Celeste levert met Infidéle(s) zijn beste plaat tot nu toe af. De band maakt het nu niet langdradig met 48 minuten, Animale(s) was gewoon veel te lang. De basis blijft hetzelfde: een ronduit gitzwart mixtuur van blackmetal en hardcore. Celeste overdondert daar al sinds de eerste plaat mee, maar lijkt stap voor stap steeds meer contouren en dynamiek in het geheel te brengen, waardoor de beleving alleen maar meeslepender wordt. De ritmesectie zweept de boel behoorlijk op, maar vooral het gitaarwerk is een stuk gevarieerder geworden. Ze vertragen ook een stuk meer en brengen meer onvoorspelbaarheid in de composities. Missie geslaagd.