Sunflower Bean is een van de vele bands in de laatste 10 jaar die muziek maken zoals dit. Beetje alternatief, beetje indie, beetje 60s en new wave, beetje The Velvet Underground, maar heel weinig eigens of origineels. Dat is op zich niet heel erg. Vooral niet als de liedjes erg aangenaam zijn. Dat is bij Sunflower Bean zeker het geval. Ook de zang is aangenaam, de wisseling man/vrouw zorgt voor een portie variatie.
Blijft over dat er verder eigenlijk niet heel veel te melden valt over dit album. Met uitzondering van het feit dat het album, meer dan bij vergelijkbare groepjes, nostalgische gevoelens voor muziek uit het verleden oproept bij me. Ik heb dan ook al menig LP uit de kast getrokken met dank aan Twentytwo In Blue. Het album schaadt niet, maar baadt wel bij tijd en wijle.
Het hele verhaal staat
hier op WoNoBlog.