Big Thief - Capacity (2017)

Vanaf vandaag tijdelijk te beluisteren via een stream van NPR first listen

Ben benieuwd heb de afgelopen wat singles beluisterd en dat nodigde wel uit om dit ook eens te luisteren.

Jammer genoeg mist de versie op NPR het nummer Coma... beetje vreemd.

Mythological Beauty is prachtig en steekt boven de rest uit, maar dit album is een groeier dus afwachten waar de waardering zal eindigen. Ook Mary bevalt prima bij de eerste beluistering.

2x gehoord tot dusver. Nogal psychedelisch, had ik niet verwacht. Neem wat er op de intro van het catchy, duistere "Shark Smile" gebeurt bijvoorbeeld (niet te horen op de single versie). "Great White Shark" klinkt ook vreemd, met akkoordenschema's die haast oosters klinken. Mary is dan een prachtige ballad.

Iets experimenteler, meer intiem en ook rauwer en meer lo-fi dan het debuut. Had duidelijk meer countryrock verwacht: wat we krijgen is folk, psychedelica en wat rauwe lo-fi randjes. Cool!

Geweldige plaat dit. Een soort psychedelischere Julia Stone. Wat een engelenstem heeft de zangeres van Big Thief. Fijn plaatje, gaat dat luisteren.

Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Big Thief - Capacity - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Ik was bijna een jaar geleden erg te spreken over Masterpiece van de uit Brooklyn afkomstige band Big Thief.

De band rond gitarist en zangeres Adrianne Lenker en gitarist Buck Meek had op dat moment nog niet veel aandacht getrokken met haar debuut en mijn lovende recensie heeft daar helaas helemaal niets aan veranderd.

Zonde, want de rauwe rammelrock van het tweetal viel op door aanstekelijke songs en vooral door goed en veelzijdig gitaarwerk.

Over het beperkte succes van het debuut van Big Thief hoeven we niet langer te treuren, want inmiddels is ook de tweede plaat van de Amerikaanse band verschenen. Capacity zit in net zo’n lelijke hoes als zijn voorganger en opent net als deze voorganger met een ingetogen folksong.

Het is wederom een folksong die je op het verkeerde been zet, want vanaf track 2 gaat Big Thief ook dit keer los met lekker rammelende rock, al neemt de band op haar tweede plaat wel veel vaker gas terug dan op het debuut. Capacity ligt desondanks in het verlengde van zijn voorganger en vermaakt met aanstekelijke rocksongs vol heerlijke gitaarloopjes en al even aangename en licht onderkoelde vocalen.

Het gitaarspel is net als op het debuut van de band één van de sterkste wapens van Big Thief, maar ook op andere terreinen laat de band uit Brooklyn groei horen. De zang van Adrianne Lenker klinkt wat vaster en verleidelijker en de songs van de band hebben absoluut aan kracht gewonnen.

Het zijn nog steeds songs die zich hebben laten beïnvloeden door de lo-fi uit de jaren 90, maar ook invloeden uit de shoegaze, dreampop, noiserock en psychedelica hebben hun weg gevonden naar de muziek van Big Thief. Capacity is voorzien van een bijzonder wat zompig geluid. Dat is even wennen, maar het geeft de muziek van Big Thief ook iets intiems.

Zeker wanneer de band kiest voor psychedelische klanken, soms gruizige en soms dromerige gitaren en de bijzondere zang van Adrianne Lenker valt er veel te genieten. De stem van de oorspronkelijk uit Minnesota afkomstige muzikante vond ik vorig jaar nogal onderkoeld klinken, maar klinkt dit keer expressiever en ook emotievoller.

Het draagt allemaal positief bij aan een plaat die vast de wereld niet gaat veroveren, maar als je gevoelig bent voor de bijzondere popmuziek van Big Thief heb je met Capacity goud in handen. Ik was het debuut van de band eerlijk gezegd al weer vergeten, maar deze tweede plaat ga ik niet meer los laten.

Capacity roept associaties op met de muziek van onder andere Angel Olsen, PJ Harvey, Lady Lamb en Sharon van Etten, maar Big Thief heeft toch vooral een eigen geluid. Het is een geluid dat zich heerlijk tegen je aan kan vleien, maar net zo makkelijk tegen de haren instrijkt. In beide gevallen vermaakt de band uit Brooklyn opvallend makkelijk.

