Alexander von Meilenwald flikt het gewoon weer, Exuvia is een ijzersterke plaat geworden. Het blijft ongelofelijk dat de man alle instrumenten zelf inspeelt en de vocalen ook nog eens voor zijn rekening neemt, dat hoor je er echt niet aan af. Op Blood Vaults sloeg de man heel erg een doommetalrichting in met vrij minimalistische composities, dat was grotendeels zeer succesvol, maar bij vlagen ook aan de langdradige kant.
Exuvia bevat ook nog steeds een hevige doommetalvibe à la Blood Vaults, maar pakt ook weer wat meer blackmetalinvloeden, richting Foulest Semen of A Sheltered Elite en zelfs Rain Upon the Impure. De plaat is de best klinkende van The Ruins of Beverast tot nu toe en de eerste die in een studio is opgenomen. Daarbij krijgt de luisteraar ook hele gelaagde composities te horen en wordt er flink geëxperimenteerd, met fantastische resultaten.
Cleane vocalen waren bij The Ruins of Beverast al aan de orde, maar Von Meilenwald zet ze op Exuvia nog meer in als echt instrument en niet als effect. Ook wordt de tribalvibe van Blood Vaults, die op die plaat voor de zwakkere momenten zorgde, veel meer uitgediept in de drums en de gitaren, waardoor het hier juist tot een verheffend element voor de muziek wordt gebracht. Vooral de gitaren hebben een fenomenale diepgaande toon in de cleane stukken: heel helder, maar ook mysterieus.
Exuvia brengt veel vertrouwde elementen van The Ruins of Beverast, maar Von Meilenwald verrijkt zijn sound weer enorm: een rode draad die door de gehele loopbaan van de band loopt.