Jason Eady - Jason Eady (2017)

Alweer het zesde album van Jason Eady uit Jackson,Mississippi.Een voor mij nog onbekende naam maar dat gaat gezien de kwaliteit van deze plaat zeker verandering in komen.
Eady komt hier op de proppen met een vrij ingetogen versie van traditionele country en dat gaat hem erg goed af.Heerlijke ruimtelijke sound,over het algemeen erg sterke teksten en daarnaast beschikt de man over een mooie stem.
De tien songs zijn redelijk tegen elkaar inwisselbaar maar wel allemaal op niveau,en als ik er dan toch twee moet kiezen ga ik voorlopig voor Drive en Why I Left Atlanta.
Totaal niet vernieuwend dit maar wel tijdloos en gewoon erg goed.

Eind december had ik vreemd genoeg maar 3,5 sterren over voor dit prachtige album van Jason Eady. Dit heeft waarschijnlijk te maken met het moment. Ik ben de laatste jaren een steeds groter bluesliefhebber geworden, waardoor de americana wat minder kans krijgt bij mij en als ik het dan een kans geef dan kan ik het wel eens afserveren als zijnde niet slecht, maar ik wil gewoon blues horen op dat moment. De afgelopen maand ben ik echter even nadrukkelijk in de "countryscene" gedoken en de dames uit Texas en omgeving maken mij meer dan blij. Jamie Lin Wilson, Kelley Mickwee, Kayla Ray, Erin Enderlin en mijn favoriete Courtney Patton. Als zij begint te zingen dan weet je weer wat een mooie wereld dit toch is.

Dezelfde Courtney Patton is ook te horen op het laatste titelloze album van Jason Eady. Dat is niet alleen omdat ze zo'n fantastisch stemgeluid heeft, nee dat is omdat ze naast collega's vooral echtgenoten zijn. Daarom heeft Jason Eady zijn woonplaats Jackson, Mississippi moeten verlaten om bij zijn vrouw in Fort Worth te gaan wonen. En kenners weten natuurlijk als geen ander wat voor een magische klank er aan Fort Worth, Texas kleeft. Het is de plek waar de legendarische Townes van Zandt vandaan kwam. Of dit de reden is waarom deze plaat me soms aan Townes doet denken weet ik niet, maar de plaat die zoals voorheen werd geproduceerd door Kevin Welch klinkt ongelofelijk authentiek. De stem van Eady heeft die heerlijke snik zoals je die alleen in de zuidelijke staten hoort. Het was de bedoeling dat dit album met de volgende insteek te maken: als de stroom uitvalt moet de muziek doorgaan alsof er niks aan de hand is. Daarom is behalve de elektrische steel gitaar alles akoestisch, wat natuurlijk ook die authenticiteit verklaart. De plaat is minder puur country als voorheen en meer singer/songwriter achtig. Hij heeft uitgevonden dat het schrijven van wat hij wil spelen belangrijker is dan te schrijven wat hij denkt dat de mensen horen willen. Wellicht dé reden van de lichte koerswijziging. Hoogtepunt van dit album is zonder twijfel Not too loud. Hoe heb ik ooit minder dan 4 sterren voor dit prachtige album kunnen geven. Ik verhoog per direct naar 4, maar 4,5 sluit ik niet uit op termijn.