menu

Jan Hammer - Seasons Pt. 1 (2018)

mijn stem
3,62 (4)
4 stemmen

Verenigde Staten
Electronic
Label: Red Gate

  1. Miami: Night (4:29)
  2. 68 Reasons (3:49)
  3. Ocean Drive (2:53)
  4. Suite European (4:42)
  5. Seasons (4:39)
  6. April (3:37)
  7. Winter Solstice (4:56)
  8. New World II (3:11)
  9. Sanctuary (3:00)
  10. Suite Latin (3:25)
  11. Causeway Bridge (2:10)
  12. Cyclone (3:01)
  13. It's Time (2:04)
totale tijdsduur: 45:56
zoeken in:
avatar van CorvisChristi
4,0
CorvisChristi (crew)
Het was onlangs meer uit verveling dat ik eens ging struinen op het internet of Jan Hammer nog wel productief was deze dagen. En prompt kwam de boodschap binnen dat de beste man verdomme met een nieuw album zat aan te komen; zijn eerste volledige album sinds het wat matige Drive uit 1994.
Seasons Pt. 1 staat, wat ik ervan gehoord heb tot nu toe, niet ver verwijderd van wat op albums als Escape from Television en Snapshots al te horen was. En dat laat de nieuwe single "Miami: Night" meteen al horen. Wat een waanzinnig nummer trouwens!! Jan klinkt als vanouds met die geweldige scheurende synths! Als de rest van het album net zo goed is, belooft dit wat.
En een tweede deel staat in de planning, getuige ook de titel van het album.
Onderstaand een link naar de single, die overigens ook de tijden van een zekere TV-serie doen herleven...:

Jan Hammer - "Miami - Night" (NEW single!) [OFFICIAL] - YouTube - m.youtube.com

avatar van CorvisChristi
4,0
CorvisChristi (crew)
Een nieuw album van Jan Hammer....wie had dat nu nog verwacht anno 2018? Ik in ieder geval niet, alhoewel ik altijd een beetje de ijdele hoop had, dat het er nog eens van zou komen. En plotsklaps was ie er dan ook! In de vorm van deze Seasons Pt. 1. En de titel geeft aan dat dit om deel 1 gaat, dus een deel 2 zal hoogstwaarschijnlijk niet lang gaan duren. In ieder geval geen 24 jaar. Want zo lang is het geleden sinds Drive het levenslicht zag. Een album waar ik niet bijster van onder de indruk was overigens. En tot op de dag van vandaag nog steeds niet ben.
Mijn verwachtingen lagen dan ook een beetje in het midden bij deze nieuwe langspeler. Want A: is het Jan Hammer gelukt om aan de verwachtingen te voldoen? En B: zit er überhaupt nog iemand op een nieuwe Jan Hammer te wachten? Want de man kent 2 soorten fans, namelijk de fans vóór Miami Vice en de fans tijdens en na Miami Vice.
Ik schaar mij als een fan van tijdens en na de Miami Vice-periode. Ik ben dan ook een man die is opgegroeid in de jaren '80 en als kind verstrengeld raakte in de muziek die dat decennium heeft voortgebracht. Daar hoort ook Miami Vice bij, de meest stijlvolle en spannende politie-serie die de jaren '80 zo gekenmerkt heeft. Daarbij hoort ook de onmiskenbare muziek van Jan Hammer. Ik bedoel: iedereen kent "Crockett's Theme".
Maar de tijden zijn veranderd. Jan Hammer was rond die periode en daarna best wel productief met het uitbrengen van albums in die onmiskenbare stijl van Miami Vice. Snapshots, Beyond the Mind's Eye en Drive behoren tot die albums, samen met dé Miami Vice-soundtrack Escape from Television. Daarna werd het stil rond de man. En alhoewel hij nog steeds wel muziek maakte voor films, producties en andere zaken en er zo nu en dan nog wat materiaal werd uitgebracht van Miami Vice, bleef nieuw plaatwerk uit. Waarom? Geen idee eigenlijk....
Totdat in 2007 het mini-album Cocaine Cowboys het levenslicht zag, een zeker niet onverdienstelijk EP'tje die als soundtrack fungeert voor de gelijknamige documentaire.
En toen werd het weer stil....

