VanWyck - An Average Woman (2018)

Nummer 1 en 3 zijn op Spotify te vinden, maar ik heb zo'n vermoeden dat jij hem alweer in huis hebt Lura. Dan heb ik het vermoeden dat je een heel mooi schijfje rijker bent. Die 2 nummers zijn echt heel mooi.

Je vermoeden klopt, Henk. Heel erg mooi album, Europa escapes is een van mijn favoriete tracks, het wijkt af van de rest, is wat steviger. Ook tot mijn favorieten behoren, Red river girl en By the oak tree.

De jeugd van Christine Oele was niet echt doorsnee, ze verhuisde erg veel. Ze woonde ooit in het prachtige Nieuw-Zeeland. Dat land speelde ook een belangrijke rol in haar ontwikkeling : “Nieuw-Zeeland was belangrijk voor me omdat dat de plek was waar ik bewust werd van mijzelf en mijn omgeving, waar ik leerde lezen en schrijven en waar ik begreep dat taal verschillende werelden herbergt. Omdat ik leerde lezen in het Engels, terwijl dat niet mijn moedertaal was, denk ik dat ik me extra bewust was van de woorden, van wat ze betekenden.”.

Christine is een ervaren singer-songwriter, die onder anderen in het verleden deel uitmaakte van het duo Nevada Drive, dat een interessante mix bracht van rock, wave, folk en fado.

De laatste jaren werkt ze echter naarstig aan een solocarrière, zo heeft ze voorafgaand aan haar debuutalbum An Average Woman een jaar lang geprobeerd elke week een nummer te schrijven en die zijn eventueel terug te vinden op haar website met interessante achtergrondinformatie.

Ze bleef intussen niet onopgemerkt voor radiomakers, van de gerenommeerde Amerikaanse DJ Chris Douridas van KCRW tot aan onze eigen “Don” Leo Blokhuis staken hun bewondering niet onder stoelen of banken. Begin vorig jaar werkte ze met Tim Knol aan de single Carolina’s Anatomy.

Voor haar debuut was ze lange tijd op zoek naar iemand om mee samen te werken die begreep waar ze heen wilde, en die ook samen met haar op zoek wilde naar een nieuwe ‘sonische ruimte’ - ze wilde niet de zoveelste folk / singer-songwriter plaat maken die naadloos in een coffeehouse playlist past, maar een nieuwe plek opzoeken, waar onverwachte dingen gebeuren.

En die persoon vond ze in producer Reyer Zwart, die ze beschouwt als een van de grootste muzikanten en arrangeurs van Nederland. In een vijftal nummers zijn de fraaie strijkersarrangementen van Reyer terug te horen.

Maar ook op diverse instrumenten staat hij zijn mannetje. Zijn gitaarspel is opvallend in het stevige Europa Escapes, één van mijn favoriete tracks. Haar voorliefde voor Gillian Welch en David Rawlings hoor je terug in de prachtige samenzang met Marjolein van der Klauw in My Sweetheart. Soms wordt een nummer erg sober gehouden, zoals in By the Oak Tree.

Ondanks de uitstekende arrangementen en hoge niveau van de songs is de urgente voordracht van Christine het belangrijkste ingrediënt van het repertoire. Je hoort een zeer ervaren zangeres aan het werk. Een goed voorbeeld is Listen to You Breathe, waar ze soms tijdens het zingen korte stiltes laat vallen.

Volgens Christine zit er in haar muziek veel heimwee, veel onvervuld verlangen naar eenheid, veroorzaakt door het altijd ontheemd zijn. De cd werd opgenomen in de studio van Frans Hagenaars, die vooral bekend werd door de productie van de klassieker Palomine.

An Average Woman wist mij in zeer korte tijd volledig op alle fronten te overtuigen, het is een beklijvend droomdebuut. De digitale release is vanaf 19 januari op Bandcamp te koop, de fysieke release vanaf 9 februari.

VanWijck live:

21-1 AMSTERDAM: Instore Concerto 16:00 uur
18-2 APELDOORN: De Gigant, muziek café 16:15 uur (entree gratis)
21-2 AMSTERDAM: Melkweg, upstairs (Releaseshow)
7-3 EINDHOVEN: De Rozenknop
16-6 WISSENKERKE: Eindeloos Eiland Festival

Hier is het album eventueel te streamen : STREAM: VanWyck, ‘An Average Woman’ – The Bluegrass Situation - thebluegrasssituation.com

Mooi album. Ik vind 'Europa Escapes' er absoluut bovenuit steken; prachtig nummer. Van mij hadden er wel wat meer van dergelijke 'steviger' nummers op mogen staan. Al met al lopen er toch aardig wat uitstekende Nederlandse muzikanten rond in ons kleine landje, wat mij betreft met name van de vrouwelijke soort w.o IET, Eefje de Visser en nu dus VanWyck. Een gemiste kans vind ik de albumhoes. Hiervoor kan ze inspiratie opdoen bij de laatste albums van IET en Eefje.

