Wat een heerlijk geflipte schizofrene band is dit! Allemaal adhd-ers bijelkaar die zich na een minuut alweer te pletter vervelen en bij iedere song het roer rigoreus omgooien. Eigenlijk is er geen touw aan vast te knopen wat zich hier in iets meer dan drie kwartier afspeelt, maar dat is volgens mij ook helemaal niet de bedoeling van dit gezelschap. Fijne dansbare popdeuntjes worden genadeloos gekraakt door bruut beukende metalriffs of jazzy intermezzo's. Het is chaos troef, maar leuke chaos. Spelen kunnen ze zeker en de zangeres heeft echt wel wat in haar mars. Het gemak waarmee men met verschillende muziekstijlen jongleert, zorgt er dan ook voor dat de aandacht niet verslapt. Toch is 45 minuten razernij meer dan voldoende. Ik ben bekaf en zit verbouwereerd met een glas warme melk en een paar ritallinnetjes in de hand voor me uit te kijken en vraag me af of ik net door een trein ben overreden. Bruut!