Een erg fijne, goed geproduceerde afrobeatplaat, helemaal in lijn met zijn beroemde vader Fela Kuti.
Een aantal songs is echt lekker boos, en kaart de ongelijkheid en racisme aan, wat nog steeds pijnlijk actueel is. Dat betekent niet dat de muziek ook echt boos is, de boosheid wordt juist omgezet in goede, stevige jams met zelfs een gastrol voor Carlos Santana op de titelsong.
Seun zingt en speelt saxofoon. Hij heeft een aangename, zware stem, tegen de soul aan, maar zijn saxspel mag er ook zijn. Verder heeft deze plaat veel lekkere funkmomenten, met name door de goede ritmesectie (Shinan Abiodun: drums, Kunle Justice: bas en Wale Toriola/Okon Iyamba/Kola Onasanya: percussie).
Zoals gebruikelijk bij Afrobeat is er een ook een blazerssectie bestaande uit trompet/trombone/bariton sax en goede achtergrondzang.
Ik draaide deze plaat deze zomer helemaal plat, met name ook om mijn steentje bij te dragen bij BLM-movement. Tja, wat kun je als witte man doen? Daarom heb ik deze ook op dubbelvinyl gekocht.