Ik vind het op zich geen slecht album, maar zoals hierboven al aangegeven springt Europa Escapes er zodanig bovenuit, dat ik de rest van de nummers te kabbelend vind. Dat lied heeft een heerlijke vibe, zou haast kunnen gebruikt zijn in de laatste reeks van Twin Peaks, maar de rest vind ik net niet avontuurlijk genoeg om een heel album te boeien.

recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: VanWyck - An Average Woman - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Het muziekjaar 2018 is verrassend goed begonnen met een aantal hele sterke platen. Naast hele sterke platen heb je ook platen die je wereld compleet op zijn kop zetten en die zijn een stuk zeldzamer.

Toch heeft 2018 ook al zo’n plaat opgeleverd en het is nog een plaat van eigen bodem ook.

VanWyck is het alter ego van Christine Oele, die eerder al bijzondere muziek maakte met de band Nevada Drive. Waar Christine Oele in haar vorige band koos voor de vernieuwing en het experiment, heeft ze er als VanWyck voor gekozen om een volstrekt tijdloze singer-songwriter plaat te maken.

An Average Woman riep bij mij in eerste instantie associaties op met de allergrootste singer-songwriters als Leonard Cohen en Joni Mitchell en dat is vergelijkingsmateriaal waaraan je je alleen maar kunt vertillen. VanWyck vertilt zich er niet aan omdat haar debuut je direct bij eerste beluistering diep weet te raken, waardoor de behoefte tot associëren met de muziek van anderen verdwijnt.

An Average Woman valt in eerste instantie vooral op door de geweldige stem van Christine Oele, maar uiteindelijk zijn de arrangementen en de instrumentatie op de plaat minstens even belangrijk.

Voor de arrangementen leunde VanWyck zwaar op Reyer Zwart, die de songs op An Average Woman prachtig heeft ingekleurd, onder andere met wonderschone strijkersarrangementen en een wat rootsy aandoend instrumentarium. De instrumentatie op de plaat is over het algemeen akoestisch en subtiel en voorziet de songs op An Average Woman van een donkere onderlaag.

Het is een donkere onderlaag die uitstekend past bij de ook wat melancholisch en donker klinkende stem van Christine Oele, die hier en daar prachtig wordt gecontrasteerd door de stem van Marjolein van der Klauw, een andere Nederlandse topzangeres.

De combinatie van donkere en stemmige klanken en de mooie en indringende vocalen geven An Average Woman een bijzondere lading. Het is een lading die slechts eenmaal explodeert, wat het geweldige Europa Escapes oplevert, wat mij betreft de meest fascinerende track op de plaat. De songs op An Average Woman hadden van mij best wat vaker mogen ontsporen, maar aan de andere kant zijn de meer ingetogen songs van VanWyck van een bijzondere schoonheid en intimiteit.

Christine Oele heeft haar jeugd doorgebracht in Nieuw Zeeland en klinkt mede hierdoor geen moment Nederlands, wat An Average Woman voorziet van internationale allure. Het is ongelooflijk knap hoe VanWyck weet te ontroeren met haar over het algemeen ingetogen songs en hoe de subtiele verschillen in de instrumentatie er voor zorgen dat iedere song je weer bij de strot grijpt.

De stem van Christine Oele is al uitvoerig bejubeld, maar nog niet vergeleken met die van anderen. Dat is ook niet zo makkelijk. Hier en daar hoor ik wat van Natalie Merchant, maar ook Suzanne Vega, Gillian Welch, Tanita Tikaram en zeker ook Rachael Yamagata klinken door in de stem van Christine Oele, die ook nog eens herinnert aan de groten van weleer. In muzikaal opzicht hoor ik raakvlakken met Cowboy Junkies, maar iedere vergelijking die ik opwerp gaat maar even mee.

Direct bij eerste beluistering was ik ongelooflijk onder de indruk van het debuut van VanWyck, maar An Average Woman is ook nog eens een plaat die alleen maar mooier en indrukwekkender wordt.

Ik moet nog van alles ontdekken in het prachtdebuut van VanWyck, maar een ding weet ik al zeker. An Average Woman is deze Nederlandse singer-songwriter niet. Integendeel. Het debuut van VanWyck is een grootse en meeslepende plaat vol bezwering en toverkracht en kan zomaar behoren tot het beste dat dit jaar verschijnt. Erwin Zijleman

'Spelletjes' op deze site kunnen heel leuk zijn, zeker als het gaat om topics waar je kennis kunt maken met muziek zoals in Maak kennis met... 2018.

Ik had nog niet eerder van VanWyck gehoord maar Listen to You Breathe wist me gelijk al te pakken. De kalmerende zang van Christine Oele was één, de schitterende instrumentatie twee. Liedjes die gelijk je emotionele snaar kunnen raken. Dat is altijd fijn en het is toch net even wat leuker als het dan ook nog eens gebeurt door een zangeres van eigen bodem. Dan mag je gewoon best trots zijn.

