Palace Brothers - There Is No-One What Will Take Care of You (1993)

Weer zo'n mooie Will Oldham cd.....

Wat mij betreft te veel in onontdekte plaatsen blijven liggen. Had dus veel eerder opgemerkt dienen te worden. Ach, het kan nog: onvaste Oldham, rammelende country, folk (die banjo hier en daar, prachtig), en -vooruit- pop.
Alsof net in een oude boerenstal in elkaar gezet. En o, wat heeft Will Oldham weer een diep verdriet.
Deze plaat is zó echt, met in totaal driekwart fantastische composities, dat je je zó laat meeslepen.
Luister eens naar deze CD.

Blind gekocht voor een schijntje op Ebay, ik zie wel of het bevalt zodra ik het binnen heb!

en?

Hij heeft 'm duidelijk nog niet goed beluisterd want hij geeft 'm slechts 3 sterren.

Ik kan me soms wel irriteren aan de onvastheid, véél meer dan op andere Palace platen. maar toch zeker een voldoende waard

Will Oldham, de mooiste valse zanger op aarde

Vlak achter I See A Darkness en Viva Last Blues vind ik dit zijn beste plaat.

Prachtig geluidsdragertje me dunkt!

[quote]Montorsi schreef:
Will Oldham, de mooiste valse zanger op aarde

En Jeffrey Lee Pierce natuurlijk!!

[quote]mayhemblik schreef:

En dan hebben we natuurlijk ook de geniale Mark E. Smith nog en vlak J. Mascis ook niet uit!

Prachtige cd ...en de titelsong ; mijn hemel wat een fantastisch nummer. Om 2 uur s'nachts, in de auto over de snelweg, lekker meebrullen !

Enkele geweldige nummers (titelnummer, Riding, The Cellar Song) en enkele wat mindere nummers (vaak te rommelig of muzikaal te simpel). Maakt als album niet heel veel indruk, maar er staan dus al wel een paar pareltjes op.

Ik ga de gehele discografie van Will Oldham (de reguliere albums dan, om in elk geval mee te beginnen) doornemen. In een rustig tempo, overigens. Is het plan. Dat doe ik dan maar op chronologische volgorde.

Dit eerste album ontbeert duidelijk het hoge niveau van Viva Last Blues, het album dat ik van Oldham ken dat hier het meest op lijkt. Wel is er het brakke geluid (me like) en de op zijn eigen manier zeer indrukwekkende stem, met dat heerlijke overslaan. Ik kan hier dan ook wel van genieten, maar of ik dit ooit een echte topper ga vinden valt te bezien, al staan er af en toe enkele erg indrukwekkende momenten op. Then again, zo wordt dit album ook niet door heel veel mensen gezien, volgens mij. Het zal wel: we zullen zien. Het is in elk geval geen slecht begin van mijn reis.

Toch wel heel erg genieten dit. Gammele huilieroots van hoog niveau, al is een nummer als Long Before gewoon pure schoonheid. Niet te missen voor de Oldham-liefhebber, dat is zeker.

Ben ik even blij dat ik niet heel veel mensen ben.

Een mooie plaat met een nog mooiere titel. Breekbaar.

Een van die Will Oldham albums die ik nog niet kende maar wat een pareltje alweer.

Och heer, mag ik kort u lastig vallen met mijn bescheiden gedachten en twijfels over uw grootheid?
Nee? Daar heeft u mij. Ik huiver. Of toch niet? Schalks kijk ik naar mijn zusje. Och, heer!