De vrijgegeven nummertjes laten in ieder geval alvast weer horen dat hij hoogstwaarschijnlijk ook hier zich weer de bijzonder verfijnd gitarist zal tonen.
Zij het akoestisch deze keer.
Al hoop ik eigenlijk wel dat hij zijn geheel eigen chorus pedaal geluidje niet geheel overboord gooit.
Met name op zijn laatste plaatje bijna op het valse af hier en daar.
Ik hou ervan.
Binnen een vrij ruime, gevarieerde selectie weet hij iets te brengen wat elders eigenlijk nergens aangetroffen wordt, vandaar dat je mij wel van een lichtelijk fanatisme kan betichten, en koester ik hem dan ook als een zeer waardige toevoeging op al het reeds bestaande.
Inmiddels al een hele handvol juweeltjes op zijn naam maar met name Ode to Viceroy blijft in mijn beleving echt een klein meesterwerkje.
Nog maar net begonnen echter dus genoeg ruimte nog voor een eventuele overtreffende trap: