menu

Paul Weller - A Kind Revolution (2017)

mijn stem
3,72 (60)
60 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Parlophone

  1. Woo Sé Mama (3:44)
  2. Nova (3:58)
  3. Long Long Road (3:23)
  4. She Moves with the Fayre (4:22)
  5. The Cranes Are Back (4:23)
  6. Hopper (3:14)
  7. New York (4:42)
  8. One Tear (6:06)
  9. Satellite Kid (5:17)
  10. The Impossible Idea (3:39)
  11. Woo Sé Mama [Instrumental] * (3:44)
  12. Nova [Instrumental] * (3:58)
  13. Long Long Road [Instrumental] * (3:23)
  14. She Moves with the Fayre [Instrumental] * (4:22)
  15. The Cranes Are Back [Instrumental] * (4:23)
  16. Hopper [Instrumental] * (3:14)
  17. New York [Instrumental] * (4:42)
  18. One Tear [Instrumental] * (6:06)
  19. Satellite Kid [Instrumental] * (5:17)
  20. The Impossible Idea [Instrumental] * (3:39)
  21. Alpha * (4:30)
  22. She Moves with the Fayre [Villagers Remix] * (5:46)
  23. New York (Nightwatch) [Prof. Kybert Remix] * (4:29)
  24. Nova [Toy Remix] * (6:41)
  25. One Tear [Club Cut] [Prof. Kybert Remix] * (4:49)
  26. Hopper [White Label Remix] * (5:22)
  27. Satellite Kid [Syd Arthur Remix] * (4:15)
  28. She Moves with the Fayre [Breakdown Instrumental - Prof. Kybert Remix] * (4:10)
  29. Woo Sé Mama [E & TC Remix] * (4:27)
toon 19 bonustracks
totale tijdsduur: 42:48 (2:10:05)
zoeken in:
avatar van E-Clect-Eddy
3,5
Zojuist Paul's score voor Jawbone beluisterd dus de nieuwe singles er maar achter geplakt.

Long Long Road klinkt wat apart alsof het in het mono-tijdperk is opgenomen ook al door die violen, Paul die de balladeer kant op trekt? De andere single Nova klinkt ook al apart met blazers en Telstar-achtige synths piepje en bleepjes. Ben er wel van gecharmeerd.

avatar van erwinz
4,5
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Paul Weller - A Kind Revolution - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Het is een indrukwekkend en fascinerend oeuvre dat Paul Weller op zijn naam heeft staan.

De Brit maakte zeven baanbrekende platen met The Jam (waaronder toch zeker vier klassiekers), minsten drie hele goede platen met The Style Council en een dozijn soloplaten.

Tussen zijn twaalf soloplaten zitten maar heel weinig zwakke platen en inmiddels ook een aantal klassiekers, waardoor Paul Weller absoluut gerekend moet worden tot de grootheden uit de geschiedenis van de Britse popmuziek.

De afgelopen jaren is de Brit misschien iets minder productief dan in zijn jongere jaren (Paul Weller viert later deze maand zijn 59e verjaardag), maar het zijn nog altijd platen van hoog niveau.

Zo imponeerde Paul Weller in 2012 met het behoorlijk stevige en venijnige Sonik Kicks, terwijl hij op het twee jaar geleden verschenen Saturn’s Pattern weer wat meer opschoof richting zijn vroegere solowerk.

A Kind Revolution is, als ik goed geteld heb, de dertiende soloplaat van Paul Weller en het is weer een hele goede. A Kind Revolution ligt in het verlengde van zijn voorganger en is ver verwijderd van het rauwe Sonik Kicks. Toch is het ook weer een andere plaat dan het goed ontvangen Saturn’s Pattern, dat een wat psychedelisch aandoend geluid liet horen.

Op A Kind Revolution laat Paul Weller horen dat hij in meerdere genres uit de voeten kan. De plaat opent met twee tracks die met enige fantasie in het hokje rock passen, maar wanneer in de derde track gas wordt teruggenomen, winnen soul en rhythm & blues verder aan terrein.

A Kind Revolution is een warme en organisch klinkende plaat, die met zevenmijlslaarzen door de geschiedenis van de Britse en zeker ook de Amerikaanse popmuziek en door het rijke oeuvre van Paul Weller zelf heen stapt.

Paul Weller toont zich op zijn nieuwe plaat bijzonder veelzijdig, want naast rock, soul en rhythm & blues, biedt de nieuwe plaat van de Brit ook ruimte aan invloeden uit de jazz, gospel, funk, psychedelica en zelfs Latin. Hiermee zijn we er nog niet, want wanneer tijdgenoot Boy George opduikt voor gastvocalen, zoekt Paul Weller zelfs nadrukkelijk de dansvloer op.

Paul Weller dook ooit op als ‘angry young man’, maar straalt op zijn 59e rust uit. A Kind Revolution is een heerlijk ontspannen plaat en het is een plaat die volstrekt tijdloos klinkt. De wat meer soulvolle ballads of de funky tracks hadden net zo makkelijk uit de jaren 70 kunnen komen, maar wanneer Paul Weller op gloedvolle wijze New York eert of samen met Boy George uitpakt met stuwende elektronische dansmuziek, ben je toch opeens weer in het heden beland.

Paul Weller is de afgelopen jaren alleen maar beter gaan zingen en maakt op A Kind Revolution indruk met zijn soulvolle zang. Ook in muzikaal opzicht is het genieten, want het broeierige en bij vlagen moddervette geluid knalt uit de speakers. De luxe editie van A Kind Revolution laat alle tracks ook nog eens zonder zang horen en ook dat klinkt verrassend goed.

Het moet genoeg zeggen over het vocale en muzikale vuurwerk op de nieuwe plaat van Paul Weller, die nog maar eens een prachtplaat toevoegt aan zijn al zo rijke en imponerende oeuvre. Erwin Zijleman

avatar van milesdavisjr
4,0
Paul Weller heeft weer een uitstekende schijf afgeleverd. De beste man was op zijn vorige 2 albums wat onnavolgbaar. Sonik Kicks vind ik maar matig en is vooral erg druk. Saturns Pattern kon mij al beter bekoren, hoewel soms ook wat plichtmatig. A Kind Revolution laat Paul Weller op zijn best horen. Dat hij meerdere stijlen kan combineren wisten wij al maar op deze schijf lijkt Weller wel volledig in zijn element. Alle stijlen staan in dienst van het nummer en dat is de grote kracht van deze schijf. Woo Se Mama klinkt vrij simpel maar nestelt zich al vrij snel in je hoofd. Nova en Long Long Road zijn redelijke songs maar ook niet meer dan dat. Het album komt pas echt los met She Moves with the Fayre, een funky aandoend nummer met wat verwijzingen naar de Style Council. The Cranes Are Back is een lekker soulvol nummer. Hopper ligt ook prima in het gehoor. New York is de volgende topper, wat geeft dat orgeltje de song een meerwaarde zeg, heerlijk. One Tear brengt je terug naar de disco achtige soul van de jaren 70 maar klinkt eigenlijk tijdloos, de zes minuten vliegen voorbij. Satellite Kid klinkt relaxed en de jazzy touch maakt het nummer af. The Impossible Idea zou misstaan als meezinger in een Ierse Pub en dat bedoel ik niet denigrerend. Conclusie; Weller laat alle stijlen die hem lief zijn op dit album uitstekend samensmelten. Het is zijn beste solo album sinds Stanley Road.

avatar van ricoreyes
Wat bedoel je met "misstaan" milesdavisjr? Ik begrijp geloof ik niet wat je wil zeggen.

avatar van milesdavisjr
4,0
ricoreyes schreef:
Wat bedoel je met "misstaan" milesdavisjr? Ik begrijp geloof ik niet wat je wil zeggen.


Je hebt gelijk, ik had daar nog 'niet' voor moeten zetten. Het nummer heeft iets melancholisch en het verhalende karakter van de song past prima als afsluiter na een lange avond in een Ierse pub (hoewel ik weet dat de beste man Engels is). Lang verhaal kort; een prima song.

avatar van Bartjeking
4,0
5-sterren in Mojo Magazine, dus die zien het als een meesterwerkje. Ik ga daar een heel eind in mee, bevalt me in ieder geval net wat beter dan de vorige 2 platen. Ontzettend relevant anno 2017 die Paul Weller! "Long Long Road" klinkt al als een classic, mijn persoonlijke hoogtepuntje van 'A Kind of Revolution".

avatar van heartofsoul
4,5
Toen dit album verscheen in 2017 heb ik het te snel beluisterd, ok bevonden en vervolgens in de kast opgeborgen. Daar ik eigenlijk te veel cd's en platen bezit om ze alle netjes in mijn kasten op te kunnen bergen, had ik het album daarna niet meer beluisterd - tot het onlangs weer tevoorschijn kwam.
Het eigenlijke album staat voor mij nog steeds als een huis: het klinkt betrokken en gepassioneerd, eigentijds maar toch ook weer met gevoel voor muzikale tradities. En dan die krachtige, soulvolle stem van Paul Weller, die tegelijkertijd iets afstandelijks heeft, wat mij persoonlijk zeer aanspreekt.
Dit is zo'n album dat ik moeilijk kan wegleggen: de songs zijn zeer de moeite waard, hetgeen zich pas goed bewees na enige draaibeurten. Het geluid is inderdaad fenomenaal, maar toch met ruimte voor details.
Ook de remixen (derde cd van de luxe editie) zijn het aanhoren zeker waard, en de 2de cd met de instrumentale versies vind ik bovendien een zeer welkome aanvulling op het eigenlijke album.

avatar van Droombolus
3,5
heartofsoul schreef:
Toen dit album verscheen in 2017 heb ik het te snel beluisterd, ok bevonden en vervolgens in de kast opgeborgen.


Ik kwam 'm ook net tegen in m'n kleksie, de 3CD Special Edition nog wel. Had geen flauw idee meer dat ik 'm ooit in had laten vliegen en heb er ook damaals geen waardering aan gegeven. Ik begrijp er geen bips van want da's niet mijn normale modus.......... Zodra ik klaar ben het herwaarderen van jaren 90 ga ik er opnieuw aan beginnen ..........

Gast
geplaatst: vandaag om 07:15 uur

geplaatst: vandaag om 07:15 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.