menu

MOOON - MOOON's Brew (2017)

mijn stem
3,75 (14)
14 stemmen

Nederland
Rock
Label: Excelsior

  1. Too Cool for Skool (4:52)
  2. Surfin' with You (5:12)
  3. Trouble (5:58)
  4. Where Money Goes (3:30)
  5. Intermission (1:48)
  6. Mary You Wanna (3:22)
  7. Shark Zone (2:06)
  8. We Had It Coming (6:20)
  9. Alcohol (9:22)
totale tijdsduur: 42:30
zoeken in:
avatar van Gewoon Pim
4,0
Als je aan een '60s en '70s psychedelische bluesrocksfeer met garage- en surfinvloeden denkt, denk je niet zo snel aan het Brabantse dorpje Aarle-Rixtel. Toch is dat waar Mooon, een drie-eenheid bestaande uit twee broers en een neef, zijn roots heeft liggen en de eerste stapjes werden gezet. Vijf jaar geleden begon dat, toen tijdens een verbouwing wat oude platen kwamen bovendrijven die de heren inspireerden om het zelf ook eens te gaan proberen. En nu komt de band met haar debuutalbum Mooon's Brew, via het befaamde Excelsior Recordings. Zo kan dat gaan.

En hoe klinkt het dan? Pas nadat de negen nummers van de plaat allemaal de revue hebben gepasseerd wordt het scala aan invloeden en genres duidelijk, geheel in de stijl van nieuwe bandjes die met jeugdige energie hun enthousiasme tentoonspreiden, maar nog wel op zoek zijn naar hun eigen weg daarbinnen. Dat is overigens geenszins een probleem bij Mooon, bij wie de potentie zeer hoorbaar is. Led Zeppelin, Rory Gallagher of Santana zijn dan misschien inspiratiebronnen, maar niet meer dan dat, want de band weet een frisse draai te geven aan de nummers.

Het album start met het geluid van een blikje bier dat geopend wordt en maakt de rebelse sfeer meteen duidelijk, en wanneer de tekst 'You're way too cool / too cool for school [of Skool]!' wordt gezongen waan je jezelf in garagepunk paradise. Vervolgnummer Surfin' with You, dat ook op hun in eigen beheer uitgebrachte EP uit 2015 stond, zet daarop door, maar daarna komt er opeens een dik blues nummer de hoek om kijken. Hoewel het goed in het gehoor ligt, mist het wellicht wel wat onderscheidend vermogen in het kapot-gespeelde genre. Maar geen tijd om stil te staan, want met Where Money Goes knalt de garage weer uit de boxen.

Intermission volgt en geeft een bedoelde breuk in het album aan, met een leuk "wachtmuziekje" waarin vooral goed hoorbaar is dat de heren zich op hun gemak voelen met hun muziek. En dat werkt effectief! De psychedelische invloeden laten zich vervolgens ook echt merken met een nummer als Marry You Wanna. En dan komt nog de surf in Shark Zone (Toeval? I think not.). Zo vist Mooon uit verschillende vijvertjes, wat een interessante mengelmoes oplevert. Laatstgenoemde komt echter wel een beetje in een schaduw te staan met het inzetten van de laatste twee nummers van de plaat, waarvoor de band het beste materiaal bewaard lijkt te hebben. We Had It Coming en afsluiter Alcohol zijn twee zeer overtuigende psychedelische bluesnummers die de plaat in zijn geheel net dat extra zetje geven en je met een glimlach doet besluiten je eigen blikje bier maar eens te pakken. En daarin ligt de kracht van Mooon's Brew.

Mooon neemt je mee voor een kijkje in hun eigen muziekcollectie, doet dat zeer eigenwijs en weet je zo nu en dan doen opstaan uit je luie stoel om imaginaire instrumenten te spelen en mee te zingen met lekkere zangmelodietjes. Een band om in de gaten te blijven houden!

7.5

Van mijn recensie op Nieuweplaat:
Mooon - Mooon's Brew - nieuweplaat.nl

avatar van WoNa
4,0
En weer een bandje van hartstikke jonge gastjes die muziek spelen uit de tijd van hun (groot)ouders en wat is ook deze plaat weer lekker. Dat zegt iets over mijn basissmaak. Die is nu eenmaal zich begonnen te vormen met te luisteren naar Radio Veronica in de tweede helft van de jaren 60, terwijl er met Lego en andere dingen werd gespeeld op de vloer van de woonkamer.

Wat opvalt aan Mooon's Brew is dat vrijwel ieder nummer een ander sub-genre van de rockmuziek van circa 1966-1970 in het licht zet. Deze variëteit kan de plaat laten doodslaan door een gebrek aan richting. Mooon zorgt er voor dat juist dat niet gebeurt. Ieder nummer verhoogt de feestvreugde nog net iets meer.

Dus kan het zijn dat de Nederbeat van Q65 en The Outsiders gezelschap krijgt van een typische Cream psychedelic blues outing en van een surfrock nummer, waar even later een typische U.S. garagerocker voorbij komt. Er klinkt heel veel enthousiasme, maar vooral ook kwaliteit door de songs heen.

Ja, het komt allemaal uit Aarle-Rixtel, maar wie heeft gezegd dat goede bands uit de Randstad moeten komen? Dit drietal, twee broers en een neef, laten horen hoe het kan en hoe diversiteit kan leiden tot een prachtig geheel. Een heerlijk plaatje.

Het hele verhaal staat hier op WoNoBlog.

avatar van frolunda
3,5
Klinkt bijna als een authentieke sixties plaat en ter gelijkertijd is de sound,een aanstekelijke combinatie van Blues,Surf en Psychedelica,van dit Brabants trio erg volwassen.Vooral de prachtige productie en de mooie,sterke zang kan me erg bekoren.
Op het gebied van songschrijven valt er nog wel wat winst te boeken maar met vooral We had it coming en Trouble zie ik op dat gebied de toekomst ook wel zonnig in.
Verder,ondanks de vrij korte speelduur best lekker veel afwisseling en dus een erg geslaagd debuut.
Toch knap voor een aantal jongens van een paar straten verderop.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:50 uur

geplaatst: vandaag om 11:50 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.