Gandalf - Journey to an Imaginary Land (1980)

Dit is echt een heel mooi debuut album van Gandalf, en bijna volgens mijn systeem een meesterwerk. Het is muziek die raakvlakken heeft met Tangerine Dream en Pink Floyd. De maker geeft ook toe door deze acts te zijn beïnvloed.

Op dit album krijgen we een rondleiding door een land wat we zelf voor moeten stellen. Met de ogen dicht op de bank kom ik aan in een land waar nog alle ruimte is, met landschappen die ik nog nooit heb gezien. Mijn eerste dagen breng ik door in een dorp waar ze nog nooit van het woord oorlog hebben gehoord.

Het tweede deel van mijn verblijf in dat vreemde land begint met een stevige wandeling. Het gaat door tuinen die vol hangen met fruit en het ruikt er zoet. Aan het einde van de dag zie ik de zon mooi onder gaan in een groot meer. Mijn laatste nacht in dit wonderlijke land is een feit.

Met enig weemoed pak ik mijn koffer in en bedank Gandalf voor deze mooie reis door dit wonderbaarlijke land.

Kortom: een heel mooi debuut van deze man uit Oostenrijk.

Inderdaad, mooi en veelbelovend debuut, maar nog niet in de buurt van het beste werk van hem. Ik vind het hier nog iets teveel voortkabbelen

Al met voortkabbelen zo'n eind komen met je muziek is toch heel wat. En in mijn oren ben je dan al wat. De kunst is dan om dit vol te houden. Daar is Gandalf voor mij redelijk in geslaagd. En met zo'n debuut zeg je wel wat...

Gewoonweg prima debuut-album van Gandalf waarop duidelijk nog een meer progressieve en symphonische stijl valt te horen en de New Age-invloeden wel al aanwezig zijn, maar nog niet zo'n grote stempel op de muziek drukken, als op latere albums.
Nummers zoals Foreign Landscape (wat lijkt het gitaargeluid hier toch veel op die van Edgar Froese van Tangerine Dream, geweldig!!) en het vreedzame en vrolijke The Peaceful Village - Including "The Dance of Joy" zijn gewoon erg goed.
De mooie afsluiter Sunset at the Crystal Lake - Including "Reflections" is ook zeker een vermelding waard. De mooie warme synthesizerklanken stralen als het ware een soort van gloed uit en liggen als een deken over het nummer heen.
Naast de Tangerine Dream- en Pink Floyd-invloeden, hoor ik er ook wel een beetje Kitaro in terug, en dan vooral ten tijde van zijn eerste album Ten Kai.
4 dikverdiende punten!!

Sfeervol, alhoewel de stringsynthesizer op een gegeven moment wel licht gaat vervelen. Die is namelijk prominent aanwezig (lees: continu). Maar op zich dus wel een bijzonder sfeervol album.

Best een leuk,sfeervol album!. De muziek bestaat uit uitgesponnen synthwerk en akoestisch gitaarspel Het is soms net een tikkeltje te saai om echt indruk achter te laten, hoewel een nummer als "March Across the Endless Plain" echt een leuke ontdekking is. In dat nummer zit dan ook nog een beetje dreiging. Overigens doet het keyboardspel mij denken aan Camel. The Fruitful Gardens had bijvoorbeeld zo op "A Snow Gooze"kunnen staan.

Kwam een hele stapel lp's tegen van Gandalf op een 2e hands beurs. Even snel op m'n smartphone Mume gecheckt en er een paar gekocht. Vind het vooral lekker vanwege de leeftijd van dit album gekoppeld aan mijn leeftijd. In 1980 was ik volop bezig mijn muzikale neuronen te voeden met allerlei soorten muziek. Daar hoorde absoluut een voorliefde bij voor de elektronische muziek van Jean Michel Jarre, Vangelis, Kitaro enz. Deze Gandalf heb ik destijds gemist maar maak het alsnog goed. Heerlijk die 80's synthesizer en de mysterieuze inslag van de muziek. Klinkt inderdaad gedateerd en een beetje lachwekkend als je naar het verhaal van dit album kijkt (man had aardig wat fantasie - en liefhebber van Tolkien) maar het klinkt erg lekker. Heb er nog 'n paar eens kijken of dat zo blijft

Spectaculaire plaat van deze dromerige Oostenrijker, die zich heeft laten beïnvloeden door zowel Tangerine Dream als Mike Oldfield en alles ertussen in.

Op de achterkant van de lp staat: All music composed, arranged, played, recorded, mixed and produced by Gandalf.
Ik vind dat nogal wat. Vooral in 1980, met de mogelijkheden van toen.

Goed, los van de sympathie en bewondering voor de beste man, is er natuurlijk ook nog de muziek.

De titel van het album en de afzonderlijke songs zeggen al genoeg; Gandalf voert ons mee op een reis door een imaginair land waar we landschappen, fruitvolle tuinen en vredige stadjes ontdekken opdat we kunnen dansen van vreugde en reflecteren tijdens de zonsondergang bij een kristallen meer.

Heel dromerig, zweverig, erg new wave, erg symfonisch en erg mooi allemaal.
Eigenlijk gewoon spacerock zonder het rock-element.

Ik heb meer van Gandalf gehoord, maar hoef eigenlijk maar 1 plaat van hem. Want net als bijvoorbeeld Vollenweider en Arkenstone is het op een gegeven moment wel erg zoet en zweverig.

Toch verdient deze plaat een ruime voldoende en kan ik deze van harte aanbevelen voor liefhebbers van symfonische synthesizer muziek die van wegdromen houden.