Brothers of End is een folk/pop trio. Twee leden zijn bekend van de Cardigans. Maar dit is heel andere muziek. Een recensent zette deze band in het rijtje van Fleet Foxes en Mumford and Sons. En eerlijk dat folksausje zit er ook wel in. Maar toch is dit minder commercieel. Het hoesje laat een donker Zweeds bos zien met de drie muzikanten. En het boekje, prachtig uitgevoerd, laat dat ook zien. De muziek is soberder, melancholischer. Het is muziek die diep in de Zweedse bossen in een boshut bij een houtvuurtje gemaakt zou kunnen worden. Persoonlijke teksten, mooie (vooral akoestische) begeleiding, wel passend in deze tijd, maar toch met een eigen bite.
Ben benieuwd of meer mensen dit kennen.