menu

Set Fire to Flames - Sings Reign Rebuilder (2001)

mijn stem
3,81 (110)
110 stemmen

Canada
Rock
Label: alien8

  1. 'I Will Be True' (2:39)
  2. Vienna Arcweld / Fucked Gamelan / Rigid Tracking (13:45)
  3. Steel Compass / Drive North / Disappear (6:12)
  4. Wild Dogs of the Thunderbolt (4:55)
  5. Omaha (6:16)
  6. There's No Dance in Frequency and Balance (4:17)
  7. Cote D'Abrahams Room Tone (4:35)
  8. Love Song for 15 Ontario (3:19)
  9. Injur: Gutted Two-track (2:50)
  10. When I First Get to Phoenix (3:12)
  11. Shit-heap-Gloria of the New Town Planning (10:51)
  12. Jesus / Pop (1:42)
  13. Esquimalt Harbour (2:17)
  14. Two Tears in a Bucket (3:43)
  15. Fading Lights Are Fading (2:50)
totale tijdsduur: 1:13:23
zoeken in:
ElMeroMero
Een fascinerende mix van krankzinnige geluidscollage's en zorgvuldig opgebouwde 'geluidsfonteinen' (degenen die GYBE! kennen weten waarschijnlijk wel wat ik hiermee bedoel )bepalen de sfeer van één van de mooiste, evenwichtigste en tegelijkertijd één van de vreemdste platen die ik tot nu toe in mijn leven heb mogen beluisteren. Echt muziek die, zoals bij Vienna Arcweld/Fucked Gamelan/Rigid Tracking, niet anders kan dan onder mijn huid te kruipen.

avatar van Zachary Glass
5,0
Eigenlijk is dit rockmuziek ontdaan van alle schroefjes (= arrangementen, make-up zo je wilt ).

Een breed onstuimig meanderende beek aan geluiden (hé, lees nu dat EMM het had over "geluidsfonteinen", da's meer adequaat ), ontiegelijk mooi in zijn wilde schoonheid. Kleine nuances in een bont muziekkader

Natuurlijk mijn dank naar EMM

ElMeroMero
Geen dank hoor

Verbazingwekkend wat dertien mafketelige muzikanten die zich vijf dagen totaal geisoleerd van de buitenwereld in één of andere vervallen herenhuis voor muziek uit hun instrumenten en geluidsapparatuur kunnen toveren.

Om Zach's metafoor te gebruiken: elke keer als ik hiernaar luister, lijkt het net of ik in een lek bootje op die geluidsrivier zit, totaal in trance van de constant bewegende kleurpatronen die zich de rivieroppervlakte manifesteren. En elke keer weer zink ik een stukje dieper weg in deze briljante mix van muziek en geluidsopnamen zodat ik weer eens een tijdje langer reddeloos verloren raak voor enig ander soort muziek, of heck, enig andere manifestatie van deze werkelijkheid.

Kortom, dit is genialiteit en krankzinnigheid in een notedop bij elkaar.

avatar van Zachary Glass
5,0
ElMeroMero schreef:
Verbazingwekkend wat dertien mafketelige muzikanten die zich vijf dagen totaal geisoleerd van de buitenwereld in één of andere vervallen herenhuis voor muziek uit hun instrumenten en geluidsapparatuur kunnen toveren.


Ik begin me de laatste de tijd steeds meer af te vragen of Coldplay geen grotere muzikale mafketels zijn dan dit collectief

Ik bedoel: met wat voor een verdomde arrogantie denken sommige muzikanten snel-snel even de muziek om te buigen naar hun willetje. Dat doet deze groep dus helemaal niet ... om dit soort plaat te maken moet je ontzettend veel vertrouwen hebben in muziek, denk ik

Kortom, dit is genialiteit en krankzinnigheid in een notedop bij elkaar


Neen, dit is een vorm van logische muziek

ElMeroMero
Zachary Glass schreef:

Neen, dit is een vorm van logische muziek


Kun je deze gedachte eens uitwerken ? Ik ben benieuwd wat je tot deze zienswijze gebracht heeft.

avatar van Zachary Glass
5,0
ElMeroMero schreef:
(quote)


Kun je deze gedachte eens uitwerken ? Ik ben benieuwd wat je tot deze zienswijze gebracht heeft.


