Diary of Dreams - Bird Without Wings (1997)

zoals altijd in het geval van DoD: prachtalbum.
en Flood of Tears is toch wel even uithuilen - bloedmooi...

Nummers als June en Aphelion blijven ook sterk. Inderdaad is de afsluiter erg mooi. De vocals doen me soms ook wel denken aan Jim Kerr vooral bij het openingsnummer.

De naam Diary of Dreams kwam ik voor het eerst tegen toen ik recent het Mera Luna festival voorbij zag komen. In Duitsland is het Goth/electro genre best wel groot en Diary of Dreams zijn toch wel een van de grondleggers van het zogenaamde Cold Wave genre.

Nu zegt deze term me eerlijk gezegd niet zoveel maar met een beetje fantasie leek het me dat ik als liefhebber van Type O Negative, End of Green, Sisters of Mercy en The Cure best goed bij deze band terecht zou kunnen. Eerst heb ik op You Tube maar eens een grote stapel nummers voorbij laten komen voordat ik het besluit nam om met dit album te beginnen.

De voornaamste redenen zijn de bloedmooie ballad Flood of Tears en het bezwerende A Sinner's Instincts. Beide nummers bevielen mij gelijk heel erg goed maar voor de rest van het album heb ik beduidend meer tijd nodig gehad. Vooral Aphelion en But the Wind Was Stronger vond ik in eerste instantie niet veel. Maar gaandeweg betrapte ik mezelf erop dat ik steeds gevoeliger werd voor de teksten en de repeterende aard van de muziek.

Uiteindelijk heb ik een paar weken geleden het album dan gekocht en ben erg onder de indruk.
Bijna elk nummer maakt wel indruk. Flood of Tears blijft het absolute top nummer maar ook Stimulation, June en ook juist de nummers die mij niet bevielen vallen nu op zijn plaatst. Het enige nummer dat me wat minder raakt is Dissolution maar wie weet veranderd dat nog.

Nee, ik vrees dat dit een topalbum is en dat deze band me nog veel geld gaat kosten.