Zodra strijkers een grote rol spelen ben ik al sneller om en als het dan ook nog eens zo smaakvol wordt gedaan als op An Average Woman dan heb je volledig mijn aandacht. En aandacht is het sleutelwoord voor mij als ik luister naar de nummers van VanWyck. Ze weet te boeien, ze weet je muisstil te maken en ze weet alles om je heen te doen vergeten. Tijdloos gaat samen met ademloos. Tijdloos zijn de klanken die je tegemoet komen en ademloos is je reactie.

Heel veel is er niet nodig om zo te imponeren als An Average Woman doet. Nederlands? Zal best. Dit heeft internationale allure.

"Tijdloos gaat samen met ademloos." mooi omschreven, Eric.

Bijzonder fraai! Naar het einde toe worden de composities toch een tikkeltje minder. Als het niveau van de eerste helft naar het einde toe zou zijn gehaald had ik 5 sterren gegeven.

Prachtig !
Dit heeft inderdaad internationale allure !
Ze komt binnenkort naar Eindhoven / brabo's gaat dat zien !!

Kaartje voor PopUp 010 in Rotterdam is binnen. Dat gaat dus een intieme live-kennismaking worden.

Eerst volgende week naar Rod in Buenos Aires en daarna in maart naar VanWyck, wat kan het leven verfrissend, uitdagend en mooi zijn....rode wangetjes in de winter!

Wat is To Feel Free toch een ongekend prachtig en troostvol nummer. Zo worden ze niet vaak geschreven, poeh!

Recensie uit mijn Popcorn-nieuwsbrief, waarin ik schrijf over de beste nieuwe albums en tracks:

De afgelopen weken werd ik gegrepen door het debuutalbum van VanWyck, een Amsterdamse singer-songwriter die een tijd in Nieuw-Zeeland woonde. Bij toeval stuitte ik op dit donkere, zeer aangrijpende album. De meeste veelal rustige nummers zijn amper duizend keer gedraaid en dat moet snel veranderen. Dit is namelijk een plaat die een internationaal publiek verdient.

Dat ligt in de eerste plaats aan de fraaie, zeer doorleefde stem van zangeres Christine Oele, die regelmatig sterk doet denken aan die van de Amerikaanse zangeres Natalie Merchant. Die wordt naar een hoger plan getild door de prachtige, subtiele muzikale begeleiding van gitaar, piano en viool.

Neem het bijna 6 minuten durende titelnummer dat opent met de tekst Some girls build towers / Others stay deep / Some pray to angels / Some wait and see en pas halverwege open bloeit als strijkers worden toegevoegd aan de aanvankelijk spaarzaam ingezette drum en gitaar.

Na een paar ingetogen nummers zet het afwijkende Europa Escapes het album compleet op z'n kop. Opeens zijn daar dreigende gitaren die materiaal van 16 Horsepower bij mij in herinnering roepen. Daarna gaat het tempo weer omlaag tot de intieme, fluisterzachte afsluiter Whole Again, die de gemiddelde vrouw én man tot tranen roert. An Average Woman is een hartverscheurend mooi debuutalbum.

Zonder enige concurrentie de beste plaat die ik dit jaar hoorde tot nu toe. Het is bijna onwaarschijnlijk hoeveel topkwaliteit er van Nederlandse bodem verschijnt de laatste jaren. Wat een pracht stem en elk nummer krijgt direct een plekje in je geheugen.

Een wonderschoon album maar hoe is het mogelijk om een hoes zo af te raffelen alsof er nog maar drie minuten over waren!

Gister gezien in de Rozenknop in Eindhoven.
Ook live zijn ze echt geweldig. Kippevel !!
Helaas maar weinig liefhebbers op afgekomen.
Een halfje erbij voor deze internationale klasse.
Bring It On Right was in de Rozenknop de afsluiter, en dat had ik ook verwacht.
Wat een prachtnummer !

Hoeveel is bij jou heel weinig?!

Een man of 30, waarvan de helft stamgasten die iedere woensdag komen, ongeacht wie er optreedt.
Ja, dat vindt ik bedroevend weinig

15 november verschijnt opvolger Molten Rock op Concerto Records.

En ik had deze nog niet eens ontdekt. Op eerste gehoor een heel mooi album. Ik ga er wel even voor zitten; alleen op de achtergrond gehoord en dit verdient echte aandacht.

Als je mijn blog zou volgen, had je het als een van de eersten ontdekt.
Mijn nummer twee van vorig jaar.

Prachtig album!

Vandaag haar in Paradiso (bovenzaal) gezien en deze CD, die ik nog miste, gekocht. Begin op 4 en de weg omhoog?? Was een prachtig concert (de hele Epic tale the stranded man' werd toegelicht gespeeld. En ze sloot het concert af met An Average woman.. prachtig!