Wel, de meeste muziek bestaat door gratie van tijd. Rockmuziek "saboteert" de tijd door bepaalde effecten (koortjes, hooks, refreinen) in te bouwen. Hier dus niet, hier mag de tijd vrij zijn ding doen als een kind aan het strand


Rockmuziek lijkt me soms bang van de relatieve leegheid van bepaalde klanken (=stilte).

Absolute stilte bestaat er niet, dus mag je voor mijn part die stilte ook aan bod laten komen in rockmuziek ... wat hier dus wel gebeurd ...

Muziek is gemuteerde stilte ... maar die stilte wordt meestal de nek omgedraaid ... hier dus niet. Dus is dit voor mij logisch

Best vaag allemaal Ik vind het trouwens symptomatisch dat het eerste nummer "I Will Be True" heet

ElMeroMero
Zachary Glass schreef:

Wel, de meeste muziek bestaat door gratie van tijd. Rockmuziek "saboteert" de tijd door bepaalde effecten (koortjes, hooks, refreinen) in te bouwen. Hier dus niet, hier mag de tijd vrij zijn ding doen als een kind aan het strand


Ai, ik zie hier een uiterst abstracte discussie opdoemen. Even vrijzinnig denken hoor

Als tijd al een grijpbaar iets is, lijkt het me als muzikant onmogelijk om het zelfstandig "zijn ding te laten doen" en tegelijkertijd de cohesie/overzicht te bewaren.

Om controle te hebben over het eindprodukt lijkt me het als muzikant uiterst belangrijk de timing in de gaten te houden.

Dus als jij zegt dat de tijd hier op één of andere manier vrij is gelaten, dan lijkt me het juist géén logische muziek.

Rockmuziek lijkt me soms bang van de relatieve leegheid van bepaalde klanken (=stilte).


Rockmuziek is van nature een dynamische muzieksoort. Stilte wordt simpelweg gezien als iets ongewenst dat zo gauw mogelijk moet worden ingevuld door opwindende geluidstrillingen.

Het is mijns inziens dus niet zo dat rockmuziek passief bang is voor het bestaan van stilte maar dat het stilte actief bestrijd. Volgens mij had Elvis vast niet zo'n impact gehad als hij zijn voordracht fluisterend ten gehore had moeten brengen.

Of deze zogenaamde "strijd tegen de stilte" iets slechts is, laat ik vanwege mijn persoonlijke voorkeuren liever in het midden liggen.

Absolute stilte bestaat er niet, dus mag je voor mijn part die stilte ook aan bod laten komen in rockmuziek ... wat hier dus wel gebeurd

Muziek is gemuteerde stilte ... maar die stilte wordt meestal de nek omgedraaid ... hier dus niet. Dus is dit voor mij logisch


Volgens mij is muziek in zijn meest kale essentie een stel geordende luchttrillingen die op één of andere manier ons gehoor kunnen behagen.

Ik zie de manifestatie van "stilte" op deze plaat eerder als een vormgeving van de onderhuidse spanning die op dit album steeds weer haast spelenderwijs wordt opgebouwd.

Ik denk in dit verband aan het geluid van die lasvlam in Rigid Tracking die langzaam overgaat in die vreemde geluidscollage van snerpende violen, schuifelende hihats en allerlei andere knerpende geluiden die ik met de beste wil van de wereld niet kan thuisbrengen.

Er is hier inderdaad geen sprake van absolute stilte, alleen het spelen met elementen die rust en onrust uitbeelden.

