menu

The Love Language - Baby Grand (2018)

mijn stem
3,50 (1)
1 stem

Verenigde Staten
Pop / Rock
Label: Merge

  1. Frames (3:04)
  2. New Amsterdam (3:15)
  3. Southern Doldrums (4:48)
  4. Juiceboxx (3:54)
  5. Shared Spaces (3:46)
  6. Paraty (2:34)
  7. Independence Day (3:16)
  8. Castle in the Sky (2:20)
  9. Rain / Delay (0:59)
  10. Let Your Hair Down (4:51)
  11. Glassy (5:52)
  12. Midlife [Demo] (2:31)
  13. Cellophane [Demo] (2:42)
totale tijdsduur: 43:52
zoeken in:
avatar van deric raven
3,5
The Love Language brengt breekbare songs met een breed scala van begeleiding. Als een nummer vraagt om minimale benadering, dan wordt dat toegepast, is er behoefte aan een hardere overstuurde aanpak; ook prima. Energie wordt omgezet door de aanwezige vibes, er volgt een natuurlijk proces. Het eindresultaat wordt zorgvuldig en doordacht op de juiste plek geplaatst. Deze veelzijdigheid die het oplevert is een aangenaam geheel, waar er geleend wordt bij verschillende muzikale stijlen. Dit vierde album Baby Grand van de band uit Raleigh in Noord Carolina sluit prima aan bij het vorige platen, al heeft Stuart McLamb gekozen om meer tijd in het proces te stoppen, waardoor het meer kan rijpen. Samen met zijn broer Jordan op drum en Miss Thangs op keyboard geeft hij zelf het geheel vorm op bas en gitaar.

Zwaar met noise aangezet komt Frames je huiskamer binnen. De elektronica ondergaat een fuzz behandeling, waardoor het ergens zweeft tussen de dreampop uit de jaren negentig , maar laat tevens het distortion stofzuigergeluid van tien jaar eerder herbeleven. De koorknaap zang van McLamb geeft het iets magisch. Afbreken en weder opbouwen tot iets nieuws, alleen al de songkeuze van titel is passend gekozen. De springerige tonen van New Amsterdam vormen het startsignaal van de geluidsbuien die als verfrissende Indian Summer Rain ruimte creëren voor de zang die zich halverwege durft te openen en de dominerende sound naar de achtergrond dwingt. De kerkklokken luiden een andere fase in. Hier is gekozen voor meer rust in het dragende Southern Doldrums. Een gedirigeerde piano met gevoel gespeeld, harmonieus gesteund door de tweede stem. Al is de hoofdrol hier weg gelegd voor de emotionele diepgang van de hoofdzanger.

Juiceboxx past helemaal qua sfeer bij de frontfoto van de plaat. Vintage seventies soul net zo groots opgezet als de letters die de voorkant versieren. Speels gebruik gemaakt van de muzikale kleuren uit deze periode. De heldere hoge zang van Shared Spaces laat ons kennis maken met invloeden uit the eighties, de keyboard partijen en bas schakelen probleemloos over, en zelfs de blikkerige computer gestuurde drums zijn aanwezig. Paraty is een voorbeeld van de kunst van het weg laten, doordacht en soft van vorm. Independence Day heeft nog een toegankelijker niks aan de hand aanpak, maar de safe factor neemt ondertussen wel erg de overhand. De avontuurlijke spanningsboog van de twee openingsnummers hoor je helemaal niet meer terug, wat wel een minpunt is.

Gelukkig komt er dan eindelijk de versnelling in Castle in the Sky. Na vocaal in stilte te starten komen vervolgens de gitaren, het uptempo drumwerk en sfeervolle synths in de compacte gejaagde popsong; zo kan het dus ook! Het golvende intermezzo Rain / Delay omgeven door soundscapes van kenmerkende gitaarakkoorden begeleiden ons in het laatste gedeelte van Baby Grand. Jammer dat vervolgens weer de soulkant wordt opgezocht. Het trage, slepende Let Your Hair Down is niet slecht, maar wil hier niet boeien. Maar zeker geliefd bij liefhebbers voor de meer melancholische gemoedelijke popkant. Door de slide gitaar gaan we de folky countrykant op met Glassy. De rol van singer songwriter bevalt mij beter dan de soulkant, maar als dit album een sollicitatie zou zijn, dan laat McLamb alle facetten van zijn kunsten zien. Warmte overbrengen kan hij als geen ander. Door de blazers zie je Lucky Luke al naar de horizon rijden met Jolly Jumper, waarna de woorden The End verschijnen.

Demo’s zijn vaak wel interessant, hier wordt een kijkje in de keuken genomen, om te zien welke basis ingrediënten er toegepast worden, en welke richting er in eerste instantie gedacht werd. Midlife heeft een jaarwisselingsgevoel. Iedereen is lief voor elkaar en daar past deze krachtige pure pianoballad tussen. Het swingende Cellophane is niet af, maar de lo-fi benadering bevalt zeer goed. Vergeet al de kunstmatige soul die aanwezig is op Baby Grand, hier raken ze pas echt de kern midden in het hart.
Uiteindelijk vallen vooral de openingstracks in de smaak. Die gedurfdheid hoor je vervolgens niet meer terug. Pas in de kale afsluiter wordt dit niveau weer gehaald. Hoe belangrijk kan het wezen om niet de geluidsmuur dicht te metselen.

The Love Language - Baby Grand | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com

Gast
geplaatst: vandaag om 13:08 uur

geplaatst: vandaag om 13:08 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.