menu

Aghora - Formless (2006)

mijn stem
3,19 (18)
18 stemmen

Verenigde Staten
Metal
Label: Dobles

  1. Lotus (1:14)
  2. Atmas Heave (5:10)
  3. Moksha (5:29)
  4. Open Close the Book (4:59)
  5. Garuda (2:54)
  6. Dual Alchemy (5:37)
  7. Dime (7:00)
  8. 1316 (5:31)
  9. Fade (4:41)
  10. Skinned (6:41)
  11. Mahayana (7:16)
  12. Formless (12:32)
  13. Purification (1:45)
totale tijdsduur: 1:10:49
zoeken in:
avatar van Jazper
2,0
Vrij technische plaat die me wat doet denken aan Mandylion van The Gathering. De emotie die daarin inzit kan ik hier niet in terugvinden. Misschien dat liefhebbers van die plaat die vinden dat het wel wat zwaarder mag hier iets aan hebben.

3,0
Nou zeg. Hun eerdere album was zeker beter qua composities, maar deze is productioneel weer wat beter. Echt niet slecht.

avatar van Aghora
5,0
Aangezet door het Metal album van de week topic ben ik op zoek gegaan naar een album wat wel meer aandacht verdient. En wat een verrassing! Ik heb gekozen voor deze plaat van Aghora.

Laten we maar beginnen bij het begin. In 1995 werd de band opgericht in Miami, Florida door Santiago Dobles(gitarist). U zegt jaren negentig, metal en Florida? Inderdaad, begin jaren negentig was er een zeer actieve scene daar die ook wel Florida death metal wordt genoemd. Die stroming kenmerkte zich grotendeels door technische death metal die raakvlakken had met jazz en progressive rock. De bekendste naam is natuurlijk Death en andere namen zijn onder andere Morbid Angel, Atheist en Cynic. Wat ons weer brengt bij Aghora. Op de debuutplaat uit 2000 spelen namelijk onder andere Sean Malone(bassis, Cynic) en Sean Reinert(drummer, Cynic en Death ten tijde van Human). Het kon dan ook niet anders of Aghora is sterk door bovengenoemde bands beinvloed. Toch past het geluid van Aghora niet helemaal in het rijtje. Er wordt gebruik gemaakt van vrouwelijke zang ipv grunts of geschreeuw en het geheel wordt overgoten met een oosters sausje.

Tussen het debuut en deze plaat zijn er flink wat wisselingen in de lijst van bandleden geweest. Eigenlijk is alleen bandleider Dobles nog over en Reinert drumt nog op een aantal nummers. Wat meteen opvalt is dat dit album wat harder en meer metal klinkt. De gitaren zijn veel duidelijker aanwezig en de bass en drums zijn wat naar achteren geschoven. Diana Serra, de nieuwe zangeres heeft een iets aangenamere stem dan haar voorganger. Het geheel is wat toegankelijker dan het debuut.

De grote man achter de band is dus Santiago Dobles. Naast het gitaarwerk is hij verantwoordelijk voor de spirituele insteek en schrijft hij een aantal teksten. Hij is erg bezig met oosterste religies als het hindoeïsme en boeddhisme en doet aan meditatie en vechtsporten. De naam Aghora komt dan ook uit het hindoeïsme. Het is een vorm van een god en de Aghori zijn een religieuze sekte. Dit album is heeft overigens vooral Tibetaanse invloeden. Dat kan allemaal misschien erg zweverig klinken maar ik vind het wel interessant en het resulteert in ieder geval in leuke muziek.

Het instrumentale Lotus geeft meteen aan dat dit niet een doorsnee metalplaat is. Een rustig intro met oosterse klanken, helder percussiewerk en een flamencogitaar ingespeeld door een gastmuzikant. Het zet meteen de spirituele sfeer van het album.
Dan beginnen de gitaren in Atmas Heave, een nummer waar van alles in zit. Veel tempowisselingen, prachtig gitaarwerk en af en toe komt de bas ook lekker naar voren. De zang is misschien nog wel het beste op deze track. Waar ik normaal gesproken niet zo van vrouwelijke zang hou(in de metal dan) krijgt zij het wel voor elkaar om me mee te slepen naar een andere wereld.

