Vreemde, niet al te overtuigende soundtrack, Eigenlijk zou Tom Holkenborg de score doen, in het verlengde dus van Superman V. Batman, maar toen Snyder de film (noodgedwongen) in de steek liet, werd Elfman ingeschakeld als composer (best een gekke keuze, trouwens). Omdat Holkenborg was gestopt, zegt hij zelf. Dus dat zal ook wel kloppen, al kan het ook dat de nieuwe regisseur - die vrij veel extra materiaal liet schieten - een ander soort onderlaag wilde. Hoe dan ook, Elfman had enige haast, hij moest enigszins voortbouwen op een fundament dat niet past bij zijn werkwijze, en dan heeft hij ook nog zelf decennia geleden Batman-scores gemaakt. Tot mijn verbazing kwamen daarvan flarden terug, en dat alleen is al vreemd: je hoort hier een (kort) elementje van Holkenborgs Wonder Woman (enorme bombast), je hoort hier Hans Zimmers droevige pianotonen van Superman, en je hoort Elfmans oude, klassieke, veel donkerder (en rustiger) Batman-blazers. Wel allemaal fraaie stukken, en ze spelen allemaal geen hoofdrol op deze score, maar het geeft wel aan hoe dit geheel samengesteld is: uit allerlei verschillende stijlen en tijden. Elfman componeert het niet onhandig aan elkaar, maar weet er weinig eigen draai aan te geven. En de nieuwe stukken lijken te wijzen op de nodige haast en routine: veel korte nummers, weinig beklijvends. Jammer toch wel: de DC-films zijn al tijden beroerd, maar de soundtracks waren altijd wel goed.