menu

Gregg Allman - Southern Blood (2017)

mijn stem
3,93 (30)
30 stemmen

Verenigde Staten
Blues / Rock
Label: Rounder

  1. My Only True Friend (6:16)
  2. Once I Was (3:56)
  3. Going Going Gone (4:29)
  4. Black Muddy River (4:37)
  5. I Love the Life I Live (3:31)
  6. Willin’ (3:36)
  7. Blind Bats and Swamp Rats (4:32)
  8. Out of Left Field (4:09)
  9. Love Like Kerosene (4:17)
  10. Song for Adam (6:21)

    met Jackson Browne

  11. I Love the Life I Live * (5:24)
  12. Love Like Kerosene * (7:10)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 45:44 (58:18)
zoeken in:
avatar van tee
4,5
tee
Wauw, wat een prachtig album is Southern Blood! Een waardig afscheid van een groot muzikant.
RIP Gregg!

avatar van E-Clect-Eddy
Vanaf vandaag tijdelijk te beluisteren via een stream van NPR first listen

Postuum uitgebracht, het laatste album van de in mei overleden Gregg Allman.

avatar van erwinz
4,5
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Gregg Allman - Southern Blood - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Toen Gregg Allman aan het begin van 2016 begon aan het opnemen van Southern Blood, wist hij waarschijnlijk al wel dat het zijn laatste plaat zou worden.

De gezondheid van de muzikant die zo lang furore maakte in The Allman Brothers Band ging hard achteruit en zelfs een levertransplantatie mocht niet meer baten.

Uiteindelijk overleed Gregg Allman in mei van dit jaar en ontviel ons wederom een groot muzikant. Southern Blood was toen gelukkig al af en verschijnt nu postuum.

Gregg Allman wilde een afscheid in stijl en wist voor Southern Blood niet alleen topproducer Don Was, maar ook flink wat muzikanten van naam en faam te strikken.

In de fameuze FAME Studios in Muscle Shoals doken onder andere Jackson Browne, Buddy Miller, pedal steel tovenaar Greg Leisz en blazer veelvraat Jay Collins op en uiteraard stonden ook de orgels van Gregg Allman opgesteld.

Het maken van een goede afscheidsplaat is maar weinigen gegeven. David Bowie deed het op unieke wijze, Leonard Cohen op een buitengewoon ontroerende manier, terwijl Johnny Cash er in slaagde om een hele stapel goede afscheidsplaten te maken.

Wat op Southern Blood opvalt is dat je slechts zeer incidenteel hoort dat je te maken hebt met een muzikant die met zijn laatste project bezig is. Voor de songs op de plaat deed Gregg Allman vrijwel uitsluitend een beroep op songs van anderen, onder wie tijdgenoten als Bob Dylan, Tim Buckley, Jerry Garcia, Lowell George en Jackson Browne. Gregg Allman vertolkt deze songs op gloedvolle wijze.

Hij is verrassend goed bij stem (al moesten de gastvocalisten op de plaat af en toe flink bijspringen) en steekt in muzikaal opzicht in een blakende vorm. Don Was heeft Southern Blood voorzien van een volstrekt tijdloos geluid en het is een geluid waarin de invloeden uit de country, folk, R&B, blues en rock uitstekend gedijen.

Het is een geluid dat op een of andere manier direct vertrouwd klinkt, maar dat hier en daar ook weet te verrassen, bijvoorbeeld wanneer blazers en pedal steel op bijzonder fraaie wijze samenvloeien.

Southern Blood is een plaat die met een beetje fantasie ook een aantal decennia geleden gemaakt had kunnen worden en ook een aantal decennia geleden was het een topplaat geweest. Southern Blood is een plaat van afscheid, maar het is ook een plaat waarop Gregg Allman nog één keer doet waar hij goed in is: muziek maken. Southern Blood heeft hierdoor niet het mystieke, emotionele of breekbare van de hierboven genoemde afscheidsplaten, maar viert het leven met muziek vol passie en soul.

Gregg Allman heeft een rijk verleden met The Allman Brothers Band, maar een niet al te imposante solocarrière. Hij maakte in 1973 het geweldige Laid Back, maar hier staan talloze missers tegenover, met het samen met echtgenote Cher gemaakte Two The Hard Way als triest dieptepunt. Met Southern Blood revancheert Gregg Allman zich voor zijn slechte platen en maakt hij een plaat die naast zijn solodebuut mag staan. Het levert een afscheid in stijl op. Erwin Zijleman

avatar van Zwaagje
5,0
In vele opzichten een ontroerende plaat. Daarnaast is het een ouderwets ( in de positieve zin) en afwisselend album.

