Ultha - Converging Sins (2016)

Wanneer je als (voor mij) onbekende band wordt toegevoegd op het Roadburn-festival, ben ik gelijk gruwelijk benieuwd. De Duitse blackmetalband Ultha brengt met Converging Sins zijn tweede plaat uit en een van de beste albums uit 2016 in het subgenre. Vanaf het begin word je gelijk bij de strot gegrepen door het achttien minuten durende The Night Took Her Right Before My Eyes, dat veel korter lijkt te duren. De introductie wordt zorgvuldig opgebouwd met onheilspellend en galmend clean gitaarspel om daarna los te barsten in heerlijke stemmige tremoloriffs met weids akkoordenwerk, mid-tempo blastbeats en schreeuwen die door merg en been gaan.

Ultha pakt het template van jaren '90 blackmetal en moderniseert het op een meesterlijke manier. De synths worden heel erg smaakvol gebruikt, bij vlagen à la Emperor, om de riffs nog meer draagvlak te geven. Het tempo is bij vlagen ontzettend doomy, de band integreert post-rock/metal en sludge in zijn muziek en gaat op Mirrors in a Black Room zelfs een gotische richting in met gastvocalen van Rachel van Esben and the Witch. De plaat duurt 63 minuten en verveelt geen enkel moment. Ultha is dynamisch zonder ontzettend progressief of experimenteel te worden, maar door binnen zijn composities constant in beweging te zijn met gevoel voor detail.

Doet me denken aan the spirit that guides us gekruisd met godspeed

“fear lights the path” is wel heel erg sterk!
Zeer langzaam, en buitengewoon simpel wordt het thema zorgvuldig en aangrijpend opgebouwd. Spanning stijgt......en dan die diesellocomotief-riff
Thema blijft heerlijk terugkomen, ik blijf nog net in leven! Desperate screams erover heen, ai wat is dit sterk! En dan de switch rond 7 minuten naar een stuwende enigszins melodieuze passage. Daarna heerlijk het thema er weer in! Drie dikke tienen alleen al voor dit nummer!

Dit nummer komt akelig dicht (qua opbouw en beleving) bij “Beyond the veill” van Abigail Williams “Becoming” album uit 2012.
Ik zet zeer geregeld “the inextricable wandering” uit 2018 op, zeer sterke release, maar deze “Converging Sins” is misschien wel sterker!

Inderdaad Fear Lights the Path (Close to Our Hearts) is een bazen track, net in de auto lekker hard kunnen draaien. Kwartier genieten geblazen, muzikaal in de opbouw zo sterk en geweldig vervolg naar het einde toe.

Dit is een erg sterk album van deze Duitsers. Vanaf het begin trekt de plaat je volle aandacht. Het is daarna een heerlijke black metal trip. Echt een aanrader voor de liefhebber.