Ab-Soul - DWTW (2016)

Singles klinken goed!

D.R.U.G.S. is er net, en jezus wat klinkt het allemaal apart en duister, maar wel goed!

'Threatening Nature' is ook heel geslaagd. Zin in morgen.

Eerste 2 luisterbeurten zitten er op en ik ben aangenaam verrast. Toffe plaat met interessante lyrics en ditto beats.

Het is een prima rapper hoor, maar zijn thema's zijn soms echt verschrikkelijk slecht, met als dieptepunt Womanogamy. En sommige teksten krijg ik ook echt de kriebels van. Bij dat MOM = 666 gedeelte kreeg ik een traantje in mijn ooghoek. Ongelooflijk.

Ik vind het ook een typisch Top Dawg album. Er staan een paar hele vette en sterke nummers op, maar die worden vaak afgewisseld met fillers die nergens maar dan ook nergens heengaan. Ik had precies hetzelfde dit jaar met Blank Face en Isaiah's album.

3*.

Bij mij rolden de traantjes over mijn wangen

Van schaamte, mag ik hopen.

Wil trouwens wel even zeggen dat Punch, die niet eens een rapper is, ongelooflijk hard komt op Lonely Soul. Ik vind dat echt één van de hoogtepunten van het album.

Ok, dat 666 gedeelte is misschien wel wat cheesy maar over het algemeen zijn de teksten mijns inziens vrij sterk en zit er een mooi concept achter het album. Wellicht het album eens luisteren en meelezen op rapgenius?!

De teksten zijn het probleem ook niet: het zijn de thema's.

Neem als voorbeeld het nummer God's a Girl? Nou ben ik persoonlijk niet gelovig, maar ik vind dit op zich een redelijk bizarre theorie. En toch zou het prima kunnen kloppen en als interessant onderwerp voor een nummer kunnen dienen. Echter, als je met zo'n theorie aankomt, pas het nummer daarop aan. Leg het idee uit. Het vraagteken staat achter de titel van het nummer alsof het een soort revelatie is. Ab-Soul doet ook alsof hij het licht heeft uitgevonden. Maar dan duik je dieper de teksten in, en dan komen er de volgende zinnen uit, en ik citeer:

"Come have sex with Jesus (Soulo)"

"You know, it's crazy how you know like you know
How Jesus is in the bible, he don't get no pussy at all
A 33 year old virgin, yeah it's crazy"

"Like all the drugs are girls, Mary, Molly
Yeah for real, they're all named after girls"

Om daarna een verse te droppen die totaal niet bij de rest van het nummer past, waarin hij praat over zijn eigen drugsgebruik, "eating rappers up" en "rockstar life, might not make it".

Een ander nummer met precies dezelfde flaws is INvocation. Een nummer met zoveel verschillende ideeën qua thematiek dat het allemaal afgeraffeld wordt. Allereerst heeft het refrein overduidelijk een religieus aspect. Soul rapt over Allah, God en Jesus als ik RapGenius moet geloven. Dan begint de eerste verse over het gevaar van geld en vrouwen om daarna direct over te switchen naar hoe geweldig Soul is als rapper. De bridge is dan ineens een stukje van Bohemian Grove waarin hij rapt:

"Motherfuck the government, motherfuck the system, motherfuck you, I'm just living"

Om daarna in verse 2 weer te braggen over zijn status. In verse 3 komen dan ineens weer religieuze verwijzingen te voorschijn en begint er ook ineens gerapt te worden over drugs. Ik heb dus werkelijk geen idee waar dit nummer over gaat.

En dit is mijn probleem met heel veel nummers. Soul heeft veel met conspiracy theories en "alternatieve" ideeën, maar nergens legt hij ze uit of wordt het ook maar duidelijk wat er mee bedoelt wat. Verwijzingen naar een derde oog, duivelse kunsten, magie en het einde der tijden vliegen je om de oren, maar die worden om de 5 seconden afgewisseld met verhalen over drugs, drugs, drugs en over hoe geweldig Soul wel niet is. Het is allemaal zo verschrikkelijk incohesief. Soulo hopt van idee naar idee en vergeet daarbij vaak een solide, cohesief nummer te schrijven.

