Nils Frahm - All Melody (2018)

Muziek kan zich soms diep in uw brein nestelen. De hele muzikale suite van Forever Changeless tot Fundamental Values is diep rustgevend en ontroerend

Ik zou het eerder omdraaien: waar Frahm live voor staat, komt moeilijk uit de verf op deze plaat. Ik zag hem voor deze tour (Paradiso) en was vele malen meer onder de indruk van de live-uitvoeringen dan deze ietwat afstandelijke studioplaat. Of zijn aankomende concert dan weer aan te raden is, betwijfel ik echter. Want AFAS Live... wie heeft dat verzonnen?

Natuurlijk is dit prima muziek om 's avonds eens door de stad mee te lopen (iets wat ik net gedaan heb, vandaar), maar het 'ene oor in, andere uit'-gehalte is iets te hoog om me echt van mijn sokken te blazen. De speelduur van vijf kwartier werkt dan ook niet echt mee. Het mist de pracht van Wintermusik of Felt, het mist de hypnotiserende klanken van zijn werk met Ólafur Arnalds en is ritmisch minder interessant dan het beste werk op Spaces (Hammers, Said and Done, For-Peter-etc.).

Dat gezegd hebbende ben ik blij dat hij nog altijd nieuwe dingen blijft proberen en toch trouw aan zichzelf blijft (whatever that means, anyway...). Onmiskenbaar Nils Frahm. Wat blijft staan is nog altijd een aardige 3,5*. Er staat echt wel mooi spul op. Een goede selectie zou wellicht een 4* krijgen.

De eerste helft rijdt Frahm een feilloos parcours, na de titelsong verliest hij een beetje mijn aandacht. Maar tegen dan zijn wat mij betreft de punten al binnen omdat het niveau van voorgaande songs hoog ligt. Met een iets ingekort album zou hij nog hoger scoren. Het was voor mij ook twijfelen tussen een 3,5* en een 4* maar voorlopig rond ik graag af naar boven omdat er door Fundamental Values op de 2de helft ook nog een sterke song staat wat de teller van degelijke songs ruim over de helft doet slaan. Maakt eigenlijk allemaal niks uit, Nils Frahm wisselt af tussen enerzijds verstilde piano en anderzijds door wolkjes electronica omgeven stukken die zeker voor het meest dansbare spul kunnen doorgaan in de man zijn oeuvre (alhoewel ik zo direct nog niet weet hoe te dansen op deze muziek, maar een bescheiden meewiegen is alvast mijn subtiele bijdrage).

Kantje C van de vinyl, met All Melody en #2 is hier inmiddels redelijk grijs gedraaid en doet het zelfs goed als een soort rustpunt op huisfeestjes tussen allerlei andere electronica en techno.

Deze doet hier al een paar jaar goede zaken als arbeidsvitaminen. Voor mij met Felt het Frahm's beste studiowerk. Vooral All Melody en Momentum zijn bijzonder fraai.