En daarom blijf ik erbij: elementen die ogenschijnlijk elkaar naar het leven staan, balanceren op deze plaat in een uiterst harmonieus evenwicht. En het samenspel van die elementen maakt deze plaat juist zo fascinerend om naar te luisteren.

Als dat de logica is waarop je doelt, deel ik je mening. Maar het is dan wel de logica van het onlogische.

Best vaag allemaal


Ja maar wel hartstikke lekker

avatar van Zachary Glass
5,0
ElMeroMero schreef:
Dus als jij zegt dat de tijd hier op één of andere manier vrij is gelaten, dan lijkt me het juist géén logische muziek.


Op die manier heb jij het gelijk inderdaad aan je kant

Of deze zogenaamde "strijd tegen de stilte" iets slechts is, laat ik vanwege mijn persoonlijke voorkeuren liever in het midden liggen.


Wel, ik denk dat ik als een guerrillero tegen de stilte gevochten heb met als bondgenoot decibelproducerende groepen (we hebben daar zo'n beetje een gemeenschappelijk platform: The Stooges, Metallica, The Jesus Lizard, ...)

Maar het valt toch op dat de stilte een steeds prominentere rol gaat spelen op de platen die ik nu zeer apprecieer. Ik merk ook zoiets bij jouw plaatjes

Natuurlijk is het leuk af en toe nog eens de tank van het verzet te betreden en een hengst aan de volumeknop te geven


Ik zie de manifestatie van "stilte" op deze plaat eerder als een vormgeving van de onderhuidse spanning die op dit album steeds weer haast spelenderwijs wordt opgebouwd.


Wel ja

Stilte is in het merendeel van het gevallen toch onontgonnen spanning?

En daarom blijf ik erbij: elementen die ogenschijnlijk elkaar naar het leven staan, balanceren op deze plaat in een uiterst harmonieus evenwicht. En het samenspel van die elementen maakt deze plaat juist zo fascinerend om naar te luisteren.

Als dat de logica is waarop je doelt, deel ik je mening. Maar het is dan wel de logica van het onlogische.


Daar doel ik inderdaad op

Ik vind het steeds minder en minder noodzakelijk "logische" muziekelementen met elkaar te verzoenen. Het is niet omdat het "logisch" klinkt volgens onze ratio, dat het daardoor automatisch "logisch" is

ElMeroMero
Zachary Glass schreef:
Ik merk ook zoiets bij jouw plaatjes


Nu je het zegt: ik zat laatst mijn verzameling 5*-platen weer eens te bekijken en opeens viel het me op dat er zich de laatste tijd nogal wat albums tussen hebben genesteld die je bepaald niet zou opzetten als je bezoek over de vloer zou krijgen.

Als ik aan Tim Hecker of Hungry Ghosts denk, denk ik namelijk aan late uurtjes en aan een feestelijk samenzijn van Me, Myself & I.

Gelukkig dat The Stooges er nog rotsvast tussen staan om de hele boel in evenwicht te houden.

Stilte is in het merendeel van het gevallen toch onontgonnen spanning?


De spreekwoordelijke "stiltes" voor de storm wellicht ?

Of is stilte op deze plaat misschien beter te definiëren als een antithese van geluid zoals wij dat normaal kennen ?

Ik vind het steeds minder en minder noodzakelijk "logische" muziekelementen met elkaar te verzoenen. Het is niet omdat het "logisch" klinkt volgens onze ratio, dat het daardoor automatisch "logisch" is


Hear hear

avatar van Zachary Glass
5,0
ElMeroMero schreef:
Als ik aan Tim Hecker of Hungry Ghosts denk, denk ik namelijk aan late uurtjes en aan een feestelijk samenzijn van Me, Myself & I.


Ja, het kan druk worden in de late uurtjes ... al die mensen

Of is stilte op deze plaat misschien beter te definiëren als een antithese van geluid zoals wij dat normaal kennen ?


