menu

Eric Steckel - Polyphonic Prayer (2018)

mijn stem
4,00 (1)
1 stem

Verenigde Staten
Blues
Uitgebracht in eigen beheer

  1. Waitin' for the Bus (3:51)
  2. We're Still Friends (7:07)
  3. She's 19 Years Old (6:27)
  4. Can't Go Back (4:55)
  5. Unforgettable (4:50)
  6. Tennessee (5:26)
  7. It's My Own Fault (5:34)
  8. Picture Frame (5:59)
  9. Through Your Eyes (5:00)
  10. Make It Rain (8:40)
totale tijdsduur: 57:49
zoeken in:
Hendrik68
Ik hoorde voor het eerst van Eric Steckel uit Lehigh, Pennsylvania in 2008. In die tijd bracht hij het veelbelovende album Feels like home uit. Hij was toen nog maar 16 en het was niet eens zijn debuut dat hij al op zijn 11e uitbracht. Een aantal songs van dat album Feels like home was regelmatig te horen op het bluesuurtje op Arrow Rock. Zijn carrière kwam in een stroomversnelling toen hij door John Mayall meegevraagd werd voor een tournee. Vooral in ons eigen landje en bij de oosterburen heeft Steckel inmiddels een flinke reputatie opgebouwd. Feels like home was solo eigenlijk zijn grote doorbraak. De baard was er nog maar net helemaal door en hij gaf toen al blijk van een prima stem. Zijn stijl is vanaf dat moment ook duidelijk: Eendimensionale bluesrock. De songs zijn over het algemeen prima tot uitstekend van melodie. Elk nummer herbergt wel een of meerdere solo's en het enige wat er gevarieerd aan is is dat er soms een ballad tussendoor vliegt.

We zijn nu 10 jaar verder en nu is daar weer een nieuw album van de inmiddels 26 jarige gitarist. Nog steeds piepjong eigenlijk. Polyphonic Prayer heet de nieuwste creatie. Wat valt er te zeggen over dit nieuwe album? Ja, verrassend is niet het woord dat je bij Eric Steckel snel zult tegenkomen. Toen niet, nu niet en waarschijnlijk over 20 jaar nog niet. Maar is dat erg kun je je afvragen. Zijn gitaarkunsten zijn een lust voor het oor en zijn zangstem is nu al beter dan menig gelouterde bluesartiest. De melodieën zijn zoals altijd prima voor elkaar. Elk concert is weer een belevenis met deze jongeman en er zijn legio bluesfanaten voor wie dit de ultieme vorm van blues is: gitaarsolo's tot je er bij neervalt. Ik ben daar op den duur wel een beetje klaar mee, maar zo lang Steckel compositorisch zo bezig blijft wordt het in ieder geval niet snel irritant en dat doet hij toch knap. Soms is het ook wel eens leuk om van te voren te weten waar je aan toe bent.

Eric Steckel: de Laurence Jones van Pennsylvania.

Gast
geplaatst: vandaag om 13:15 uur

geplaatst: vandaag om 13:15 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.