menu

Josh Rouse - Love in the Modern Age (2018)

mijn stem
2,85 (10)
10 stemmen

Verenigde Staten
Pop / Rock
Label: Yep Roc

  1. Salton Sea (4:00)
  2. Ordinary People, Ordinary Lives (4:02)
  3. Love in the Modern Age (4:28)
  4. Businessman (4:00)
  5. Women and the Wind (3:51)
  6. Tropic Moon (3:41)
  7. I'm Your Man (3:18)
  8. Hugs and Kisses (3:38)
  9. There Was a Time (3:47)
totale tijdsduur: 34:45
zoeken in:
avatar van henrico
De nummers die zijn vooruitgeschoven, klinken veelbelovend. Na Nashville (2005) viel het me steeds tegen, maar ik heb het idee dat dit album weer heerlijk wordt. Was Nashville een liefdesbrief aan de jaren 70, op Love in the Modern Age laat Rouse zich beïnvloeden door de jaren 80. The Blue Nile, Roxy Music, vroege The Cure. Hmmm, klinkt zeer interessant.

avatar van Lura
Zal eens gaan luisteren, heb het album al in huis. Je hebt me nieuwsgierig gemaakt, henrico

avatar van henrico
Ik ben benieuwd naar je mening, Lura. Ik ben nieuwsgierig hoe het album als geheel is. (ik ben er trouwens bij op 22 april in de Tolhuistuin)

avatar van Lura
henrico schreef:
Ik ben benieuwd naar je mening, Lura. Ik ben nieuwsgierig hoe het album als geheel is. (ik ben er trouwens bij op 22 april in de Tolhuistuin)


Nog niet aan luisteren toegekomen, want er komen nogal wat releases uit deze maand, die ik nog ga recenseren.

avatar van WoNa
2,5
Geen vleesch, geen visch deze plaat. De meeste nummers kabbelen maar voort, zonder punt, zonder een memorabel moment. Nergens maar dan ook echt nergens komt Josh Rouse in de buurt van zijn, in mijn ogen, meesterwerk 'Nashville'.

In 'Businessman' zingt hij dat hij 24 uur per dag onderweg is. In feite geeft hij hier aan dat de muzikant die iets over wil houden aan zijn werk in tijden van Spotify en The Pirate Bay als een businessman moet denken, handelen en muziek maken. De wrange ironie is dat dit natuurlijk altijd zo geweest is, zoals vele muzikanten tot hun schade en schande hebben ontdekt door de jaren heen.

Rouse lijkt gebaat bij iets mee muzikant en iets minder zakenman, want het klinkt allemaal wel heel klinisch en koud. Weliswaar begint het album hoopvol met het up tempo 'Salton Sea', maar daarna zakt het in. Met name het elektronische, synthetische deel van de muziek staat me redelijk tegen. Helemaal aan het einde mag dan eindelijk een stuk emotie doorbreken. Een heuse gitaarsolo en een piano die even los mag en dan is het over. Het is dan ook meteen het leukste nummer van het album.

Nee, ik zal dit niet heel vaak meer spelen. Misschien tijdens een etentje op de niet hinderlijke achtergrond of 's avonds heel laat. Ik zet 'Nashville' nog maar eens op.

Het hele verhaal staat hier op WoNoBlog.

avatar van mr-mucho
2,5
Inderdaad. Alleen de opener en (maar vooral) de afsluiter springen eruit. Niet omdat deze twee nummers zo wonderschoon zijn, maar vooral omdat de rest zo extreem zoutloos is.

avatar van MoKnows
Tegenvaller van Josh. Ordinary People, Ordinary Lives is veruit het beste nummer.
Het concert in de Tolhuistuin was geweldig, waarbij -wat mij betreft- de beste nummers uit zijn hele carrière voorbij kwamen.

Gast
geplaatst: vandaag om 02:25 uur

geplaatst: vandaag om 02:25 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.