Capacity staat, net als het debuut van Big Thief vorig jaar, vol met ruwe diamanten die je zelf nog mag slijpen. Heel veel energie is daar niet voor nodig, want na een paar keer horen blinkt en fonkelt Capacity feller en indringender dan de meeste andere platen van dit moment. Weer een enorme aanrader dus. Hopelijk krijgt de plaat wat meer aandacht dan het miskende debuut een jaar geleden. Erwin Zijleman

Luistert lekker weg.
Vooral de opener prachtig.

Ook ik dacht gelijk in die richting. Maar na de eerste kennismaking bevalt deze mij al beter dan het nieuwe album van Angus en Julia (welke ik al een paar keer heb beluisterd). Veelbelovend..

Alleen al voor "Mary" is deze plaat de aankoop waard. Wat een hemels nummer.
Ook Pretty Things en Shark smile zijn pareltjes.

Live in Utrecht

Big Thief - Mary @ Ekko

Big Thief - Mythological Beauty @ Ekko

Big Thief - Shark Smile @ Ekko

Check even het solo album van Buck Meek (gitarist van Big Thief).
Zeker de moeite waard als je Big Thief kan waarderen!

Ook na tig luisterbeurten blijft Mary van de hors-categorie, zonder de overige nummers te kort te doen.
Live ook helemaal het kippenvel bezorgend trouwens...

Nog een tandje mooier dan het ook al zo fraaie 'Masterpiece'. Heerlijk spel en prachtige liedjes. Die heerlijk tokkelende en tintelende gitaren. Wat is het toch een fijne band.

Het eerste wat ik hoor van Big Thief en meteen al een voltreffer. De latere albums liggen nog op de spreekwoordelijke te beluisteren stapel. Dit album is alles wat ik van een plaat verwacht; kraakheldere gitaren, vocalen die snijden, teksten die genoeg levenservaring en inzicht verraden en uiteraard melodieën die blijven hangen. Hier hoogtepunten uitlichten zou me te ver af doen drijven want elke song heeft wel iets wat me er naar terug doet grijpen.
Mythological Beauty is wat mij betreft de song die eerst binnenkomt om even later met Mary ontroering en kippenvel de genadeslag te brengen. Bij de zoveelste beluistering hoor je dan het ogenschijnlijk voorzichtig binnendruppelen van opener Pretty Things; geen noot teveel en toch doel raken. Shark Smile over een auto-ongeluk waarbij 1 iemand overlijdt en 1 iemand overleeft en het gevoel bij de overlevende dat zij ontsnapt is aan de dood maar er net zo goed had kunnen/mogen inblijven.
Mythological Beauty is Adrianne Lenker's ode aan haar moeder. Een levensverhaal in 1 song geperst maar met trefzekere zinnen krijg je een volledig beeld.
In Watering waart er een stalker rondt en de melodie doet ook zijn best om daar een gepast geluid bij te creëren.
Dit is zo'n plaatje dat ideaal is om er het begin van de lente mee in te zetten. Een album dat me terug doet realiseren dat er nog steeds albums uitkomen die (ook al ben je de tienerkamer volledig ontgroeid alsook de periode dat je er alleen massa's albums luisterde die je leven inkleurden) je doen verlangen naar vervlogen tijden maar ook terug het muziekliefhebbershart (what's in a word) sneller doen slaan.
Eentje om te koesteren.

Deze weer eens beluisterd na lange tijd en dan valt wel op hoe gewoontjes de band hier klinkt vergeleken met later werk (en al helemaal met de nieuwe nummers die afgelopen jaar zijn verschenen). Zowel vocaal als productioneel is het eigenlijk best wel binnen de lijntjes en vergelijkbaar met veel andere bands. Wat dat betreft heeft deze band hoe langer hoe meer zijn eigen stijl gevonden - transparanter, breekbaarder, compromislozer.

Ondanks de wat gewonere sound blijven de liedjes prima en in het bijzonder Mythological Beauty, destijds mijn kennismaking met deze band (of in ieder geval het eerste nummer waar ik voor viel).

Ik heb net Mary vier keer achter elkaar geluisterd. Wat een schoonheid. Wat een ongekende schoonheid.