Zo had ik het niet bekekeken ... maar inderdaad

avatar van lebowski
4,0
Tja, na voorgaande existentiële dialoog tussen EMM en ZG wil je dan ook graag iets zeggen over SFtF, en uitleggen waarom je deze cd zomaar 4* geeft. Maar wat nog toe te voegen? Dat het me vanaf seconde uno als een warm bad heeft aangevoeld misschien. Dat een titel als Steel Compass / Drive North / Disappear natuurlijk jeuk aan de rugzak bezorgt (wat een mooie track ook). Ik heb het gevoel dat ik een rondleiding krijg door een complex waar in alle hallen en zalen die we betreden een ander onderdeel voor hetzelfde eindproduct wordt gemaakt. Onderscheid, maar ook samenhang. En het mooie is dat je halverwege de rondleiding vergeet om jezelf af te vragen wat er eigenlijk gemaakt wordt, en dat je alleen nog maar heel blij bent dát het gemaakt wordt

ElMeroMero
lebowski schreef:
Ik heb het gevoel dat ik een rondleiding krijg door een complex waar in alle hallen en zalen die we betreden een ander onderdeel voor hetzelfde eindproduct wordt gemaakt. Onderscheid, maar ook samenhang. En het mooie is dat je halverwege de rondleiding vergeet om jezelf af te vragen wat er eigenlijk gemaakt wordt, en dat je alleen nog maar heel blij bent dát het gemaakt wordt


Het avontuurlijke aspect van deze plaat heb je goed onder woorden gebracht, lebowski, en dat laatste kan ik alleen maar volmondig beamen.

avatar van Dr-Gonzo
4,5
Wat ik van deze plaat vind zou ik niet beter kunnen beschrijven dan ElM, ZG en lebowski voor mij reeds hebben gedaan. Ik wil me dan ook slechts aansluiten bij hetgeen hieronder al over deze plaat is gezegd
Met als toevoeging misschien nog dat ik na vele luisterbeurten mijn stem verhoog van 4,5 naar 5* en dat de plaat bovendien een plek in mijn top 10 verdient. Bij deze...

avatar van Paalhaas
3,5
Dit werkje heb ik nu al een keer of 5 de revue laten passeren. De muzikale muziek is erg mooi, dat vooropgesteld, maar de organische Cageaanse ('Everything can be music') muziek voegt aan mijn luisterplezier vooralsnog weinig toe. Kan de avantgarde van 'Vienna arcweld/...' me nog enigszins bekoren (al is het eigenlijk veel te lang), de gesproken teksten in bijvoorbeeld 'Wild dogs...' en 'Cote d'Abrahams...' beginnen eerder te vervelen dan dat ze mij onderdompelen in de sfeer van het album.
Hoogtepunten zijn voor mij 'Steal compass/....', 'Omaha' en 'Shit-heap....', prachtige ambient gitaar-/viool-/'found sounds'-nummers.
Een intrigerend geheel is het dus zeker, maar gezien de lyrische reacties hier gaat mijn 4/5 misschien toch tegenvallen.

ElMeroMero
Paalhaas schreef:
De muzikale muziek is erg mooi, dat vooropgesteld, maar de organische Cageaanse ('Everything can be music') muziek voegt aan mijn luisterplezier vooralsnog weinig toe.


De "muzikale muziek"? Dat klinkt verd***e als een stijlfout, PH

Kan de avantgarde van 'Vienna arcweld/...' me nog enigszins bekoren (al is het eigenlijk veel te lang), de gesproken teksten in bijvoorbeeld 'Wild dogs...' en 'Cote d'Abrahams...' beginnen eerder te vervelen dan dat ze mij onderdompelen in de sfeer van het album.


Ofschoon ik de lange zit doorheen Vienna Arcweld met die rare geluidsopnames van lasvlammen en ander mechanisch spul tegenwoordig heel goed kan verteren, kan ik je opmerking goed plaatsen.

