Tim Darcy - Saturday Night (2017)

Met Tall Glass of Water brengt de zanger van Ought een geweldige eerste single uit. Ik heb Ought pas laat ontdekt, bij het verschijnen van het eerste album en vorig jaar live gezien. Prima band en de spanning is er dan ook welke kant een soloproject uitgaat.

Vooralsnog gaat het helemaal de goeie kant op! Ik kijk uit naar meer en naar het optreden op 21 februari in Paradiso.

Ja hier ben ik erg benieuwd naar. Goede eerste single, denk dat ik ook Paradiso wel een bezoekje ga brengen.

Nice!

Ik voel een zware Lou Reed-vibe bij deze plaat, en dat is een goed teken.

Daar kan ik me ook wel in vinden, vooral in het titelnummer en Beyond Me. Door de eerste drie nummers wordt je wel even op het verkeerde spoor gezet. Eerst krijg je het idee dat het een vrij uptempo album is, maar vanaf First Final Days gaat het tempo wat omlaag.

Op de albumcover ziet Tim Darcy, frontman van de Canadese band Ought, er uit als een brave, ideale schoonzoon, gedrenkt in een warme, blauwe achtergrond. Om het geheel af te maken pronkt er een weelderig boeket bloemen aan zijn zijde. Enige correspondentie met de muziek zelf is er niet. Hetzelfde geldt waarschijnlijk voor de titel. Saturday night doet denken aan de anticipatie van het feest en het gelag. En dat lijkt op deze plaat niet aan Darcy besteed.

Het album is in ieder geval moeilijk te definiëren. Als er dan toch een constante moet gezocht worden, dan is het waarschijnlijk The Velvet Underground. Vooral de instrumentale soundscapes doen denken aan het grillige snarenspel van Reed, Morrison en Cale. Ook zijn stem doet af en toe denken aan Lou Reed, al klinkt hij in sommige nummers als een bijzondere mix tussen Morrissey en Roy Orbison, maar dan ietsje minder zuiver.

Opener Tall Glass of Water doet niet vermoeden dat het album tien minuten later drenkt in galmende, melancholische tristesse. Ook Joan pt 1 begint met eenzelfde zwierigheid, maar het tweede deel maakt duidelijk welke wateren het album echt gaat bevaren. Darcy weet vooral op het eerste deel de balans goed te vinden tussen een vuil gitaargeluid en subtiele ingetogenheid. You felt comfort ratelt stevig, terwijl Still Waking Up van een grote schoon- en tederheid getuigt, hoewel het nergens te zoet klinkt.

Op het tweede deel maakt Darcy minder gebruik van de veilige structuren. Het duo Saturday Night en Found my limit klinken samen als de brave neefjes van The Black Angel’s Death Song op Velvet Underground & Nico. Met het minimalistische What’d you release? lijkt de Canadees de zaterdagnacht finaal uit te wuiven, maar dat is zonder instrumental Beyond Me, opnieuw een oefening in het expressief gebruiken van de gitaarsnaar gerekend.

Tim Darcys soloalbum is, hoewel sterk beïnvloed door The Velvet Underground, meer dan een makke kopie. Het is een veelzijdig en introspectief album, dat een muzikale nieuwsgierigheid toont. Op het eerst gehoor is het geen makkelijke plaat, maar ondanks de uiteenlopende nummers vormt het een geheel, dat tegelijk mooi en rammelend is. Combineer dit met intelligente lyrics en je hebt een knap debuutalbum dat meer zielen zou mogen beroeren dan het waarschijnlijk zal doen.

Tim Darcy – Saturday Night | De Profundis - jverhelst.wordpress.com

Zo, dat is even wat je noemt halverwege totaal een andere weg inslaan. Snel meer luisterbeurten er tegenaan gooien.

Album waar veel op te ontdekken valt. Zowel qua stijlen, inspiratiebronnen als vernuft.
Still Waking Up is veel Morrissey ....mooi nummer.

Eén van de beste (live)bands van de laatste jaren was Ought. Na twee albums gaat frontman Tim Darcy (zover ik weet zonder met Ought te stoppen) eventjes solo (wel met band). Met 11 toegankelijke (vooral in vergelijking met Ought) nummers weet Darcy solo net zo te overtuigen als met Ought. Neem het poppy gitaar openingsnummer Tall Glass of Water. Het lijkt wel alsof we weer terug zijn in de jaren '60. Dansbare rock & roll met, dankzij de karakteristieke stem van Darcy en de leuke tempowisselingen, een heerlijk punky randje. De rest van de plaat is ook precies veelzijdig genoeg en telkens verrassend en fris. We hebben een instrumentaal intermezzo midden in het album (First Final Days), downtempo nummers als Joan Pt,1,2 en 3 en het psychedelische titelnummer Saturday Night, dat nog het meest aan Ought doet denken. Saturday Night is een zeer geslaagd uitstapje en kan zelfs nu al meedingen voor de jaarlijstjes later dit jaar.
Pat-sounds: Album Tim Darcy - Saturday Night (2017) - pat-sounds.blogspot.nl