Dir en grey - Withering to Death (2005)
mijn stem
14 stemmen
Japan
Metal
Label: Sony
-
Merciless Cult (2:56)
-
C (3:30)
-
Saku (2:57)
-
Kodoku Ni Shisu, Yueni Kodoku (3:26)
-
Itoshisa Wa Fuhai Nitsuki (4:15)
-
Jesus Christ R'n R (4:00)
-
Garbage (2:50)
-
Machiavellism (3:16)
-
Dead Tree (4:51)
-
The Final (4:14)
-
Beautiful Dirt (2:33)
-
Spilled Milk (3:44)
-
Higeki Ha Mabuta Wo Oroshita Yasashiki (5:09)
-
Kodou (3:39)
0
geplaatst: 28 juni 2007, 22:00 uur
geweldige plaat.
vooral nummer 13 van de cd.
je word helemaal opgezogen in de pijn van het nummer alsof het je eigen pijn is.
vooral nummer 13 van de cd.
je word helemaal opgezogen in de pijn van het nummer alsof het je eigen pijn is.
0
geplaatst: 5 september 2008, 19:19 uur
Een nieuw album, een nieuw succes, en een nieuwe stap in de goede richting naar The Marrow Of A Bone. Met Withering to Death wist Dir en grey internationaal door te breken, een beetje dan.
Withering to Death lijkt best veel op zijn voorganger Vulgar, maar is gelukkig veel consistenter qua kwaliteit. Een ander verschil met het voorgaande album is dat de nu-metal elementen grotendeels vervangen zijn door een typisch Japans hardcore geluid, vooral op Dead Tree is te horen dat de bandleden van Dir en grey goed naar bands als Envy hebben geluisterd.
Maar de nu-metal en grunge elementen blijven nog steeds aanwezig, uiteraard heeft Dir en grey er weer eens een eigen bizarre draai aan gegeven. -saku- is bijvoorbeeld een nummer dat best van Slipknot had kunnen komen, als Slipknot goed geweest zou zijn dan. De grunge is O.A goed te horen op The Final en Kodou. Een van de minpuntjes van het album is de chaos die ontstaat door de stilistische variatie, op een of andere manier loopt het niet allemaal lekker in elkaar over. En wederom staat er weer eens een nummer op dat zwaar onder de maat is, Machiavellism, waarom? Maar het is een goed album hoor, vooral de bas is echt heerlijk.
De teksten op WTD zijn niet zo goed en diepgaand als die op Kisou maar slagen er ondanks dat toch weer in de Japanse cultuur en tijdgeest met al haar problemen rondom zelfmoord en ingehouden emoties mooi te verwoorden.
Hoogtepunten: -saku-, Itoshisa Wa Fuhai Ni Tsuki, Dead Tree
Dieptepunten: Machiavellism
Is dit album het kopen waard? Ja! Het is geen Marrow Of A Bone maar een goed album is het wel. Heerlijke beukmuziek en hier en daar een erg mooi nummer. Moeilijk om aan te komen is het ook niet (voor een Dir en grey album).
Withering to Death lijkt best veel op zijn voorganger Vulgar, maar is gelukkig veel consistenter qua kwaliteit. Een ander verschil met het voorgaande album is dat de nu-metal elementen grotendeels vervangen zijn door een typisch Japans hardcore geluid, vooral op Dead Tree is te horen dat de bandleden van Dir en grey goed naar bands als Envy hebben geluisterd.
Maar de nu-metal en grunge elementen blijven nog steeds aanwezig, uiteraard heeft Dir en grey er weer eens een eigen bizarre draai aan gegeven. -saku- is bijvoorbeeld een nummer dat best van Slipknot had kunnen komen, als Slipknot goed geweest zou zijn dan. De grunge is O.A goed te horen op The Final en Kodou. Een van de minpuntjes van het album is de chaos die ontstaat door de stilistische variatie, op een of andere manier loopt het niet allemaal lekker in elkaar over. En wederom staat er weer eens een nummer op dat zwaar onder de maat is, Machiavellism, waarom? Maar het is een goed album hoor, vooral de bas is echt heerlijk.
De teksten op WTD zijn niet zo goed en diepgaand als die op Kisou maar slagen er ondanks dat toch weer in de Japanse cultuur en tijdgeest met al haar problemen rondom zelfmoord en ingehouden emoties mooi te verwoorden.
Hoogtepunten: -saku-, Itoshisa Wa Fuhai Ni Tsuki, Dead Tree
Dieptepunten: Machiavellism
Is dit album het kopen waard? Ja! Het is geen Marrow Of A Bone maar een goed album is het wel. Heerlijke beukmuziek en hier en daar een erg mooi nummer. Moeilijk om aan te komen is het ook niet (voor een Dir en grey album).
* denotes required fields.
* denotes required fields.