Echter, het is wél een nummer dat om je aandacht vraagt. Een beetje extra gewenning kan volgens mij wonderen opleveren

Een intrigerend geheel is het dus zeker, maar gezien de lyrische reacties hier gaat mijn 4/5 misschien toch tegenvallen.


Nee hoor, het is een goede score om mee te beginnen

4,0
Dit album bevat voor mij af en toe iets te veel rommel om geniaal genoemd te worden (hoewel sommigen dat blijkbaar net een reden tot genialiteit vinden).

Verder niets dan lof.

avatar van eviljoke
Heb Itunes in Shuffle gezet en dan kom ik plots nr 10 van dit album tegen. Zo mooi.... Het paste perfect na een nr uit de score van the science of sleep van Michel Gondry, warschijnlijk omdat dit ook dromerig is...

avatar van Paalhaas
3,5
ElMeroMero schreef:
(quote)


De "muzikale muziek"? Dat klinkt verd***e als een stijlfout, PH

Een expres gemaakte stijlfout dan, ik wilde even een duidelijk onderscheid maken tussen de Cageaanse en 'gewone' muziek.

(quote)


Ofschoon ik de lange zit doorheen Vienna Arcweld met die rare geluidsopnames van lasvlammen en ander mechanisch spul tegenwoordig heel goed kan verteren, kan ik je opmerking goed plaatsen.

Echter, het is wél een nummer dat om je aandacht vraagt. Een beetje extra gewenning kan volgens mij wonderen opleveren

Ik bedoelde dus eigenlijk vooral die andere 2 die ik noem.

(quote)


Nee hoor, het is een goede score om mee te beginnen

Mooi, maar sorry, ik zit inmiddels nog steeds op dezelfde score.

avatar van Nightrider
4,0
Een columnartikel dat ik onlangs heb geschreven voor deze fantastische cd. Het is allesbehalve een track-voor-track beoordeling zoals dat vaak op deze site wordt gedaan, maar misschien toch leuk voor de geinteresseerden

Set Fire To Flames – Sings Reign Rebuilder

Set Fire To Flames is a rock band – which makes music by most people considered as ‘post-rock’ – from Montreal, Canada. They consist of thirteen members, each of which are routined musicians. As a prologue on the experience called Sings Reign Rebuilder, I will explain the definition of ‘post-rock’.

Post-rock is a genre, which is most of all characterised by non-traditional use of instruments such as guitar, drums, bass guitar and even piano. Nowadays, the usage of post-rock and indie rock get mixed up easily, but theoretically the differences are notably present. First of all, post-rock can include a variety of genres, like jazz, ambient, electronic and of course rock itself; Indie rock cannot. Secondly, post-rock songs are (mostly) lengthy and instrumental, having repetitive build-ups of dynamics, texture and timbre. Vocals are not necessarily excluded from the music, albeit they are hardly ever represented in words. Some post-rock bands have even created their own music ‘language’. Apart from this own ‘language’, Set Fire To Flames meets with every point of the post-rock genre.

The keyword for the music of Set Fire To Flames is obscurity; with every little timbre they play or noise they make, they create a sinister ambience. The non-lyrical vocals strongly increase this impression, as the several non-musical sound effects (like creaking doors, the destruction of furniture or human footsteps for example) do as well. Most of their tracks are minimalist in nature; minimalism is a definition to describe the art of music which creates more with less. Fewer instruments are used to improve the impact. However quite often a track builds towards a climax involving a cacophony of instrumental as well as non-instrumental tools.
The most typical characteristic of Set Fire to Flames is the state of mind and body in which they record. This album is recorded in a shed in the country side of Ontario, while the musicians were in states of little or no sleep, in varying levels of intoxication, and in physical confinement. Does this hustle and bustle really contribute anything to their music? For some it may not, but I can recommend sophisticated and critical music lovers to read on.

