Morgan Willis - Sophie Teenage Dream (2017)

Synthwave is een sub-genre van elektronische muziek die zijn oorsprong heeft in het midden van de jaren 2000 tot 2010 en sinds 2010 aan populariteit gewonnen heeft. Muzikaal is het vooral beïnvloedt door soundtracks en computerspellen uit de jaren '80. Tevens mag de basis voor Synthwave ook gezocht worden bij de grote jongens binnen de elektronische muziek: vooral John Carpenter, Jean-Michel Jarre, Vangelis en Tangerine Dream mogen als inspiratiebronnen gezien worden voor het typische Synthwave-geluid. Niet zo gek natuurlijk, gezien Carpenter, Vangelis en Tangerine Dream ook veel soundtracks hebben gemaakt voor actie-, horror- en SF-films uit de jaren '80. Maar denk ook eens aan Jan Hammer, met zijn legendarische muziek voor Miami Vice, wat voor een deel toch ook van belangrijke invloed is geweest voor de Synthwave-stroming.
Dankzij de populariteit van o.a. de soundtrack van de film Drive uit 2011 , waarop veel Synthwave-artiesten te horen zijn (o.a. één van de latere pioniers van het vroegere Synthwave-geluid Kavinsky is hierop terug te horen), is het aantal fans en artiesten binnen dit genre enorm gegroeid.
Met als hoogtepunt natuurlijk ook op commercieel gebied de enorme hit van dit jaar, "Blinding Lights" van The Weeknd.

In Frankrijk bestaat ook een behoorlijke Synthwave-cultuur. Niet voor niets werd het vroegere Synthwave-geluid geassocieerd met Franse house. De al eerder genoemde Kavinsky komt uit die cultuur, maar ook Morgan Willis mag er toe gerekend worden.

Zelf ben ik, nu ik me al een tijdje verdiept hebt in het Synthwave-gebeuren, er heilig van overtuigd dat als je een goede introductie wilt hebben tot de huidige stroming van Synthwave, Morgan Willis 'by far' de beste artiest is om mee te beginnen. Niet alleen klinkt zijn muziek erg prettig en relaxed naar Synthwave-maatstaven, het is tevens naar verhouding erg afwisselend te noemen. En bovenal is in alles dat typische jaren '80-retrosfeertje terug te herkennen. Iets wat ook tot uiting komt als je de albumhoezen bekijkt.
Het punt is namelijk dat Synthwave ook zijn mankementen kent. Doorgaans kan het enorm rechtlijnig en eentonig klinken, waardoor het op een gegeven moment eigenlijk niet meer zo kan boeien. Vooral afsplitsingen zoals Chipsynth, Darksynth, Dreamwave en SciFiwave kunnen op den duur niet over de gehele linie even sterk zijn, omdat het soms neigt steriel, hard en dichtgesmeerd te klinken. Dat is soms leuk, maar een heel album lang kan het v.w.b. de luister-ervaring nog wel eens een uitdaging zijn om het vol te houden.
De muziek van Morgan Willis kenmerkt zich gelukkig niet tot die aspecten. Voor Synthwave-begrippen klinkt Morgan Willis ook veel gestroomlijnder en meer relaxed dan vele andere artiesten binnen dit genre. Het is ongelooflijk pakkend, sfeervol en vooral (en dat is knap!) erg verslavende muziek.
Binnen de muziek wisselt Morgan Willis ook graag af tussen vocale en instrumentale tracks en dat zorgt er ook voor dat e.e.a. boeiend blijft.

En zo kom ik uit op het album Sophie, wat binnen de discografie van Morgan Willis denk ik wel het album is wat niet alleen een perfecte introductie biedt tot het werk van Willis, maar ook voor Synthwave in het algemeen.
Het album klinkt ongelooflijk uitgebalanceerd, is voor Synthwave-begrippen enorm afwisselend te noemen en er staat geen enkel zwak nummer op.
Op één track na is het album wel volledig instrumentaal, maar dat is in dit geval niet erg, omdat daardoor de muziek meer gaat 'ademen'. En dat is dus absoluut mogelijk als we het over Synthwave hebben, met Sophie dus als prachtig voorbeeld. En laat nu persoonlijk de instrumentale kant van Synthwave mijn voorkeur genieten.

Vooralsnog is het wel belangrijk dat je absoluut van elektronische muziek moet houden. Misschien zelfs ook wel een beetje van House, maar eigenlijk zijn van die laatste geen invloeden te bespeuren op Sophie. Sterker nog, Synthwave laat zich eerder beluisteren als pakkende Synthipop uit de jaren '80 en zo dus ook dit album.
Alleen op de enige vocale track van dit album, "Feel Good", zijn in bescheiden vorm, House-invloeden op terug te horen. Maar storen doet het absoluut niet.

Sophie neemt je mee terug naar de jaren '80 op een manier die magisch werkt. Denk aan alles wat de jaren '80 zo onderscheidend maakte en zet daarmee in gedachten dit album op en je begrijpt wat ik bedoel.
Het is een heerlijk en ontzettend leuk album waarmee duidelijk te horen is dat Synthwave muzikaal wel degelijk een hart heeft. Het is weliswaar geen originele, maar wel eerlijke en vlotte muziek wat nostalgische gevoelens bij me oproept naar het decennium waarin ik opgegroeid ben. Wat dat betreft is dit absoluut muziek voor mensen die niet alleen zijn opgegroeid in de jaren '80, maar ook fan zijn van de jaren '80.
Geen enkel zwak nummer dus op Sophie: het titelnummer an sich is al dé perfecte introductie tot de muziek van Morgan Willis. Dit nummer heeft álles waar Synthwave voor staat!
Maar de rest van het album is net zo goed. Het klinkt dynamisch, afwisselend, vrolijk, stoer en nostalgisch! Gewoon erg fijn. En de productie is recht-voor-zijn-raap: hard maar kraakhelder!

Dus concreet: check bij Synthwave absoluut Morgan Willis uit en begin bij dit ongelooflijk fijne album. Gewoon goed!