Laatste album van de heren tot nu toe maar dan ineens ook een van de beste en dat wil wat zeggen in hun geval. Misschien ligt het aan de omstandigheden (buiten gezeten in het najaarszonnetje) maar deze muziek zorgt voor nog meer rust enerzijds en onderhuidse dreiging anderzijds. Het is Jazz but not as we know it. Eigenlijk heeft het eerder een jazzy sfeer en zorgt de electronica voor extra bevreemding. De muziek die opklinkt uit een oude transistorradio in een kelder terwijl het 1942 is en er tanks en troepen door de stad denderen. Tijdens Seance klinkt het zelfs alsof er een Messerschmidt of Stuka overvliegt.
Muziek die buiten de tijd staat en net daarom ook tijdloos is.