Sings Reign Rebuilder is the title of their debut album. Whatever it may mean. Because of the absence of any lyrics, the song names are clouded in mystery as well. Obviously, the enigma of the track titles is part of the music, which itself is hard to fathom.
The album opens with the song ‘I Will Be True’. This song leaves the listener guessing for whatever may come. ‘Vienna Arcweld / Fucked Gamelan / Rigid Tracking’ was without any doubt the hardest part to get through for me. The duration (13:45 minutes) and tediousness of this song may cause the listener to remove the CD from the CD player and instantly bring it back to the local music store. However, when the third song starts to play, the curiosity of the auditor should be triggered. A slow guitar, followed by an unidentified instrument, allow your thoughts to take you to a better place. From this moment on, until the very last tone has been struck, the enchanting violins, raging guitars, sensitive piano and unexpected sound effects make sure you will not leave that place.
With maybe one exception; in the middle of a track the sound of a police siren can be heard, getting louder and fading away again. It really gave me the feeling it shouldn’t be part of the music. So I went for research, to reach the conclusion it really wasn’t part of the original music! While playing, a police car drove along their shed, and along with the original music the sirens got recorded. Whether this is thought to be either unprofessional or great improvisation, it suits the song quite well.

While probably one of the least accessible kinds of music out there, that shouldn’t hold the casual rock devotee back. Some minuses, like the inaccessibility or misplaced noises, do not outweigh the positive points. It may take some time and patience to enjoy it fully, the reward will probably turn out to be worth it.

Music? Some is, some isn’t. Beautiful? Definitely.

avatar van BlueVelvet
4,0
Is dit trouwens niet hét album bij uitstek dat van heel MusicMeter de genre-aanduiding avant-garde het meest verdient?

avatar van Nightrider
4,0
Nope. m.i. in ieder geval absoluut niet.

avatar van The Scientist
4,5
Vind ik ook niet, sommige nummers zijn best abstract ja, maar op de meeste nummers is nog wel een normale 'muziekstructuur' te herkennen. Ook wordt het je nergens echt moeilijk gemaakt om verder te luisteren

Op deze plaat is het luisteren naar de kleine details het fijnste om te doen, de tweede helft van Vienna Arcweld bijvoorbeeld vind ik echt geweldig. Maar ook de 'normalere' nummers vind ik zeer goed.

avatar van sq
5,0
sq
Misschien leuk om eens te proberen op te schijven waar het over gaat allemaal. Moeilijk bij instrumentaal, maar met de hoesinformatie kan je er toch wel wat van maken. Andere inzichten welkom!

´Shit-heap-Gloria of the New Town Planning´ vind ik een geweldige titel. Een soort aanklacht tegen de niet te stuiten vooruitgangsdrang van de maatschappij, waar heus niet ieder individu gelukkig van wordt. Het huis waarin het album grotendeels is opgenomen staat symbool voor wat ten onrechte wordt afgedankt als niet meer waardevol. Het stond op het punt onder de sloophamer te vallen, en met de opnamen is een deel ervan toch voor de eeuwigheid vastgelegd. Niet alleen symbolisch maar dus ook gewoon feitelijk (de akoestiek uit het huis bij de voetstappen op de trap en andere geluiden).
Het adres van het gebouw gaf de titel aan track 8. Een instrumentaal nummer, maar wél met lyrics, waarin nog maar eens fijntjes wordt gesteld dat het er heel lang gestaan heeft, nog een bordeel is geweest, er tientallen mensen en geesten gelukkig hebben gewoond, en dat je er ooit je schoenen kon laten poetsen voor 10 cent.