Dit album klinkt voor mij niet als het verhaal van een verlicht persoon, maar als het verhaal van een persoon die flink aan de drugs zit en daardoor het verschil tussen realiteit en fantasie een beetje verloren. Soul blijft een goede rapper, maar ik vind hem geen goede songwriter.

Dat is precies de manier waarop ik dit album benader, als een inkijkje in de zieke geest van Ab-Soul. Dit album voelt als een psychedelische trip waar zoveel te ontdekken valt.

Appels123 is echt de koning van de drietjes Ik kwam dit album net tegen, klinkt niet slecht maar het is allemaal wat "blits" voor mij.

Haha, dat klopt wel een beetje ja. Ik heb heel vaak dat ik bij een album geweldig veel potentie hoor maar me toch aan zo veel factoren stoor dat ik het onmogelijk hoger kan geven dan een 3. En dat vooral bij hip-hop releases. Ik vind veel albums zo wisselvallig.

Ieder zijn mening hoor. Ik had dat bijvoorbeeld bij de nieuwe Kanye. Net als bij Yeezus en 808s hoorde ik daar wel fijne producties maar vond ik het, op Wolves na (en bij die andere 2 heb je ook enkele nummers), allemaal wat naar het pretentieuze neigen. Een beetje innovatief doen om innovatief te doen. Jij vond die plaat dan wel weer heel goed... Ieder zijn ding.

Dat gezegd zijnde: Ab-Soul... niet mijn ding.

Ik heb mijn mening over die plaat ook wat moeten bijstellen hoor. Ben geëindigd tussen een 3.5 en 4 in. Maar waar het lijkt alsof Kanye de chaos (en wisselvalligheid) als troef gebruikt, vind ik dat er bij veel albums te weinig ideeën achter zitten. Er is bij dit album bijvoorbeeld geen overkoepelend thema. Het is een collage van nummers die, mijn inziens, amper bij elkaar passen en daarvan zijn er een paar heel goed en een paar heel matig. Bij Kanye leek het tenminste nog een soort van geheel. Maar ook daar ben ik niet meer bijster enthousiast over. Hij heeft mijn top 10 niet gehaald.

Hoogst interessante plaat waarvan vooral de beats me steeds doen terugkeren. 'INvocation', fantastisch met die dissonante saxofoon ertussenin.

De teksten zijn op zijn zachtst gezegd 'puzzling', en ik heb geen idee of hij sommige dingen meent of gewoon met onze voeten aan het rammelen is, maar eerlijk gezegd zijn de producties zo ziek goed dat ik dat door de vingers durf te zien.

Het album dat mijn interesse rondom Ab-Soul enorm steeg. Kendrick zag ik altijd als de beste TDE-member maar dat blijkt Black Hippy te wezen.

DWTW gaat diep maar weet de aandacht te houden. Nummers als Huey Knew, Threatening Nature, YMF en D.R.U.G.S maken me erg blij. Invocation en Lonely Soul trouwens ook.

Grappig dat ik dit album meer aandacht gaf na de review van Dead End Hip Hop.

Dit is ook mijn minst favoriete Ab-Soul album qua sound (al mijn cijfers zijn gedateerd, zit nauwelijks meer op deze site), maar je kan toch niet zeggen dat dit album geen overkoepelende thema heeft? Dat zegt dan meer over jou dan dit album. En daar bedoel ik niks negatiefs mee, het is niet gek dat het niet binnenkomt, maar dan moet je dat ook niet meenemen in je beoordeling van said album denk ik dan zelf.

Ab-Soul behandeld hier natuurlijk veel dingen. Van Aleister Crowley's ''Thelema'' tot aan de Joodse Kabbalah, zwarte magie etc. Maar al deze dingen staan natuurlijk wel met elkaar in verbinding. Dus losse bij mekaar geraapte onderwerpen. Nee, zo zie ik het absoluut niet