La Science du Cœur is al het zesde album van Pierre Lapointe. Maar het moest een aanmoediging van muziekobsessie zijn om hem te leren kennen.
Best opmerkelijk, want ik heb wel wat met Franstalige nummers en Pierre is openlijk gay (Mon Prince Charmant), maar ik ben hem nergens tegengekomen in de 'gay-media'. Daarbij hou ik wel van een flinke bak dramatiek en strijkers.
Een verborgen Frans pareltje blijkbaar. Niet alles wat uit Frankrijk komt, of Franstalig is waardeer ik altijd even goed. Het bevalt of heel goed, of ik vind het te kitscherig, iets wat ik ook wel vaak heb met nummers uit dat land.
Ik ben er met La Science du Cœur nog niet helemaal uit. Ja, ik hoor een paar prachtige nummers en vooral instrumentaal zit het goed in elkaar en is het helemaal mijn ding. Maar ergens heb ik ook wel moeite met zijn zang. Te 'typisch Frans', maar dan het door mij minder gewaardeerde soort. Ietwat gladjes of zo. Ik mis iets ruws waardoor het me raakt. Nu glijdt de zang net te veel langs me heen.
Maar genoeg kwaliteit om het album naar een prima voldoende op te trekken en dat zegt al heel wat. Misschien dat als ik ook zijn zang wat beter ga waarderen of ik in de juiste bui geraak dat de beoordeling nog stijgt.