Het album heeft wat mij betreft vervreemding (van maatschappij) als rode draad, zeker als je het begeleidend boekje erbij pakt. De ingemixte ´toevallig opgenomen´ monologen en geluiden krijgen voor mij een diepe betekenis in dit muzikale decor; alles in dienst van de totaalboodschap, die ongemakkelijk en verontrustend is.
Voor wie m kent, ben ik wel benieuwd of meer mensen mijn associatie delen: op de een of andere manier doet de sfeer me ook denken aan de film ´Stranger than Paradise´.

flebbie
Zeer interessante plaat die net niet kan tippen aan het GYBE werk. Wel samen met Hrsta en Silver mt. Zion een van de betere afsplitsingen.

avatar van Paalhaas
3,5
flebbie schreef:
Zeer interessante plaat die net niet kan tippen aan het GYBE werk. Wel samen met Hrsta en Silver mt. Zion een van de betere afsplitsingen.

Hoeveel van die afsplitsingen zijn er dan wel niet?

flebbie
Paalhaas schreef:
(quote)

Hoeveel van die afsplitsingen zijn er dan wel niet?


* 1-Speed Bike (aka Bottleskup Flenkenkenmike)
* Bakunin's Bum
* Blai Mecanique
* Black Ox Orkestar
* 'Gypt Core
* Esmerine
* Et Sans
* Exhaust
* Fly Pan Am
* Fifths of Seven
* Hrsta
* The Lonesome Hanks
* Molasses
* Sam Shalabi
* Set Fire to Flames
* Shalabi Effect
* A Silver Mt. Zion
* Valley of the Giants



avatar van BlueVelvet
4,0
Hrsta, A Silver Mt. Zion, Fly Pan Am, Set Fire to Flames en Esmerine zijn in ieder geval de moeite waard

avatar van The Scientist
4,5
Ik zie dat ook The Mile End Ladies String Auxiliary wordt vergeten, hoewel bijna meer klassiek dan rock is het ook zeker de moeite waard. Verder vind ik deze cd wel geweldig, maar die andere van SFTF niet, dus om nou van een succesvolle spin-off te spreken.

Ik blijf erbij dat ik GYBE zelf het best vind., maar zullen we weer on-topic naar de plaat gaan

khonnor
score na een volgende luisterbeurt toch op 4 gezet.
onbegrijpelijk eigenlijk dat deze plaat zo veel pracht oplevert terwijl het 2 jaar later verschenen dubbelalbum met de lange titel zo nietszeggend is...
of het verschil tussen experiment dat in goede banen wordt geleid en experiment dat op niets uitdraait

3,5
Tot nu toe geef ik dit plaatje een 3,5 ster, maar het is een groeiplaatje, dus we zien wel wat er gebeurd na een paar luisterbeurten meer!

glimlicht
Allermooiste muziek die ik ooit heb gehoord.
En dit is in mijn ogen ook verschrikkelijk uniek.
Na zoveel luisterbeurten krijg ik nog tranen in mijn ogen...

ElMeroMero
glimlicht schreef:
Allermooiste muziek die ik ooit heb gehoord.
En dit is in mijn ogen ook verschrikkelijk uniek.
Na zoveel luisterbeurten krijg ik nog tranen in mijn ogen...


Voor mij gaat dit ook nog steeds op inderdaad. Het is dan ook één van de enige platen uit mijn verzameling die na een aantal jaar nog steeds evenveel ontroerd als de eerste keer dat ik 'm in mijn speeldoos propte.

Het is voor mij telkens weer een verademing om 'm te mogen beluisteren.

avatar van kobe bryant fan
4,5
Een donker en erg sfeervol geheel, al vanaf de eerste seconde word je gegrepen doro die donkere kilte. De geluidscollages zijn minder goed dan bij GYBE en ook de composities zijn wat minder. Maar emotioneel en sfeervol is dit zeker, en hij weet ondanks de lange speelduur mijn aandacht de hele tijd vast te houden. 4*

Gast
geplaatst: vandaag om 11:30 uur

geplaatst: vandaag om 11:30 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.