De oude Abigor zorgt altijd voor nostalgische dweperijen in mijn besmeurde crypte. Nachthymnen heeft daarin een klein streepje voor. Simpelweg omdat die zich als eerste uit de schaduwen wist los te maken om mijn cd speler verder te besmeuren.
Het uit Oostenrijk afkomstige Abigor liep in die dagen dezelfde mars als de bekendere Noorse broeders. Vooral Emperor lijkt in Nachthymnen door te klinken. Voorzichtige doch ijle synthtapijten die bij tijd en wijlen weer aan repen worden getrokken door bijtend rauw gitaarwerk, geven een grillige sfeer aan het album mee. Dan vergeet ik nog de plotseling opdoemende kampvuurtokkels en sporadisch invallende elfachtige vrouwenzaak die de mystieke openbaringen kleur geven.
Eveneens zijn het de onderhuidse melodieën die onmiddellijk blijven kleven. Zoiets als "As Astral Images Darken Reality" vind ik wonderschoon en het brengt me direct terug naar die dagen dat we ontdekking op ontdekking deden.