En bij mij in de cd-speler
Zoals gezegd zou ik nog terug komen op dit nieuwe album van Oi Va Voi, de band die mij zo wist te verrassen met hun vorige cd.
De single
Yuri draai ik al een hele tijd via de myspace pagina van de band.
Heerlijke muziek met klezmer invloeden. Ze gaan er dan ook prat op dat zij de eersten waren (in tegenstelling tot b.v. Basement Jaxx of Gogol Bordello).
Ik denk dat dat wel mee zal vallen; er zullen er vast wel eerder zijn geweest, maar dat neemt niet weg dat het aanstekelijk werkt en dat dit nummer gewoonweg een heerlijk begin van deze cd is.
Further Deeper stond ook al op myspace en kende ik dus ook al wat beter voor verschijning van dit album (sinds afgelopen vrijdag in de winkels). Alice McLaughlin neemt de lege plek in die KT Tunstall achterliet en doet dat niet onverdienstelijk. KT wie?
Naast het vertrek heeft ook violiste Sophie Solomon de band verlaten om aan haar solo-carriere te werken. Sophie was overigens een volwaardig Oi Va Voi lid en KT Tunstall niet. Dit nummer doet niet onder voor de werkjes van Laughter Through Tears.
Look Down heeft een warme sound met hier en daar wat leuke spannende foefjes om de mix tussen oosters en westers lekker scherp te houden. Heerlijke trompetpartijen doen mij smelten.
Dissident is een indrukwekkend nummer waarop de Hongaarse folkzangeres Agi Szaloki te horen is. Die Hongaarse invloeden waren op het vorige album ook te horen. De opbouw van dit nummer is erg sterk en zorgt wel voor een hoogtepunt op dit album.
Op
Balkanik gooit Oi Va Voi de feest-registers weer open. Gulag Orkestar van Beirut deed het ook goed met deze muziek (ja Oi Va Voi jullie waren eerder). Waan je op een oosterse bruiloft en feest mee.
Black Sheep heeft McLaughlin weer in de hoodrol in dit sterke nummer met een wat weemoedig karakter.
Op het vorige nummer deed ze Tunstall al vergeten en voor de twijfelaars van die stelling bewijst ze het hier dubbel en dwars.
Nosim is een kort tussendoortje gedragen door blazers en
Dry Your Eyes is een melancholisch nummer en zorgt voor de veelzijdigheid van dit album (misschien nog wel meer dan op de voorganger).
Worry Lines heeft wat meer electronica. Meng dit met de warme zang, viool en trompet en je krijgt een bijzonder nummer dat als het ware de warmte uit je boxen doet stralen.
Spirit of Bulgaria klinkt desolaat en triest. Waan je helemaal alleen in de straatjes van een of ander Oost-Europees dorpje en denk eens na over alles wat het leven je te bieden heeft.
Jammer dat die voice-over de boel een beetje moet verpesten.
Zoals eerder vermeld was ik heel benieuwd of de band mij weer zo zou weten te raken. Ik moet zeggen dat de verrassing inmiddels verdwenen is. Ik ben te goed bekend met Laughter Through Tears en ook de oost-europese invloeden bij b.v. Basement Jaxx zijn niet aan mij voorbij gegaan. Gulag Orkestar van Beirut is tot op heden ook een cd die ik nog best graag beluister.
Om die redenen zet ik een halfje lager in, maar ik moet daar wel bij vermelden dat dit album niet onder doet voor zijn voorganger en dat de mogelijkheid tot een halfje meer altijd nog aanwezig is. Per slot van rekening blijft dit een leuk schijfje voor muziek-avonturiers die ook weer niet al te gek willen doen.
Overigens moet ik mijzelf herstellen n.a.v. mijn eerste post: Laughter Through Tears was niet hun debuut, dat was Digital Folklore uit 2003, een album dat vrij zeldzaam is en waarvan een aantal nummers terecht kwamen op Laughter Through Tears. Daarom noemen velen dit dan ook niet als zijnde hun debuut