2,5
Album dat nogal eens overgewaardeerd wordt vanwege Gregg's dood vlak ervoor. Op een paar momenten na sleept het album zich in een wel heel traag tempo voort. Zelfs bij het toch geweldige Willin' heb je het idee....schiet toch eens op man!
Paar erg fraaie momenten niettemin. De opener My only true friend is geweldig. Fantastisch gitaarwerk. Had zo op een ABB plaat kunnen staan. Ook het met blazers gepimpte Love like kerosene is mooi. Het slotakkoord met Jackson Browne is zeer passend. Liedje van JB over een plotselinge dood van een vriend. Gregg vond het bij Duane passen.

avatar van Zwaagje
5,0
Tja, smaken verschillen blijkbaar. Ik heb de plaat inmiddels op vinyl en ben erg onder de indruk van de muziek. Natuurlijk beïnvloed zijn dood de waarde van deze plaat, maar dat maakt de muziek voor mij niet beter. Ik ben muzikaal genoeg om daar doorheen te luisteren. Ik vind het een mooie afwisselende plaat; prachtig gedetailleerd geproduceerd en instrumentaal erg mooi. De blazers geven het een prachtig soulvolle sound. Klasse plaat en waardig afscheid van een groot muzikant.
Stem verhoogd naar 5*

avatar van milesdavisjr
3,5
Het laatste album van de man met een heerlijke (rauwe) soulvolle strot. Over de hele linie genomen een redelijke schijf maar ook weer niet bijzonder sterk. Gregg Allman, bekend vanwege zijn werk met The Allman Brothers Band kwam met zijn bandmaten toch sterker voor de dag dan op solobasis.
Ben het eens met een reactie hierboven, de plaat is traag en overwegend rustig van aard. Dat is op zich niet erg maar het sleept nu een beetje voort zonder echte hoogtepunten, of het moet het broeierige Blind Bats and Swamp Rats zijn, Gregg croont zich op een heerlijke wijze door het nummer. In 1970 al op een fantastische wijze vertolkt door wijlen Johnny Jenkins. Kortom een sympathiek album, van een man wiens nummers hier nog regelmatig door de speakers knallen maar dan wel voornamelijk van zijn voormalige broodheer.

avatar van Mssr Renard
5,0
Ik vind dit één van de sterkste soloplaten van Gregg sinds Laid Back. Low Country Blues was ook erg fijn, maar deze is toch wel erg fijn.

Gregg solo is altijd een beetje anders dan the Brothers, en zo hoort het ook, want anders is het geen soloplaat.
Gregg koos hier songs (in plaats van dat hij ze zelf schreef) die het beste vond passen voor zo'n laatste plaat. Hij wist al dat hij niet lang meer had.

Wat we hier horen, is een stervende man die nog met zijn laatste krachten een muzikaal werkje aflevert. Alles is in 10 dagen opgenomen en zoveel mogelijk live gespeeld. De enige plaat die nog hoger scoort dan deze is de, drie jaar ervoor opgenomen, liveplaat (uitgegeven in 2015).

Dit is voor mij wat voor veel anderen Blackstar van Bowie is: een waardig en prachtig testament van een waanzinnige muzikant en zanger. Niets dan respect voor deze plaat.

avatar van milesdavisjr
3,5
Niets dan respect voor deze plaat.


Zeker waar en daarnaast respect voor de beste man. Wat ik echter niet op deze plaat hoor is een stervende man (hoewel de kracht in zijn stem wel al wat minder werd) en tevens blijft de emotie ook achterwege, wat op zich ook niet hoeft. Het zal er ook mee te maken hebben dat het nummers betreft van andere artiesten wat een rol speelt.
Het vreemde is dat je ook bij Bowie's zwanenzang (wellicht niet direct tekstueel gezien) niet direct de laatste levensfase hoorbaar/merkbaar is. Alsof dat een voetnoot bleek te zijn.
Kortom, hier moeten wij het mee doen. Dat is ook niet erg, het oeuvre dat Allman heeft opgebouwd en achtergelaten levert mij nog steeds veel luisterplezier op.

avatar van Mssr Renard
5,0
milesdavisjr schreef:
(quote)


Zeker waar en daarnaast respect voor de beste man. Wat ik echter niet op deze plaat hoor is een stervende man (hoewel de kracht in zijn stem wel al wat minder werd) en tevens blijft de emotie ook achterwege, wat op zich ook niet hoeft. Het zal er ook mee te maken hebben dat het nummers betreft van andere artiesten wat een rol speelt.
Het vreemde is dat je ook bij Bowie's zwanenzang (wellicht niet direct tekstueel gezien) niet direct de laatste levensfase hoorbaar/merkbaar is. Alsof dat een voetnoot bleek te zijn.
Kortom, hier moeten wij het mee doen. Dat is ook niet erg, het oeuvre dat Allman heeft opgebouwd en achtergelaten levert mij nog steeds veel luisterplezier op.


Goed samengevat. Rest mij alleen nog de laatste livedubbelaar van Gregg te tippen. Deze is echt waanzinnig mooi.

avatar van Mssr Renard
5,0
Weer maar eens opgezet. Ik heb deze op lp, dus met mooie uitklaphoes. In combinatie met het mooie frontartwork is dit toch echt zeldzaam genieten.

En dan als laatste song Song for Adam. Kippenvel. Een waardige afsluiter van een decennia lange carriere vol ups en ook downs.

avatar van Mssr Renard
5,0
Halve punt verhoogd, want oh my wat is dit toch een prachtige plaat. Erg warm geproduceerd ook. Goede speelduur ook nog.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:30 uur

geplaatst: vandaag om 15:30 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.