Anathema - A Fine Day to Exit (2001)

De positieve stemming rondom dit plaatje heb ik nooit zo begrepen. Alternative 4 en Judgement waren mijlpaaltjes in mijn ogen. De koers die men ging varen vond ik interessant waarbij met name Judgement mij nog steeds kan raken. Met A Fine Day to Exit ging men meer stoeien met songstructuren, wat meer lange uitgesponnen nummers en elementen uit de progrock werden geïmplementeerd. Dat levert een taaie zit op, de spanning en intrigerende intro's van de voorgaande twee platen blijven hier grotendeels achterwege. Ook de vocalen van Cavanagh klinken minder intens in vergelijking met het oudere werk. Hoewel ik de muzikale ontwikkeling van Anathema toejuich - waarom elke keer dezelfde plaat uitpoepen als je je grenzen kunt blijven verleggen - maakt A Fine Day to Exit een afstandelijke en matige indruk. Geen enkele song weet mij bij de lurven te grijpen, de emotionele en intense voordracht van zijn 2 voorgangers wordt in mijn ogen nergens geëvenaard. De schoonheid van A Fine Day to Exit zal aan mij voorbij zijn gegaan en de plaat vormt voor mij maar een moeilijk geheel.

"A Fine Day to Exit" van Anathema, uitgebracht in 2001, is een album dat zich onderscheidt door zijn diepe emotionele lading en complexe muzikale landschappen. Het is een muzikaal werk dat bij elke luisterbeurt nieuwe nuances onthult, en ik zal je door elke track leiden met mijn persoonlijke indrukken.

Het openingsnummer, "A Fine Day," start ingetogen, maar bouwt al snel op naar een sublieme riff die een gevoel van melancholie en hoop oproept. De subtiliteit in de opbouw van de melodieën is adembenemend en zet de toon voor wat komen gaat.

"Release" neemt je mee in een wereld waar de klok verder tikt en de dreiging groter wordt. De pakkende riff en het voortstuwende ritme geven het nummer een gevoel van urgentie en onontkoombaarheid. Het is alsof je een reis maakt door een donker, onbekend landschap, geleid door de hypnotiserende muziek.

Met "Leave No Trace" krijg je een ingetogen nummer voorgeschoteld dat ondanks zijn kalmte toch een zekere scherpte bevat. De melodieën zijn verfijnd en subtiel, maar er zit een onderliggende spanning in die je niet loslaat.

"Underworld" betovert met zijn donkere, slepende melodieën. Dit nummer sleept je mee in een wereld van mysterie en duisternis, en de rijke, diepe klanken zorgen voor een meeslepende ervaring. Het is alsof je door een ondergrondse grot wandelt, omringd door schaduwen en geheimen.

"Pressure" volgt in dezelfde lijn als "Underworld" en biedt wederom een donkere, meeslepende sfeer. De muziek is intens en broeierig, alsof er elk moment iets kan gebeuren. Het nummer bouwt langzaam op naar een climax die je op het puntje van je stoel houdt.

Met "Panic" verandert het tempo drastisch. Dit is een heerlijke, stevige song die je direct bij de strot grijpt. De energie spat ervan af, en het nummer blijft nog lang na de laatste noot in je hoofd rondzingen. Het is een nummer dat je adrenaline laat stromen en je zin geeft om te bewegen

"Breaking Down the Barriers" is een bijzonder nummer. Hoewel het muzikaal gezien niet direct opvalt, heeft het toch een eigen charme. Het is een soort rustpunt op het album, een moment van reflectie en introspectie.

"Looking Outside Inside" begint aarzelend, maar het tweede deel van het nummer maakt dit meer dan goed. De muziek ontvouwt zich langzaam en neemt je mee op een reis van emotionele en muzikale hoogtepunten. Het is een nummer dat bij elke luisterbeurt beter wordt.

Het titelnummer, "A Fine Day to Exit," is een energiek en dynamisch stuk muziek. Het nummer barst van het elan en de vitaliteit, en het voelt als een bevrijdende ontsnapping naar een betere plek. De muziek is opbeurend en geeft je een gevoel van hoop en optimisme.

Het laatste nummer, "Temporary Peace," begint fijn en kalm, maar wordt halverwege abrupt afgebroken en gedood. Dit contrast creëert een krachtige emotionele impact, en laat je achter met een gevoel van verlies en verlangen.

Al met al is "A Fine Day to Exit" een album dat je meeneemt op een emotionele en muzikale reis. Elk nummer heeft zijn eigen unieke karakter en draagt bij aan het geheel, waardoor het een fijne luisterervaring is.

Eerder verschenen op www.jorros-muziekkeuze.nl

Ik zou wel de volgorde vd originele release aanhouden. Het is een conceptalbum en de verhaallijn en de opbouw is aardig door elkaar gehusseld bij de reissue.

Was de volgorde van die laatste reissue niet het origineel welke vervolgens bij de eerste "officiële" uitgave door elkaar is gegooid? Heb dit sowieso nooit als een volledig conceptalbum gezien eigenlijk. Er zit wel duidelijk een overkoepeld thema in, maar meer dan dat niet echt toch?