De laatste drie jaar ben ik behoorlijk verwend door een nieuwe bloeiperiode van de geiten, in de vorm van het trio briljante albums
In League with Dragons, Getting into Knives en
Dark in Here. Tijd om de albums uit de eerste bloeiperiode (
Tallahassee, The Sunset Tree, Get Lonely en
The Life of the World to Come) weer eens goed te beluisteren. Zijn die nog altijd zo goed? Of is dat achteraf bezien nu een tikkie minder?
Te beginnen bij
Tallahassee, dus. Hetzelfde oordeel als in mijn post van februari: nog altijd fantastisch. Ik heb een zwak voor breakup-albums, en dit is er een voor in een top 5. John Darnielle focust zich op dit album op alles wat bij zo'n gebeurtenis langs komt: pijn, woede, schaamte en wrok worden zowel in de tekst als in de muziek breeduit geëtaleerd.
Op het latere
Get Lonely (2006) verschuift de aandacht naar het proces dat hierna volgt.