RPWL - God Has Failed (2000)

Fijne plaat, als je hun laatste album, World Through My Eyes, kan waarderen dan kan je deze in principe ook blindelings aanschaffen. Misschien iets minder, maar toch erg mooie melodieuze neo-prog. Hoogtepunten vind ik de twee rustige nummers Who Do You Think We Are en Crazy Lane.

Goede plaat. Je hoort meteen bij het eerste nummer al waar ze de mosterd vandaan hebben gehaald.

hoe dicht kan je het geluid van Floyd kopieren?!? Sommige stukjes zijn gewoon rechtstreeks gejat van de Division Bell. Maar goed al met al een redelijke plaat maar zeker niet meer dan dat.

Hahaha, wat een grap.

Een onbeschaamde kopie van de Pink Floyd sound, met verwijzingen naar Wish You Were Here, Animals, The Wall enzovoort ... Gezongen met een gezellig Volkswagenbusjesaccent.

Hoppetee.. 3* voor de amusementswaarde.

Nou ja, er is 1 uitzondering op dit album: Spring Of Freedom. Dat is een Yes-pastiche van de hoogste orde. Knap gedaan.

Dat kan ook gezegd worden over Porcupine Tree, echter oogsten Wilson en co. lovende kritieken.

Pink Floyd is niet meer en er zijn talloze bands die de legende doen herleven. RPWL doet dat op hun manier op uitstekende wijze.

nb. Is Anekdoten een onbeschaamde King Crimson kopie? Is Ozric Tentacles een onbeschaamde Gong kopie? etc. etc.

Dat ligt er zeker niet zo dik bovenop als bij deze plaat.

Bij de eerste 2 elpees van Anekdoten had ik echt het idee naar een Wetton-era King Crimson plaat te luisteren.

Ik geef toe, dat het debuut van RPWL wel heel erg veel leentjebuur van Pink Floyd is. Maar het is een debuut en de band heeft bewezen, middels de opvolgende platen, wel degelijk zelf een eigen richting in te slaan.

Zouden we spreken van plagiaat, zoals binnen de pop/r&b/house continu strijk en zet is, dan konden kwaad spreken.
Echter proberen deze symapthieke duitsers muziek te maken, die zijzelf zeer goed vinden en proberen, net als elke andere serieuze band, muziekliefhebbers te plezieren.

Ze zullen zelf ongetwijfeld beseffen waar ze de mosterd vandaan hebben gehaald. Maar onbeschaamd vind ik het niet. Een goed liedje schrijven is al moeilijk genoeg.

Ha Kingsnake, leuk om je weer te zien


Daar heb je helemaal gelijk in, maar ik beoordeel nu dit album.


Let wel: met 'onbeschaamd' bedoel ik niet 'schaamteloos'. Op dit debuut voelen de heren zich vrij om bijna letterlijk hun idolen te citeren, en dat vind ik wel gedurfd.

Kortom, ik heb sympathie voor deze band en dit album, anders zou ik geen 3* toegekend hebben.

@Svendra, je bent de eerste die het opmerkt... haha..
Tja, ik miste het intellectuele gezwam over muziek teveel.


Aangaande je score, zie ik nu ook dat het meer een sympathiserende reactie was, dan een om de band onderuit te halen.
Ik haalde dan ook inderdaad de woorden schaamteloos en onbschaamd door elkaar. Excuus hiervoor. Maar je uitlach-smiley, kwam zo onbeschoft op me over.
We houden er over op. Ik was al zo blij een nieuwe gave act te hebben ontdekt

Wie anders heeft Uzva en Hidria Spacefolk in z'n top 10 staan?

Mijn smiley kan inderdaad niet zo respectvol overkomen, sorry. Dit moet een van de eerste posts zijn geweest, ik moest het vak nog leren.

Trying to Kiss the Sun sla ik iets hoger aan dan deze. Ze zijn daarmee meer een eigen richting ingeslagen, zoals je aangeeft.

Sterren van de band zijn toch echt zanger/toetsenist Yogi Lang en gitarist Kalle Wallner.

De drummer en bassist zijn even belangrijk, maar die worden later ingewisseld, en zijn het toch Yogi en Kalle die de band leiden.

En het is hun stemgeluid en gitaargeluid wat de band een eigen gezicht geeft.

De vergelijking met Eloy en Pink Floyd gaat goed op, maar toch heeft RPWL een eigen geluid. Als je het maar vaak genoeg luistert, merk je het.