Moksha gaat over het bereiken van totale vrijdom van de samsara(cyclus van leven en dood/reincarnatie). Een status die in het hindoeisme zou leiden tot ultieme vrede, kennis en bewustzijn. Het woord samsara komt ook terug in de tekst van het volgende nummer Open Close the Book. Volgens mij willen ze met de tekst duidelijk maken dat iedereen zijn eigen weg moet gaan:

Wheels of bullshit turn just
Like the karmic wheel of samsara
Don't hold on to visions and to patterns
It's all in your mind
Wheels of bullshit turn just
Like the karmic wheel of samsara
Let it write its own course
Just a passage in an empty book


Een nummer waar de gitaarkunsten van Dobles heel mooi uitgevoerd zijn is Dime. Deze 7 minuten durende instrumental heeft hij opgedragen aan de welbekende meestergitarist Dimebag Darrel(1966-2004 R.I.P.). De volgende track 1316 is ook het vermelden waard vanwege de prachtige bass, vooral op het einde.

Favoriete tracks zou ik niet kunnen aanwijzen, en ook al kon ik dat zou het onderdoen voor de plaat. Het is een lange zit, maar deze plaat moet je gewoon in zijn geheel beluisteren. De kracht zit hem in de sfeer én emotie (SdG ).

avatar van Kronos
Interessante review, Aghora.

avatar van Devoo
3,0
Veel sites tonen trouwens een andere cover dan hier getoond wordt? Kan dit de verkeerde cover zijn?

avatar van Aghora
5,0
Edit: zie HammerHeads post hier onder

Voor de duidelijkheid het gaat over deze cover: http://www.aghora.org/images/FORMLESS_2_SXX2.jpg

Beide vind ik ze erg mooi trouwens.

avatar van HammerHead
2,5
Dit is de oorspronkelijke, die andere cover is van een re-issue op Seasons of Mist

avatar van Devoo
3,0
De muziek vindt ik echt schitterend, maar de zangeres is wel een struikelblok. Begrijp me niet verkeerd, ik heb niets tegen Female Fronted Metal. Integendeel, groepen als Nightwish, Sirenia, Doro of Benedictum vindt ik echt geweldig. Maar hier klinkt de zang zo ongelooflijk saai en ééntonig. Dat in contrast tot de geweldige gitaarpartijen, de fantastische drums, en de degelijke basgitaar.

avatar van MDV
3,0
MDV
Ik heb juist een beetje het omgekeerde Devoo. Ik vind het intsrumentele werk juist een beetje overdreven en niet lekker uit de verf komen terwijl de zang het voor mij overeind houdt, mooie stem!

avatar van Kronos
En ik vind de beetje vreemde combinatie zang - muziek wel geslaagd.

Hoewel ik het album nog niet vaak genoeg heb kunnen beluisteren verdient het voor mij al minstens 4*.

avatar van Dexter
3,5
Zoals ik eerder zei; al vind ik vrouwelijke zang bij Metal meestal afschuwelijk, hier valt het me erg mee. De zang is niet te prominent aanwezig, waardoor je aandacht zorgvuldig verdeeld wordt over zang en muziek. Dit ook dankzij de mooie heldere en volle productie.
Muzikaal zit het album erg strak in elkaar, bovendien gaat het er soms heftig aan toe, waar een vrouwelijke zang toch voor een (te) groot contrast zorgt. Gelukkig is het geen operette-achtige zang à la Nightwish of After Forever en consorten, dus blijft ze onopvallend tussen twee extremen. Een ander dingetje steekt me wel tegen--en dat is bij veel Tech-Metal--soms lijkt het showen van instrument beheersing belangrijker te zijn de song-eenheid: achteloos wordt er een -- erg knap, daar niet van -- bass riedeltje over een doorstomende gitaarriff met knallende drums gespeeld, waardoor de energie en het 'gevoel' (wat dat ook moge zijn) bij mij enigszins verloren gaat.
De plaat zit verder wel mooi ineen, met atmosferische oosters getinte intermezzo's en een geslaagde afwisseling tussen harde en zachte stukken, wat vooral in Atmas Heave uitstekend tot zijn recht komt.

