Deze eens aan een grondige luisterbeurt onderwerpen. Ik heb 'm toch al een tijd liggen op vinyl, maar nog nauwelijks beluisterd.
Na een mooi album op Warp een jaar ervoor, is er in 1995 één op het alleraardigste techno/house/idm label van onze zuiderburen, R&S. De eerste drietal nummers zijn ontspannen, rauw en vrij minimaal gelaten. Kwalitatief Detroit techno geluid, mooi. Nocturnal is naar alle waarschijnlijk geïnpireerd door BFC’s ‘Galaxy’, van
dit fantastische album. In het algemeen is Kenny Larkin’s geluid ook te vergelijken met dat van Carl Craig.
Loop 1 begint wat steviger te stampen, maar het blijft altijd de zachte melodieën houden die Kenny graag incorporeert. Java komt met een mooie breakbeat en echt prachtige melodieën. Groove brengt een lekker groovend orgeltje en bassline. Aan het eind van het nummer grooven ze lekkerder dan tevoor, dat is een goed teken.
Catatonic (First State) volgt nu op de CD-versie, die heb ik niet. Heb ik wel op de
Catatonic EP overigens. Op de vinyl versie staan daarvoor in de plaats Loop 1.5 en Catatonic (Part 2). Ik zal ze maar als bonustracks toevoegen. In Loop 1.5 lopen mooie analoge synths door elkaar met een lekkere swingende beat erdoor, weer sterk herinnerend aan BFC / Psyche van Craig. Catatonic (Part 2) mixt een stevige techno beat ala Joey Beltram of Derrick May, met een zachte bassline.
Loop 2 opent met een fleurige melodie die me doet denken aan de bij mij erg geliefde
John Beltran. Dat is mooi, want dat zijn luchtige, licht melancholische melodieën die doen denken aan de buitenlucht/natuur. Als Soul Man komt begint het geluid van Kenny Larkin wel een beetje eentonig te klinken, hoe mooi het ook is. Wacht eens…nee, ik kan eigenlijk niet klagen
Sympathy brengt de oude formule ook weer erg mooi. Een mooi zacht nummer. Vervolgens komt Butterflies, het langste nummer. Om eens gek te doen begin ik met een bijna leeg pakje boter dat hier toevallig op mijn bureau ligt, te gooien. De serieuziteit van dit nummer wordt daarmee geen recht aangedaan, ik hou er ook maar mee op. De muzikaliteit van Botervliegt kunnen we inmiddels raden, toch varieert het zoals de meeste tracks nog wel genoeg van de rest. Dat kan niet wegnemen dat het een beetje saai wordt.
Amethyst deint met wat lieve dansende, groovende melodieën. Een soort latin qua tempo. Beltran achtig ook weer. Na een minuut of twee komt een lekker basje erbij swingen. Wat alleen nog ontbreekt is een lekkere
stab….tsjak!........Maar die komt geloof ik niet.....Of toch, ik had het mis. Wel een subtielere stab, maar dat is maar beter.
De meeste nummers zijn een nogal rauwe bedoeling. Toch heb ik het gevoel dat ik naar kwaliteitsmuziek luistert met een album als dit. Dat is het ook, simpel maar kwalitatief. Een aanrader om op een avond te draaien, daar past de sfeer het meest bij denk ik.
Een kleine 4 sterren is verdiend