Maître Gims - Ceinture Noire (2018)

Ben benieuwd naar dit album. Flink aantal nummers zeg, zit vast weer genoeg tussen.

40 nummers. Met zo'n groteske albumtitel verwacht je misschien ook niet anders. Maître Gims' derde soloalbum lijkt soms meer op een poging te bewijzen dat hij nog niet op z'n retour is, dan een serieuze langspeelplaat waar je eens 2,5 uur (!) voor gaat zitten. Toegeven, er zitten inderdaad een flink aantal sterke nummers tussen. Caméléon, La Même en Mi Gna (maar dan wel s.v.p. zonder die Super Sako, waarschijnlijk een van de slechtste rappers die ik in dit decennium heb moeten ontdekken)... ze behoren tot het beste werk uit Gims' carrière tot nu toe. Maar toch. 40 nummers. Ceinture Noire is eigenlijk meer een liedjeslijst dan een serieus geheel. Dit had natuurlijk nooit kunnen werken in het albumtijdperk; zoiets wíl je helemaal niet achter elkaar luisteren. Na Malheur, Malheur gaat het album bergafwaarts. Carazón kan de tweede helft van het album niet redden. Ergens op het eind moet de luisteraar zelfs een Engelstalige versie van Carazón aanhoren, met een Lil' Wayne die klaar voor pensioen is. Maar we moeten hem gelijk geven. Maître Gims is nog lang niet klaar. Voor de mens met weinig tijd: pak gewoon de lekkerste nummers van Ceinture Noire en drop hen in uw Spotify-lijst. Verder niet meer terugkijken naar dit album.