Vanwege de eerder genoemde minpuntjes zal het voor mij nooit een knaller worden, maar al met al toch een degelijk album, dat wat mij betreft een dikke 3,5* verdiend.

avatar van Devoo
3,0
Ik ben er uit, en geef het album een drie sterren. Een goed ingespeelde plaat, met een zeer goede productie. Maar op één of andere manier kan ik het album nooit in één ruk uit luisteren. En ik heb ook nooit de drang om deze even op te leggen. Dat komt vooral door de zang, die mij op één of andere manier totaal niet kan trekken. Hoewel het gitaarwerk, de drums en de bass uitstekend zijn ingespeeld, zijn de composities niet zo heel erg sterk. Ook zijn er veel passages die ontzettend veel gelijken op passages die eerder in het album voorkomen. Wat ik wel goed vind aan dit album zijn de Oosterse invloeden, en de schitterende solo's.

avatar van Kronos
Er wordt op dit album zeker knap gemusiceerd maar echt overtuigend sterke nummers heb ik er nog niet in kunnen ontdekken, laat staan diepgang en samenhang over het hele album heen.

Of dat aan mij ligt (gebrek aan tijd) of het album (te oppervlakkig muziekgefreak) zal de tijd wellicht nog uitwijzen.

avatar van Devoo
3,0
Ja, er wordt inderdaad zeer goed gespeeld. Maar de composities op zich zijn niet uiterst sterk in mijn ogen. Ook is de opbouw van bijna ieder nummer hetzelfde. De riff, dan een acoustisch stukje, met de (in mijn ogen) matige zang van de zangeres, dan valt er riff weer in. En op naarmate het einde nadert, een vette solo. Vooral in die rustige acoustische stukken, is er echt variatie zoek. Die rustige stukken klinken echt allemaal hetzelfde. Dat is zeer jammer.

Ahja, wel een fijn plaatje, maar nu het geen Metal album van de week meer is, zal ik het ook niet meer vaak op gaan leggen vermoed ik.

avatar van Sir Spamalot
3,5
Een tijdje geleden ben ik in het project “Het Metal album van de week gestapt”, voornamelijk om volgende reden: blijkbaar ben ik in mijn geliefde metalwereld een beetje blijven hangen in de jaren tachtig en negentig. Vele nieuwe namen in de jaren 2000 en later zeggen mij totaal niets, dus deze topic was een ideale gelegenheid om weer eens de ontdekkingsreiziger uit te hangen zoals in mijn jonge (en schone) jaren en om eens te weten te komen waar het jonge grut vandaag de dag naar toe luistert…
En zo kwam deze Formless uit 2006 van de Amerikaanse formatie Aghora ter sprake: een verdraaid moeilijk album om op de kop te tikken, mijn dank aan een gulle hand. Ik houd een zeer dubbel gevoel over bij dit album: enerzijds hoor ik knappe muziek maar stoort de zangeres mij, anderzijds hoor ik dan tamelijk knappe zanglijnen maar past de muziek volgens mij dan niet bij de zang. Nochtans, ik ben het een en het ander gewoon want zie mijn Top Tien.
De keren dat beiden wel samenvallen, is er wel vuurwerk te beleven, bijvoorbeeld in volgende songs: Open Close the Book, Dual Alchemy, Fade en Skinned. De twee instrumentale nummers Garuda en Dime zijn klasse. Deze songs bevallen mij het meest. Dit zijn mijn eerste indrukken en ik ga dit nog een paar keren moeten beluisteren.
Beloftevolle groep en knappe muzikanten, dat wel, nu nog de songstructuren (misschien minder songs maar langere en coherentere stukken) en daar is er nog werk aan de winkel: er zijn genoeg bands die bewijzen dat je én song én techniek kunt combineren. Hoe ze dit live klaarspelen, zal mij een raadsel zijn en blijven. Ach, misschien ben ik hier te oud voor, maar mijn kop eraf dat ik niet zal blijven proberen.

lambf
Ondanks van de interessante zang vind ik het eigenlijk maar saai. Een iets brutere of afwisselendere versie van Death. knap hoor, daar niet van, maar ik hoor te weinig beleving. Daarnaast zijn er ook flink wat dingen die me storen, zoals de gort en gortdroge productie, de solerende, soms zelfs tegen neuzelprog aanleunende gitaarpartijen. Alleen het begin van 1316 vind ik genietbaar.

