menu

Jessie J - R.O.S.E. (Realisations) (2018)

mijn stem
4,75 (2)
2 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop
Label: Republic

  1. Oh Lord (1:37)
  2. Think About That (3:12)
  3. Dopamine (3:17)
  4. Easy on Me (4:59)
totale tijdsduur: 13:05
zoeken in:
Rudi1984
R.O.S.E. is precies waar ik al bang voor was toen ik Jessie J eind vorig jaar voor de tweede keer in Paradiso zag optreden. De eerste show, een paar jaar eerder, was goed. Ze praatte wel wat veel tussendoor, maar het kwam spontaan over. In oktober vorig jaar sloeg ze daar compleet in door; de weinige liedjes die ze zong dienden meer als opvulling tussen de preken door. En toen iemand riep dat ze door de muzikale begeleiding moeilijk te verstaan was, werd ze bijna boos omdat we moesten begrijpen hoe onzeker dat soort woorden haar maken.

Jessie J heeft het zwaar gehad, en dat zullen we weten ook. Nu moet je bij voorbaat geen oordeel hebben over iemands problemen en ze heeft ook daadwerkelijk fysieke problemen gekend. Achter de façade gaat bovendien vaak meer schuil dan je doorhebt en rijkdom wordt vaak onterecht gezien als reden om vooral niet te mogen klagen. Toch jeukt het wat betreft Jessie J. Een Nick Cave verliest zijn zoon en creëert daar een prachtig kunstwerk omheen. Bij haar heb ik het idee dat ze te veel in de commentaren op haar social media is gedoken, daardoor onzeker is geworden en nu verdrinkt in zelfbeklag.

Als haar pijn al echt is, dan komt het in ieder geval niet zo over. Mooi, dat ze van haar lichaam houdt, maar ze hangt ook uren per dag in de gym. Ze wil niets liever dan een relatie, maar geen man is goed genoeg. En het is flauw om tekstfragmenten uit hun context te halen, maar passages als "Please don't be so hard, so hard on my heart. I'm a delicate flower tryna grow inside your arms. [...] Go easy on me, go easy on me, go easy on me" zijn zo nietszeggend dat ze me niet emotioneel weten te raken. Het gaat allemaal alleen maar over haarzelf. Ik, ik, ik, ik, ik.

Dat was nog steeds geen probleem geweest als de muziek goed was. Maar alles lijkt hier juist in dienst te staan van de boodschap. De muzikale omlijsting is heel minimaal, zodat de teksten, toonladders en emotionele snikjes zo duidelijk mogelijk naar voren komen. Minimale muziek kan mooi zijn, maar hier is het vooral saai. Er zitten niet of nauwelijks opvallende nummers tussen, de dynamiek ontbreekt.

Wat dat betreft is het niet vreemd dat ze het album ietwat geforceerd opknipt in vier ep's, hangend aan de vier letters van R.O.S.E.; achter elkaar geplakt is ruim een uur veel te lang om te kunnen boeien.

Maar wat het vooral is: ik mis Jessie J. Ik mis de bangers. In Nobody's Perfect lag de boodschap er ook dik bovenop, maar was de muziek er niet minder pakkend door. Price Tag, Harder We Fall, Ain't Been Done, Sweet Talker: schitterende nummers die haar een eigen plekje in de popwereld gaven. Van R.O.S.E. is geen enkel nummer blijven hangen. En dat is gewoon erg jammer.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:24 uur

geplaatst: vandaag om 09:24 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.