Yamasuki - Le Monde Fabuleux des Yamasuki (1971)

Een Franse jazzrockplaat die ik een paar dagen geleden leerde kennen via het fantastische Aieaoa - jawel, het refrein begint letterlijk met "Aa ii ee aa oo aaaaa". De rest van het album doet echter niets onder voor die geweldige track. Kinderkoortjes, vaak ondersteund met blokfluiten, xylofonen en synthesizers, schilderen (pseudo-?) Japanse teksten op een canvas van funky psychedelische instrumentatie. Bij het opnemen van het album schijnt een judoleraar te zijn ingehuurd om Japans te schreeuwen tegen de Franse zangers. En warempel: je hoort in enkele nummers de stem van een man die haast manisch over de muziek heen schreeuwt. Gek genoeg past het helemaal.

Bij de rerelease in 2005 werd het album gemarket als "a fuzzed-out educational multi-cultural psych-rock-opera from 1971" en "proto-psychedelic hip-hop with overweight drum beats and basslines". Erg wijs word je daar niet uit, maar als je het album hoort is het best een goede beschrijving. Maar goed, genreaanduidingen heb je ook helemaal niet nodig om de muziek te waarderen: ieder nummer is ongelofelijk catchy.

Fun fact: het brein achter Yamasuki is de vader van één van de twee leden van Daft Punk. Die verbinding is gemakkelijk te leggen als je het plezier hoort waarmee de muziek overduidelijk is gemaakt.

En verantwoordelijk voor acts als Ottawan ("D.I.S.C.O.") e.v.a. Daniel Vangarde is de naam. Thomas Bangalter z'n zoon.

‘I wrote 350 songs, and I couldn’t sing you one of them’: disco maestro Daniel Vangarde breaks his silence