Zjoot schreef: Ongelooflijk dat deze band niet groter is. In Nederland en ver daarbuiten.
Daar ben ik het wel mee eens. Drive Like Maria maakt al drie platen lang uiterst interessante rockmuziek, waarbij ze een zijpad hier en daar niet schuwt.
De nieuwe trend om een album in drieën als EPs uit brengen, is ook door Drive Like Maria omarmt. Het idee is leuk, maar maakt de derde EP behoorlijk overbodig en ondergesneeuwd door het album. Het is een keuze, maar de plaat had ook een jaar eerder dus in de winkel kunnen liggen.
Nu hij er is, is er enkel ruimte voor tevredenheid. Met een aantal nummers raakt Drive Like Maria de perfectie van uiterst dicht bij aan. Ja, er blijven QOTSA referenties, maar tegelijkertijd is het zo eigen dat van beïnvloeding bijna geen sprake meer is en in sommige gevallen het voorbeeld is overtroffen. De riffs in het eerste nummer brengen me meteen waar de band me wil hebben: totaal afgestemd op rock.
Het album is gevarieerd, waarbij eigenlijk maar een keer de plank gemist wordt in mijn ogen. Dat is in de ballade 'When The Lights Go Down'. Het nummer begint nergens en gaat nergens naar toe. Verder zit ik op mijn stoel te stuiteren bij songs als 'Sonny' en vooral 'Tiny Terror'.
Prijsnummer is 'Saints'. Het doet me dekken aan de bluesrock van Free op hun eerste albums. Het nummer heeft het beste van deze twee werelden in zich verzameld. Heel erg lekker.
Het hele verhaal staat
hier op WoNo Magazine.