En BAM! Daar is de man dan eindelijk weer. Geheel onverwacht, maar toch gekomen is hier het eerste Seasons-album en was het het wachten waard? Welnu...voor mij gelukkig wel. Want het is een goed album geworden. Geheel en al ligt dit album in het verlengde van zijn voorgangers, alsof de tijd is stil blijven staan. Want na al die jaren klinkt Jan Hammer nog steeds als....Jan Hammer! En heeft hij het beste album uitgebracht sinds Snapshots uit 1989. En dat is heel erg fijn.

Het album opent zeer herkenbaar en karakteristiek met het geweldige "Miami: Night". En het is overduidelijk dat we hier weer te maken hebben met de man die ooit het legendarische "Crockett's Theme" uit z'n mouw schudde. Wat een nummer. Eentje die keer op keer bij mij op repeat staat. Het is ook meteen het beste nummer van het album.
Maar gelukkig is de rest ook goed. Het is een zeer afwisselend, en allesbehalve saai album geworden waarin Jan er verschillende stijlen op na houd: rock, klassiek, latin, pop, groove, blues, jazz...het zit er allemaal in. Maar wel met die typische, onmiskenbare Jan Hammer-stijl. Wat inhoud, dat we veel scheurend gesoleer op zijn synths mogen verwachten. Keyboards die klinken als gitaren. Want er is er geen één die zo kenmerkend soleert als Jan Hammer. Hij heeft dan ook met recht een eigen stijl.

Elk nummer is de moeite waard. Ze hebben ieder hun eigen smoelwerk. Uiteraard zijn er uitschieters, maar zelfs de ogenschijnlijk op het eerste gehoor klinkende niemendalletjes zoals "Causeway Bridge" en "It's Time" blijken bij herhaalde beluistering juweeltjes.
Toppers zijn echter de al eerder genoemde opener. "Seasons" met de mooie omslag in thema's mag er zijn, gezamenlijk met "Winter Solstice" wat een beetje barok-achtig klinkt maar uiteindelijk uitgroeit tot een knaller met het magistrale slot waarin alle registers worden opengetrokken. Verder valt het slepende "Sanctuary" erg op.
Eigenzinnig en origineel uit de hoek zijn de beide suites "Suite European" en "Suite Latin", waarbij de eerste zo een samenwerking had kunnen zijn tussen Jan Hammer en Vangelis en die laatste, ondanks het wat melige karakter, de titel wel eer aan doet.
De stevige tracks "April", "New World II" (een vervolg op "Brave New World" van Beyond the Mind's Eye?), en "Cyclone" zorgen voor de pittige 'bite' op dit album.
De overige tracks "68 Reasons" en "Ocean Drive" laten vooral een vertrouwde Hammer horen.

Concluderend kan ik alleen maar vermelden dat ik erg blij ben dat Jan Hammer weer terug is. Ook heel erg mooi dat hij op zijn oude dag (hij is alweer 70!), zijn muzikale kunsten nog steeds volledig beheerst en dit ook weet te verpakken in stuk voor stuk memorabele nummers. Ik kan dan ook niet wachten totdat Seasons Pt. 2 uitkomt. Want 24 jaar was toch wel erg lang hoor!

BrotherJohn
Soms besef ik: wat een geniale componist met gevoel voor melodie én sfeer. En soms besef ik: het is eigenlijk ook niet meer dan (veredelde dan wel) muzak.

Zijn beste periode is / was zijn jazzrock periode!

Gast
geplaatst: vandaag om 10:46 uur

geplaatst: vandaag om 10:46 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.