avatar van Cabeza Borradora
4,0
Dit album ook dankzij het forum item “Het Metal album van de week" ontdekt. De zang doet inderdaad wat aan Lacuna Coil denken, en net zoals bij deze band, was het bij dit album ook ff wennen aan de combinatie met de muziek. Maar ik vind het wel iets extra hebben. Een dikke vier als score op dit moment. Beloftevol talent, originele combinatie en ideeen ook. Kan iets moois en groot uit groeien, naar het voorbeeld van bands als Therion. Een band om in de gaten te houden!

avatar van trebremmit
4,0
Omdat ik de eerste drie albums van het metal album van de week nog niet had beluisterd ben ik nu met deze bezig.
Bevalt me goed tot nu toe, heerlijk gitaargeweld en goeie solo's, de zangeres valt me iets tegen maar gelukkig houdt ze ook vaak haar mond.

avatar van trebremmit
4,0
Vier sterren, wat een goed album, na twee keer luisteren bevalt hij me zeer goed en de zangeres valt zelfs op haar plek. Dit is zeker een band met talent. Voor mij tot nu toe een van de betere albums van het metal album van de week.

avatar van andnino
2,5
De technische kwaliteiten vind ik niet heel bijzonder, net als de composities dan wel songs, de algemene klank van de metalstukken en de zangeres. Nee, echt indruk wekken doet Aghora maar zo nu en dan, en die momenten zijn opvallend genoeg alleen daar waar de zangeres haar mond houdt. Daarnaast is 70 minuten gewoon veel te lang, samen met de steeds tenenkrommender wordende zang de oorzaak dat ik halverwege de schijf de moed opgeef. Niet aan mij besteed.

avatar van Lau1986
3,0
Aghora laat horen uit een aantal goede muzikanten te bestaan, want als je in een band als Death gespeeld heb moet je toch kwaliteiten hebben. Wat echter een zwakke schakel is in het geheel is de zangeres, hoewel ze bij sommige nummers zeer zeker wel tot haar recht komt is ze over het algemeen maar saai en monotoon aanwezig en dat is zonde, want daar had veel meer in gezeten.
Met de instrumentale nummers laat de band zien dat het over voldoende kwaliteit beschikt om nummers te schrijven. Ik moet trouwens zeggen dat ik de zangeres aan het eind beter vind dan aan het begin. In een nummer als Mahayana bijvoorbeeld. Hier past het perfect bij de muziek.
Wat de productie betreft die is inderdaad wat droog, maar die stoort mij eigenlijk niet.
In het geheel geef ik het 3 ster, omdat het allemaal wel goed klinkt, maar me nergens echt weet te raken. Hoewel het nummer Dime wel zeer mooi is.

avatar van Sir Spamalot
3,5
Goed anderhalf jaar later na mijn eerste kennismaking(en) doe ik er een halfje bij. Een aantal van mijn eerdere bezwaren storen mij alsmaar minder en minder, dat heet evolutie zeker? Door de topic HMAvdW heb ik dit leren kennen en nu leer ik dit waarderen.

avatar van wizard
3,0
De zang ligt voor mij de vergelijking met Mandylion van The Gathering nogal voor de hand bij dit album, hoewel de muziek verder lastig te vergelijken is. Formless klinkt technischer en is sneller, de nummers van Mandylion klinken organischer. Bovendien word ik rustig van de zang van Anneke van Giersbergen, terwijl die van Diana Serra het tegenovergestelde effect heeft.

De zang is dus niet het sterkste punt op het album. Met name bij het titelnummer vind ik het zwak, maar ook op andere nummers komt het niet altijd uit de verf. Daarbij lijken veel melodielijnen ook nogal op elkaar. Helaas is dat niet alleen bij de zang zo. Over de hele lijn vind ik de nummers op dit album zich niet heel sterk van elkaar onderscheiden.
Daarbij is de lengte van 70 minuten voor mij teveel van het goede. Twintig minuten eraf en dit album had best nog een half sterretje meer kunnen krijgen.

Nu blijft dit album, vooral vanwege de zangeres, steken op een magere 3.0*.

Gast
geplaatst: vandaag om 02:09 uur

geplaatst: vandaag om 02:09 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.