Mavis Staples - If All I Was Was Black (2017)

De productie voelt wat 'leeg' en 'droog' aan... zonder dat het Minimal of warm begint te klinken. Mavis Staples stem staat er prima op, voor in de mix.

No Time for Crying iets wat Funky doet zelfs denken aan een ingebonden Bohannon.

In het achtergrondkoor van Build a Bridge zit iemand die Prince imiteert.

We Go High heeft iets 70s Soul over zich.

Try Harder stevigste nummer op het album met fuzzy R&B / Blues Rock gitaar - doet wat aan 60s werk van Ike and Tina Turner denken.. maar wel wat gladder.

All Over Again - coda

Een album voor het einde van het jaar als je de kerstmuziek 's avond zat bent...

Ik moet tot mijn schande bekennen dat ik deze dame nog niet Kende, terwijl ze al een hele carrière achter zich heeft. Een positieve recensie in de volkskrant dacht me op het spoor. Ga er eens voor zitten.

Jeff Tweedy zat wederom achter de knoppen. Nog niet helemaal overtuigd, natuurlijk is het weer een prima plaat (met een fantastische hoesfoto!), het niveau van meer recente toppers als "We'll Never Turn Back" of "You Are Not Alone" wordt niet gehaald, deze ligt meer in het verlengde van voorloper "Livin' On A High Note".

Zwaagje: "Only for the Lonely" uit 1970 komt ook warm aanbevolen.

Goeie plaat, al de zoveelste in rij voor Mavis. Maar ben ik de enige die bij "If All I Was Was Black" heel erg "Walk on" van Neil Young terughoort?

Met de releases van Mavis Staples kan je je al enkele jaren geen buil vallen. Roots en blues hebben ook altijd een grote rol in het muziek gespeeld te laatste jaren en daar wijkt ze met dit tekstueel zware album niet van af. De gospelinvloeden die je hoort stammen al uit de tijd met de Staples Singers. Naar mijn mening is dit wederom een voltreffer van haar hand. Een album met alleen maar sterke songs.