Memoriam - For the Fallen (2017)

Memoriam brengt met For The Fallen niets meer of minder dan een afgietsel van Bolt Thrower. Dat betekent log voortrollende riffs die een grimmig decor vormen voor de met de van oorlogsthematieken doordrenkte voordrachten van Karl Willets.

Het positieve hieraan is dat het in tegenstelling tot Bolt Throwers laatste wapenfeit een stuk minder braaf en vriendelijk klinkt. For The Fallen is donker, dreigend en bij vlagen heel krachtig van aard. Vooral het tergende Reduced To Zero is een parel van een doodscantaat geworden.

Het negatieve hieraan is de kapotgeslagen stem van Karl Willets. Als het getapte broertje van Wattie wurmt hij zich door zijn teksten heen. Het doet wat denken aan de punk van de In Battle There Is No Law dagen. Alleen is dat opstandige stemgebruik op dit album een te groot contrast met de algehele epische uitstraling van het album.

Niettemin kan ik wel genieten van dit, ja, is het nu Bolt Thrower of niet? Alleen jammer van de teloorgang van de ooit zo imposante grom van Willets.