menu

Dream Child - Until Death Do We Meet Again (2018)

mijn stem
3,17 (3)
3 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Frontiers

  1. Under the Wire (5:42)
  2. You Can't Take Me Down (7:20)
  3. Games of Shadows (5:58)
  4. It Is What It Is (4:24)
  5. Playing with Fire (4:21)
  6. Light of the Dark (5:05)
  7. Midnight Song (4:24)
  8. Until Death Do We Meet Again (7:48)
  9. Washed Upon the Shore (6:42)
  10. In a World So Cold (4:28)
  11. Weird World (5:44)
  12. One Step Beyond the Grave (8:52)
  13. Insufficient Therapy on Mars * (3:27)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 1:10:48 (1:14:15)
zoeken in:
avatar van BlauweVla
Het nummer "You Can't Take Me Down" schept hoge verwachtingen! Dio's Craig Goldy, Simon Wright en Rudy Sarzo (deden ook nog heel veel meer) zitten achter dit project. En de zanger Diego Valdez heeft tijdens de uithalen een Dio achtig stemgeluid en vooral een manier van zingen. Maar de hele energie van het nummer lijkt eindelijk es echt op Dio, daar waar het bij andere projecten meestal net niet is. De bandnaam is goed (gekozen uit het nummer "Night People"). Al hoop ik niet dat de andere Dream Child moeilijk gaat doen. De hoes is prachtig en de titel vind ik iets minder (te lang, loopt niet lekker). Ook had "You Can't Take Me Down" een minuut of twee korter gekund. Maar, als de rest vergelijkbaar is in aanpak (ligt ironische manier van teksten brengen bijvoorbeeld, net als Dio, of ligt het aan mij? En een echt goed in het gehoor liggend refrein wat Dio ook kon), dan hoor je mij niet klagen.

avatar van BlauweVla
En het tweede nummer is een feit, "under the Wire"! Het klinkt ook weer heel goed, het herkenbare vurige gitaarwerk van Craig Goldy en de lekkere zang in Dio stijl. De euforie bij het keer eerste horen van deze zanger was bij mij iets groter als nu. Maar desalniettemin denk ik nog steeds dat dit wel es een heel goed album kan zijn in z'n totaal.

avatar van The_CrY
3,0
Is het weer zo ver? Weer een Dio-kloon band die gewoon geen fatsoenlijke plaat kan maken? Ik word hier dus echt geïrriteerd van. De single 'You Can't Take Me Down' is zó ontzettend sterk dat ik echt uitkeek naar deze plaat. Eindelijk een retro-klinkende groep met Dio-kloon die wél goede nummers kan maken. Echter naast dat nummer is hier weinig te beleven. Ook gewoon een speeltijd die weer vééls te lang duurt, en een band die teert op een sound die ze niet hebben uitgevonden, ook al bestaat de band uit ex-DIO leden. Leuk om ze weer eens te horen, maar pijnlijk tegelijkertijd.

avatar van BlauweVla
De verwachtingen waren bij mij ook hoog. Is het het maandenlang aankondigen door het Frontiers label? Eigenlijk was het ook niet te verwachten dat dit het peil van een Dio album ook maar echt zou bereiken. Het geluid is wat mat en dit album heeft helaas wat fillers, waardoor het inderdaad te lang is. Genoeg over wat er niet is, wat is er dan wel? Zonder de 20 minuten aan onnodig filler materiaal, is het een best aardig hardrock album. Ik heb ook al iemand gehoord die de eerste 7 nummers genoeg vond. Ik vind op zich dat deze muzikanten wel het volle recht hebben deze stijl te spelen. En al hadden Rudy Sarzo en Craig Goldy niet die geschiedenis geschreven die ze deden, dan nog vind ik het te prijzen een album te willen maken in de stijl van Dio.

avatar van The_CrY
3,0
Je hebt gelijk. Rudy Sarzo, Simon Wright, en Craig Goldy zijn veteranen in dit genre, en hebben hun sporen meer dan verdiend, en ook Wayne Findlay mag er zijn. Natuurlijk hebben ze het recht deze stijl te spelen. Het zit ook allemaal vakkundig in mekaar, en het moge duidelijk zijn dat ze weten waar ze mee bezig zijn. Op zijn minst hebben wij als liefhebbers weer een handjevol nummers toe te voegen aan onze hypothetische afspeellijst met toffe hard rock/metal songs.

Echter, de laatste jaren hebben we meer van dit soort comebacks gehad. Natuurlijk zijn er de Astral Doors, en in recentere jaren kwam Last in Line (ook met ex-Dio leden) met een matig debuut (hoewel sterke single), en ook dat Resurrection Kings vond ik niet boven de middelmaat uitsteken. Het doet me gewoon pijn te realiseren dat Dream Child gewoon een toevoeging is aan dat rijtje bands. Het is de teleurstelling die bij mij overheerst, al zal ik de plaat nog niet uit mijn rotatielijst halen, in de hoop dat ik overtuigd wordt.

Gast
geplaatst: vandaag om 18:31 uur

geplaatst: vandaag om 18:31 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.