens eren.
inderdaad uitzonderlijk goed gecoverd lura, en dat terwijl ik echt niet tegen covers ken behalve op destijds de vrouw van toni visconti's coveralbum Mary Hopkin - Earth Song / Ocean Song (1971)
Het is zeker een uitzonderlijk mooi album, muziekobsessie.
Volgende maand brengt Flaata wederom een nieuw coveralbum getiteld Love and Rain, dit keer worden allemaal verschillende artiesten gecoverd. De titelsong werd speciaal door Chip Taylor voor het album geschreven. Flaata maakte in het verleden ook al een heel album met covers van Taylor en ook van Mickey Newbury.